Πώς μπορείς να γνωρίσεις τον εγωισμό σου ?

Όλα είναι ένας καθρέφτης, έτσι ξέρουμε και έτσι είναι. Όμως κάποιοι από μας ίσως να αγνοούν το εγώ τους ή ίσως να θεωρούν ότι το εγώ τους είναι μικρότερο από των υπολοίπων.

Μέγεθος στον εγωισμό δεν υπάρχει, απλώς υπάρχουν κάποιες μορφές κατηγοριών που μπορούν να μας δείξουν σε ποια σημεία είμαστε εγωιστές.

Μέγεθος εγωισμού δεν υπάρχει, απλώς σε κάποιους είναι φανερό και σε κάποιους όχι. Το ζητούμενο δεν είναι να μπούμε στη διαδικασία να κάνουμε σύγκριση με τους διπλανούς μας, γιατί πολύ απλά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να βελτιώσετε την δική σας ζωή ατομικά και ολοκληρωτικά.

Αυτό το κείμενο θα σας δώσει τον οδηγό για τον εγωισμό. Ίσως διαβάζοντάς το να θυμώσετε, ως πρώτη αντίδραση, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Η ένσταση που θα βγει στην επιφάνεια θα είναι από το εγώ που θίχτηκε.

 Το εγώ μας όταν θεωρεί ότι το προσβάλλουν ή κάποιος προσπαθεί να του χαλάσει την εικόνα που τόσα χρόνια «έχτιζε», τότε δείχνει την απέχθεια και την αποστροφή προς αυτό που διάβασε. Τότε δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να το ξανά διαβάσει αύριο και αυτή τη φορά αναζητήστε που έχει «πέσει διάνα το κείμενο».

Στη συνέχεια αρχίστε την έρευνά σας, έτσι κι αλλιώς για την βελτίωση της δική σας ζωής πρόκειται. Που σημαίνει ότι είτε το αποδεχτείτε το κείμενο είτε το απορρίψετε, δεν θα προκαλέσετε κακό παρά μόνο σε σας.

Από όσο ξέρουμε και έχουμε διαβάσει, όσοι ασχολούμαστε με την αυτογνωσία, ο μεγαλύτερος εχθρός στον καθένα μας είναι το ίδιο του το μυαλό.

Η λέξη εγώ και εγωισμός δεν είναι κακιά, ούτε μας κατατάσσει σε κατώτερους ανθρώπους. Ο εγωισμός αν αξιοποιηθεί σωστά είναι μία κινητήριος δύναμη προς όλους.

 Όταν ο εγωισμός προσπαθεί να κάνει την στρουθοκάμηλο εκεί είναι που τελικός αποδέχτης θα είμαστε εμείς και η ζωή που τελικά θα χάσουμε. Όχι εξαιτίας της «κακιάς μας τύχης», αλλά του κλειδώματος που θα κάνουμε ως προς την αναγνώριση της αλήθειας.

Αφού λοιπόν όπως είπαμε στην αρχή και όπως ήδη γνωρίζουμε όλα είναι ένας καθρέφτης, ο τρόπος για να καταλάβουμε το εγώ μας είναι από όλα όσα μας συμβαίνουν. Πού? Μα στην απλή καθημερινότητά μας και σε όλα τα «ζόρια» που έχουμε αντιμετωπίσει.

 Ίσως κάποιοι από μας να θεωρούμε ότι μας συμβαίνουν «αδικίες» και ότι η ζωή μας χρωστάει ευλογίες, τις οποίες τις περιμένουμε καρτερικά και με υπομονή και αυτές δεν έρχονται. Παραθέτουμε τα προβλήματά μας μέσω προσευχής στον Θεό κι εκείνος λες και κουφαίνεται ως προς εμάς. Γιατί γίνεται όλο αυτό ? Τι δεν βλέπουμε ?

Αν λοιπόν τα προβλήματα που έχουμε στη ζωή μας αφορούν τις σχέσεις μας ειδικά και γενικά.

Θεωρούμε ότι δεν μας καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, ότι δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, ότι άλλα δίνουμε και άλλα παίρνουμε, θα ξέρουμε ότι το εγώ μας είναι κτητικό.

 Χωρίς να το θέλουμε έχουμε μία κτητική συμπεριφορά προς όλους και αυτή η συμπεριφορά επιστρέφει σε μας με την συμπεριφορά τους. Η κτητικότητα βέβαια είναι και από μας για μας, φερόμαστε δηλαδή και προς τους εαυτούς μας με την ίδια συμπεριφορά κτήσης.

Αλλά παράλληλα γαντζωνόμαστε από ανθρώπους και θεωρούμε ότι είμαστε εμείς κτήματά τους. Έτσι μετατρέπονται όλες μας οι σχέσεις σε θύματα και θύτες. Πότε είμαστε εμείς το θύμα και πότε ο θύτης. Αναζητήστε να βρείτε την κτητικότητα σας και θα δείτε ότι δεν επιτρέπετε στους άλλους, δεν αφήνεστε εσείς προς αυτούς, δεν επιτρέπετε στους εαυτούς σας.

Αν τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στη ζωή σας είναι υγείας, τότε το εγώ σας είναι ύπουλο και υποτονικό. Δεν εκδηλώνεται εύκολα και είστε ένας άνθρωπος που δεν μπορεί εύκολα να πει όχι. Είναι ο καλόβολος της ιστορίας και το καλό παιδί της παρέας.

Το σώμα όμως είναι ο «ιονιστής» της συμπεριφοράς σας και θα σας βγάλει στην επιφάνεια κάποια στιγμή όλες του τις ενστάσεις. Αν και τότε δεν ακούσετε τότε εκείνο θα δημιουργήσει καταστάσεις τέτοιες ως προς την υγεία σας για να σας «αναγκάσει» να μάθετε τα όριά σας. Αν και πάλι δεν καταλάβετε το σώμα σας θα το φτάσει στα άκρα.

Αν τώρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε είναι οικονομικής ή υλικής φύσης το εγώ είναι επιθετικό. Είναι ένα εγώ που επιτίθεται προς τους πάντες και τα πάντα. Θα ψάχνει να βρει παντού φταίχτες και θα κατηγορεί σχεδόν τα πάντα γύρω του. Το εγώ αυτό είναι απόλυτα δεμένο με το υλικό στάτους το οποίο το θεωρεί και ως βασική θέση για την καλή εικόνα ως προς τον περίγυρο. Αυτό το εγώ νομίζει πως χωρίς την ύλη είναι ένα τίποτε.

Ανάλογα με τα μεγέθη των προβλημάτων που έχουμε ανάλογο είναι και το εγώ μας όχι ως μέγεθος αλλά ως δομή, ως στάση- στασιμότητας.

Αν τώρα κάποιος τα έχει όλα μαζί τότε το εγώ του είναι αδιάλλακτο και σκληρό προς όλες τις μεριές. Είναι αυτό που λέμε «το αγύριστο κεφάλι».