Κάπου διάβασες, κάπου άκουσες το βλακώδες «Το σύμπαν συνωμοτεί πάντα στην υλοποίηση των επιθυμιών σου» και το κατάπιες αμάσητο γιατί είναι βολικό, αδρανές και τεμπέλικο. Κάθεσαι λοιπόν και περιμένεις την συνομωσία του σύμπαντος, μέσα σε ένα πέλαγος αμάθειας, ανηθικότητας και ηλιθιότητας.
Όχι δεν συνωμοτεί το σύμπαν, όταν ο παραλογισμός και η ανηθικότητα είναι ίδιον της ταυτότητας σου.
Όχι δεν συνωμοτεί όταν η εγωπάθεια σου θεωρείς ότι είναι κάτι σαν «θείο δώρο» για την ανθρωπότητα, ενώ ούτε καν αγγίζεις το τίποτα.
Όχι δεν συνωμοτεί ειδικά όταν εστιάζεις σε αυτά που δεν έχεις – και ούτε προφανώς χρειάζεσαι- αντί σε αυτά που ήδη έχεις. Στην πραγματικότητα δεν ξέρεις καν τι έχεις.
Όχι όταν δυσανασχετείς και ανησυχείς για φαντασιώσεις, αντί να νιώθεις ευγνωμοσύνη. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις καν τι είναι ευγνωμοσύνη.
Όχι όταν οι πεποιθήσεις σου λένε ότι κάτι πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, ενώ η λογική και η καρδιά γνωρίζουν ότι κάτι μπορεί να γίνει και με άλλους, τρόπους που δεν μπορείς να φανταστείς.
Όχι όταν έχεις πίστη, αντί να έχεις γνώση.
Όχι όταν αμφιβάλλεις για την πραγματοποίηση, αντί να έχεις γνωρίζεις τι να κάνεις για να γίνει.
Όχι όταν δεν γνωρίζεις την δύναμη των λέξεων και χρησιμοποιείς λέξεις που σαμποτάρουν την πραγματοποίηση της επιθυμίας σου.
Όχι όταν αισθάνεσαι μνησικακία, ζήλια, φόβο και όλα αυτά τα ταπεινά συναισθήματα που δείχνουν και τον τρόπο και την ποιότητα των σκέψεων σου.
Όχι όταν κατηγορείς άλλους ή τις συνθήκες και περιστάσεις για την δική σου πραγματικότητα, αντί να αναλαμβάνεις την Ευθύνη της ζωής σου.
Όχι όταν νιώθεις πως δεν το αξίζεις, αντί να γνωρίζεις ότι η αξία, είναι σχετική και ανεξάρτητη από τα συμβάντα στη ζωή σου και το τι σου λένε οι άλλοι. Η αξία είναι μια λέξη χωρίς καμία αξία, όπως και οι γνώμες των άλλων.
Όχι όταν έχεις πεποιθήσεις που δεν σε εξυπηρετούν και δεν τις έχεις εξαφανίσει ακόμα.
Όχι όταν συναναστρέφεσαι με ανθρώπους χωρίς κανένα όφελος από αυτούς και δεν είσαι όφελος εσύ για κανέναν.
Όχι όταν δεν κάνεις καμία εκροή- εισροή προσφοράς. Δεν υπάρχεις για το σύμπαν όταν δεν αλληλεπιδράς μαζί του, δεν σε αναγνωρίζει, δηλ. κατάλαβες αστέρι μου;
Όχι και σε καμία περίπτωση, όταν δεν γελάς, μέσα από τον νου σου. Όταν η καρδιά δεν γελά και όταν ο νους δεν γελά, το σύμπαν που περίμενες να συνωμοτήσει για την πάρτη σου, σε θεωρεί νεκρό.
Όχι όταν έχεις ιδέες για την πραγματοποίηση της επιθυμίας σου και δεν μπαίνεις στο κόπο να κάνεις τις ανάλογες ενέργειες, να ξεβολευτείς και να δράσεις προς νέες κατευθύνσεις και να περπατήσεις σε νέα μονοπάτια.
Όχι όταν έχεις την τάση να κλαίγεσαι επειδή παπαγαλίζεις τα memeπου σου λένε, ότι υπάρχει κρίση, δεν έχεις αρκετά χρήματα, δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές, δεν θα βρεις σύντροφο, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος κλπ. Όταν δηλ. δεν κατανοείς ότι η πραγματικότητα σου είναι καθρέφτης του προγράμματος που τρέχει στο νου σου και τον εκφράζεις με τις λέξεις σου και τα συναισθήματα σου.
Αυτή είναι μια γενική ιδέα του γιατί «το σύμπαν δεν συνωμοτεί για την πάρτη σου, όσο πολύ κι αν θέλεις κάτι» ειδικά όταν δεν ξέρεις τι θέλεις. Ανασκουμπώσου, όρισε σκοπό, θέσε στόχους, μελέτησε τα κατάλληλα βιβλία, συναναστρέψου με τους κατάλληλους ανθρώπους, με χαρά, ευγνωμοσύνη, ανέλαβε επιτέλους την Ευθύνη της ζωής σου και τότε, όταν δεν θα έχεις ανάγκη το σύμπαν και τις συνομωσίες του, θα ανακαλύψεις … φτάσε εκεί και θα δεις. Μέχρι τότε να γνωρίζεις …
«Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε.
Όλα όσα βλέπουμε, ξεπροβάλλουν μαζί με τις σκέψεις μας.
Όλα όσα καταλαβαίνουμε, είναι οι σκέψεις μας.
Είμαστε οι σκέψεις μας.
Με τις σκέψεις μας δημιουργούμε τον κόσμο.»
Πιο απλό δεν γίνεται !
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου