Η οικονομία δεν είναι επιστήμη είναι τέχνη

Η οικονομία δεν είναι επιστήμη. Είναι ένα δημιούργημα του ανθρώπου, μια τέχνη  που όμως εξελίχτηκε σε δυνάστη του ίδιου του δημιουργού του και τώρα τον οδηγεί στην καταστροφή του, επιβεβαιώνοντας το ρητό των αρχαίων Ελλήνων ότι “η κτήση γίνεται κτήτορας”.
Παράλληλα, κάνει όλους εκείνους που πιστεύουν ότι έχουν κάποια σχέση με τους αρχαίους Έλληνες να φαίνονται πιο ξεφτιλισμένοι, αφού είναι παντελώς ανάξιοι της προγονικής παρακαταθήκης! Όλα πια καθορίζονται από τους δείκτες της οικονομίας, και αυτό σημαίνει ότι:

Εάν οι δείκτες της οικονομίας ολισθήσουν, τότε γίνονται βελτιωτικές – διορθωτικές κινήσεις για να επανέλθουν σε ανοδική πορεία οι δείκτες. Αν σε κάποια περίπτωση, οι διορθωτικές κινήσεις σκοντάφτουν πάνω σε νόμους και διατάγματα τότε -οι πολιτικοί υπάνθρωποι, εκλεγμένοι από τους καταναλωτές αστούς- με τροποποιήσεις άρθρων παρακάμπτουν τα εμπόδια!
Από την άλλη, κάθε δίκαια απαίτηση εργαζομένων σκοντάφτει πάνω στην οικονομία.
Αποτέλεσμα: Σχεδόν τίποτα δεν γίνεται για τη βελτίωση του ανθρώπινου βίου, όλα γίνονται για τους δείκτες της οικονομίας.
Αν βέβαια ρωτήσετε οποιονδήποτε βολεμένο κρατούντα, θα σας πει: “όλα γίνονται για το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας και του ίδιου μας του βίου”.

Η αναζήτηση των θετικών πρόσημων των δεικτών (παραγωγικότητα) είναι το ζητούμενο και όχι οι ανάγκες του ανθρώπου (πρώην πολίτη) για να διάγει ένα ευδαιμονικό βίο.
Ένα μόνο παράδειγμα της οικονομικής καταδυνάστευσης.

Underpopulation (υποπληθυσμός) =Μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι για να αναπτύξουν πλήρως το οικονομικό δυναμικό μιας περιοχής ή ενός έθνους. Ένας μεγαλύτερος πληθυσμός θα μπορούσε να στηριχθεί στην ίδια βάση άντλησης πόρων.
“Underpopulation” συνήθως ορίζεται ως μια κατάσταση στην οποία ο πληθυσμός μιας χώρας έχει μειωθεί πάρα πολύ για να μπορεί να στηρίξει τις τρέχουσες ανάγκες του οικονομικού της συστήματος. Έτσι, ο όρος δεν έχει καμία σχέση με τη βιολογική πλευρά της φέρουσας ικανότητας, αλλά είναι ένας οικονομικός όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ότι τα συστήματα μεταφοράς πληρωμών ορισμένων ανεπτυγμένων χωρών ενδέχεται να αποτύχουν όταν ο πληθυσμός μειωθεί ως ένα σημείο.
Ένα παράδειγμα θα ήταν η περίπτωση κατά την οποία, οι συνταξιούχοι που υποστηρίζονται μέσω ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης να μην επενδύουν τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια προκύψει ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα. Στην περίπτωση αυτή, η νέα γενιά μπορεί να μην είναι σε θέση να υποστηρίξει την παλαιότερη γενιά.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, κάτω από τα όρια της γονιμότητας για πληθυσμιακή αντικατάσταση αναμένεται να είναι το 75% του ανεπτυγμένου κόσμου μέχρι το έτος 2050. Το αμερικανικό Census Bureau σημειώνει ότι τα 74 εκατομμύρια άνθρωποι που προστέθηκαν στο παγκόσμιο πληθυσμό το 2002 ήταν λιγότεροι από τα 87 εκατομμύρια ατόμων που προστέθηκαν στην περίοδο 1989-1990. Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 1,2% πιο κάτω από τα 2,2% του 1963-64.
Το Census Bureau δείχνει ότι αυτή η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού συνεχίζεται και στο προσεχές μέλλον. Το επίπεδο της γονιμότητας σε πολλές χώρες θα μειωθεί κάτω από το επίπεδο αντικατάστασης πριν από το 2050 … Το 1990 οι γυναίκες κατά μέσο όρο, γεννούσαν 3,3 παιδιά. Μέχρι το 2002 ο μέσος όρος ήταν 2,6, και μέχρι το 2009, 2.5. Αυτό είναι οριακά πάνω από το παγκόσμιο όριο γονιμότητας αντικατάστασης, των 2.33.

-Σημείωση: Τα παραπάνω στατιστικά είναι σε παγκόσμια κλίμακα.
Εάν το δούμε πιο συγκεκριμένα, διαπιστώνουμε ότι: όλες οι χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου κινούνται ήδη, από δεκαετίες πριν, στην πληθυσμιακή παρακμή. Στην Ελλάδα πχ, αντιστοιχούν 1,2 παιδιά ανά γυναίκα όταν το όριο αντικατάστασης του πληθυσμού είναι 2,1. Το έτος 1935 αναλογούσαν 28,16 γεννήσεις στους 1000 κατοίκους, ενώ το 2005 μόλις 9,69.
Συνεπάγεται: για να στηριχτεί η οικονομία της χώρας χρειάζεται η συμβολή των μεταναστών, γιαυτό και τους εισάγουν βάσει οργανωμένου σχεδίου. Κάποιοι μάλιστα διατείνονται ότι: μεταξύ άλλων παραγόντων, οι κρατούντες δημιουργούν προβληματικές καταστάσεις στις υπο-ανάπτυξη χώρες ή “χώρες του 3ου κόσμου”, ακριβώς για να προκύψουν μετανάστες που θα στηρίξουν την οικονομία των ανεπτυγμένων χωρών.