Όσες κλειδαριές και αν βάλεις στην καρδιά σου, εκείνος ξέρει να απενεργοποιεί όλους τους αντικλεπτικούς μηχανισμούς, να αναισθητοποιεί κάθε άρνηση και κάμψη.
Ξέρει να εισβάλλει στην καρδιά σου, να την κλέβει και να στη φυλάει σε μέρος που όσο και να ψάχνεις δε βρίσκεις.
Όσο και να λες «πάλι θα μπλέξω», όσο και να φοβάσαι τα δέκατα, το τρέμουλο της καρδιάς, την αγωνία μήπως ξανά πουθενά δε σε βγάλει, εκείνος σε παίρνει από την ασφάλεια της λογικής και σε βάζει στη μαγεία της αγωνίας, του διλήμματος.
Και εκεί που είσαι μέσα στην ηρεμία, πάλι κοιμάσαι αγκαλιά με το κινητό, το πιεσόμετρο, τα γράμματα. Και ας έχει πείσει τον εαυτό σου ότι δε θα σε κάνει ξανά εκείνος ό,τι θέλει, μάταια πιστεύεις. Στο τέλος, αυτός θα σε κάνει ό,τι θέλει. Είναι τύραννος χειρότερος από τον Πεισίστρατο, ευεργέτης μεγαλύτερος από τον Αβέρωφ. Είναι μέλι ανακατεμένο με αλάτι, γλύκα και πικρία μαζί. Είναι ξίδι και πετιμέζι, ασφάλεια και ανασφάλεια. Όλα ανακατεμένα, όλα μπλεγμένα, δημιουργώντας ένα μείγμα που προσφέρει όλων των ειδών τις γεύσεις.
Όσο και να τρέχεις να του κρυφτείς, εκείνος σε βρίσκει. Είναι επιδέξιος κλέφτης, ο οποίος πάντοτε υπερέχει του Νόμου, εκείνος τον κυβερνά. Ρίχνει βέλη στην καρδιά σου τα οποία σε σκοτώνουν αργά και βασανιστικά, τα ίδια έπραξε και σε κάθε άλλη ανθρώπινη ψυχή πριν από εσένα και μετά από εσένα, μην ανησυχείς. Αλλά συνεχίζει απτόητος, κανένας νόμος δεν τον περιόρισε, καμία ηθική δεν τον έλεγξε, κανένα δικαστήριο δεν τον σταμάτησε.
Κανένας δεν τον φόβισε ποτέ. Ω, πώς να τον ταράξεις, να τον πείσεις να σταματήσει να σε βασανίζει; Αφού αυτή η γλύκα του τον κάνει τόσο όμορφο, τον καθιστά τόσο μοναδικό. Ο έρωτας δε δέχεται αρνήσεις, δεν υποκύπτει σε συναισθηματικά κλισέ ότι πληγώθηκες και δε θες να «μπλέξεις ξανά». Θα σε αναγκάσει να μπλέξεις, επιθυμώντας τα κομμάτια της καρδιάς σου τα σπασμένα να ενωθούν ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου