Ο πιο δυνατός απ’ όλους

Ένας βασιλιάς μιλούσε με έναν σοφό:

– Τι είναι το φως του ανθρώπου;

– Ο ήλιος, βασιλιά μου, απάντησε ο σοφός.

– Μετά τη δύση του ηλίου, τι είναι το φως για τον άνθρωπο;

– Το φεγγάρι.

– Όταν δύει ο ήλιος και σβήνει το φεγγάρι, τότε;

– Τότε η φλόγα είναι το φως.

– Όταν δύει ο ήλιος, και σβήνει το φεγγάρι και η φλόγα, τότε τι είναι το φως;

– Η ομιλία. Ο άνθρωπος, πάει εκεί που ακούγεται φωνή, αν και εκεί δεν μπορεί να δει ούτε το δικό του χέρι.

– Όταν όμως έχει βασιλέψει ο ήλιος, έχει σβήσει το φεγγάρι και η φλόγα, έχει σταματήσει η ομιλία, τότε τι αποτελεί φως για τον άνθρωπο; Τι έχει μείνει για τον άνθρωπο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιγή, όταν μένει με τον εαυτό του;

– Τότε το μοναδικό στήριγμα-φως και πηγή ζωής για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική δύναμη, η ικανότητα να μη φοβάται τη μοναξιά. Ο πιο δυνατός απ’ όλους είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα.