Η ΘΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

1. Φυσικές Εορτές

Οι δυο ισημερίες (φθινοπωρινή και εαρινή) και οι δυο τροπές του Ηλίου (χειμερινή και θερινή) αποτελούσαν και αποτελούν ημέρες με ιδιαίτερη σημασία σ' όλα τα μυσταγωγικά τάγματα που λειτούργησαν από αρχαιοτάτων χρόνων, καθώς οι μυσταγωγοί γνώριζαν την ιδιαίτερη σημασία τους στην εξέλιξη των ουσιών της Φύσεως. Οι εορτές αυτές ονομάζονται Φυσικές Εορτές επειδή συνδυάζονται με τα αντίστοιχα τέσσερα φυσικά γεγονότα, τις τροπές και τις ισημερίες, που αποτελούν τους τέσσερις εξελικτικούς σταθμούς τόσο των ουσιών της Φύσεως όσο και των ανθρωπίνων ψυχών

Ο Θείος Ορφέας ήταν ο πρώτος ο οποίος καθιέρωσε τον εορτασμό των φυσικών εορτών. Ο Θείος Ορφέας έζησε σε προϊστορική εποχή και συνεπώς δεν υπάρχουν ιστορικά δεδομένα εκτός από την παράδοση περί της υπάρξεώς του και του έργου του. Υπήρξε ο πρώτος μέγας μυσταγωγός, δηλαδή ο πρώτος άνθρωπος του οποίου η διανόηση δια του μήκους των ακτίνων της έφθασε τα όρια υπέρτερων κόσμων και άντλησε από εκεί την θεία γνώση, η οποία δίνει την δυνατότητα στα νοητικά όντα να εξελιχθούν και να εισέλθουν στους χώρους των αθανάτων και στην θεία μακαριότητα.

Οι Πυθαγόρειοι τελούσαν τέσσερις γιορτές τον χρόνο που γινόντουσαν κατά τις δυο ισημερίες και κατά τις δυο τροπές του Ηλίου σε εκδήλωση λατρείας προς την Φύση γιατί πίστευαν ότι «Η προς την Φύση λατρεία περιλαμβάνει και τα κατά μέρος αυτής και το πνεύμα αυτής. Αντίθετα λατρεία προς πρόσωπο χωρίζει αυτό από την Φύση και το μειώνει. Λατρεύομαι, έλεγε, τους Θεούς ως κύριους των δυνάμεων της Φύσεως και όχι ως ατομικά εγώ αυτής. Τα ατομικά εγώ της Φύσεως τιμούμε μόνο για τα έργα τους».

Στην σημερινή εποχή τα επίσημα εορτολόγια περιλαμβάνουν θετές γιορτές (π.χ. τα Χριστούγεννα και το Πάσχα) που αντικατέστησαν τις αντίστοιχες φυσικές γιορτές και οι περισσότεροι τις γιορτάζουν χωρίς να γνωρίζουν την συμβολική τους σημασία. Σήμερα οι Φυσικές Γιορτές έχουν αξία και σημασία και συνεπώς γιορτάζονται μόνο απ' όσους διαπνέονται από φυσιοκρατικές αντιλήψεις και αισθάνονται την ανάγκη να εκδηλώσουν μ' αυτό τον τρόπο την λατρεία τους προς την θεία Φύση και να μετάσχουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στην Φύση για την επιτέλεση του θείου έργου και την επίτευξη του θείου σκοπού. Αλλά ποιο είναι το μυστήριο του θείου έργου της Φύσεως; Αν γνωρίζαμε κατά βάθος τους συντελεστές της δημιουργίας της μητρός Γης, τους συντελεστές της κινήσεως αυτής και τις σχέσεις που έχει με τα άλλα ουράνια σώματα, θα ήμασταν σε θέση να γνωρίζουμε τα αίτια των φαινομένων αυτών και τους επιδιωκόμενους σκοπούς. Αυτό όμως αποτελούσε την ιδεολογία των αρχαίων μυστηρίων, τα οποία γνώριζαν τους συντελεστές της δημιουργίας του ανθρωπίνου όντος, τον σκοπό που εκπληρώνει το ανθρώπινο πνεύμα στην ανθρώπινη μορφή και την επίδραση που του ασκεί το περιβάλλον της Γης.

Η ψυχή από της γενέσεώς της μέχρις ότου φθάσει στο ανθρώπινο επίπεδο θα διέλθει δια 4 εξελικτικών επιπέδων: το επίπεδο των ερπετών, το επίπεδο των ιχθύων, το επίπεδο των πτηνών και το επίπεδο των θηλαστικών. Σε κάθε επίπεδο εκδηλώνει νοητική ενέργεια συνεχώς αυξανομένη ενώ παράλληλα αποκτά οργανισμό συνεχώς περισσότερο ικανό να ανταπεξέλθει στις συνεχώς αυξανόμενες νοητικές της δυνάμεις τις οποίες εκδηλώνει στο μέγιστο βαθμό στο επίπεδο των θηλαστικών. Στο επίπεδο των θηλαστικών εκδηλώνει την ζωική νόηση με συνεχώς αυξανόμενο βαθμό. Στο ανθρώπινο επίπεδο, που είναι η κορωνίδα του επιπέδου των θηλαστικών, με την παρέμβαση του πνευματικού κόσμου, η ψυχή θα πραγματοποιήσει ένα άλμα και θα εκδηλώσει την λογική νόηση που αποτελεί την ιδιαιτερότητα του ανθρώπινου επίπεδου.

Λογική νόηση είναι η δυνατότητα της διανοίας να συνδυάζει τις πληροφορίας τις οποίες συγκεντρώνει από το περιβάλλον στο οποίο ζει και εξάγει νέα χρήσιμα συμπεράσματα με τα οποία αφενός μεν κατανοεί το περιβάλλον της, αφετέρου δε αποφασίζει τι πρέπει ή δεν πρέπει να πράξει. Η λογική νόηση επιτρέπει στον άνθρωπο να σκέπτεται ορθά και μεθοδικά, ώστε ο Λόγος να παρουσιάζει ειρμό και ορθότητα και τα πορίσματα του να είναι σύμφωνα με την πραγματικότητα.

Οι Φυσικές εορτές εορτάζονται γιατί συμβολίζουν τα εξελικτικά στάδια της εξελικτικής πορείας της ανθρώπινης ψυχής στο γήινο φυσικό επίπεδο και τα οποία θα αναφέρουμε επιγραμματικά. Συγκεκριμένα: Η Φθινοπωρινή Ισημερία συμβολίζει την πρώτη ενσάρκωση μιας ψυχής στο ανθρώπινο επίπεδο κατά την οποία αποκτά την λογική νόηση και αυτό αποτελεί το τρίτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορεία της Φύσεως. Η Χειμερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την γένεση στην ανθρώπινη ψυχή της γνωστικής νοήσεως και αυτό αποτελεί το τέταρτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορεία της Φύσεως που στην ανθρώπινη ψυχή γεννιέται η επιθυμία να γνωρίσει τις ατέλειές της και τα πάθη της και να τα καταπολεμήσει. Η Εαρινή Ισημερία συμβολίζει την πλήρη αποκάθαρση της ανθρώπινης ψυχής από τα πάθη της και την πνευματική της αναγέννηση και αυτό αποτελεί το πέμπτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορεία της Φύσεως. Τέλος,

Η Θερινή Τροπή του Ηλίου η οποία συμβολίζει την οριστική απομάκρυνση της ανθρώπινης ψυχής από το γήινο περιβάλλον και την όδευσή της προς τον πνευματικό Όλυμπο και αυτό αποτελεί το έκτο ιερό δράμα της εξελικτικής πορεία της Φύσεως.

2. Η περίοδος από την εαρινή ισημερία έως την θερινή τροπή του Ηλίου.

Η περίοδος από την εαρινή ισημερία έως την θερινή τροπή του Ηλίου συμβολίζει Στο φυτικό επίπεδο την εκδήλωση της βλαστήσεως και των ανθέων και των αρωμάτων αυτών. Στο ανθρώπινο επίπεδο συμβολίζει την περίοδο κατά την οποία οι ψυχές των ανθρώπων οι οποίες απέβαλαν όλα τους τα πάθη αποκτούν πλέον την σοφία. Κατόπιν, με την συνδρομή των οντοτήτων του ουρανού αποκτούν τον πνευματικό τους οργανισμό που είναι απαραίτητος για να οδεύσουν προς τους χώρους του ανεσπέρου φωτός και αυτό θα το επιτύχουν όταν εκδηλωθεί μέσα τους το απολλώνιο φως.

3. Η Θερινή Τροπή του Ηλίου

Θερινή τροπή του Ηλίου έχουμε την 21η Ιουνίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Καρκίνου και έτσι εισερχόμαστε αστρονομικά στην εποχή του καλοκαιριού. Η θερινή τροπή του Ήλιου συμβολίζει τον θρίαμβο της ψυχής του μύστου επί του νόμου του θανάτου και τον οριστικό αποχωρισμό της από τα δεσμά του περιβάλλοντος της και από το έρεβος. Από το έρεβος απομακρύνεται η ανθρώπινη ψυχή που έχει πλήρως αποκαθαρθεί από τα πάθη της και απόκτησε τον πνευματικό της οργανισμό.

­Οι Ορφικοί κατά την θερινή τροπή του Ηλίου τελούσαν γιορτές που αναφέρονταν στον θρίαμβο κατά του νόμου του θανάτου της τιτανικής φύσεως του Διονύσου. Κατά τις εορτές αυτές εξέφραζαν την λατρεία τους προς την θεία δημιουργία που έφθασε δια των εκδηλώσεων των Νόμων της στην εμφάνιση των νόμων της Θεοποιήσεως των όντων της. Επίσης εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους προς τα θεοποιηθέντα τέκνα της, υπό την προστασία των οποίων ετίθεντο με την θέληση τους. Στις γιορτές που τελούσαν οι Ορφικοί κατά την θερινή τροπή του Ηλίου λάμβαναν μέρος μόνον εκείνοι που είχαν διέλθει όλους τους βαθμούς της ορφικής μυήσεως και τα συμπόσιά τους δεν τα αποτελούσαν πλέον τα ωμοφάγια, αλλά τροφή που την αποκαλούσαν αμβροσία και ποτό που αποκαλούσαν Διονυσιακό οίνο. 

Αποκορύφωση των εκδηλώσεων των Ορφικών αποτελούσε η εκδήλωση της ευγνωμοσύνης τους προς τον Θεό Απόλλωνα, τον Θεό της αιωνίας νεότητας, ο οποίος, κατ' αυτήν την ώρα του έτους, παρέδιδε την λύρα του στον Θείο Ορφέα για να κρούει τις χορδές της και να μεταδίδει στις ψυχές των μυστών τους ήχους της ώστε να εναρμονίζουν τις πνευματικές τους δυνάμεις προς την πνευματική φύση του Θεού της αιωνίας νεότητας. Η τετάρτη και τελευταία μύηση­ των Ορφικών μυστηρίων γινόταν κατά την θερινή τροπή του Ηλίου που οι ακτίνες του φωτός Του είναι ζωηρότερες και οι καρποί ωριμάζουν. Η θερμότητα των Ηλιακών ακτίνων αυτής της εποχής αναπαριστούσε το φωτοβόλο των σκέψεων των τελείων μυστών και το γόνιμο των καρπών της θείας ιδεολογίας που οι ιεροφάντες κληροδοτούσαν στους διαδόχους τους.

Οι Μύστες της Ελευσίνας τελούσαν κατά την θερινή τροπή του Ηλίου γιορτή σε δόξα και ανάσταση της Κόρης Περσεφόνης και σε δόξα Διονύσου του Ελευθερέως, δηλαδή του ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών. Η Περσεφόνη είναι η ψυχή της Γης, η οποία διήλθε απ' όλες τις καταστάσεις των τεσσάρων εποχών και κατόπιν ήλθε στον Όλυμπο, δηλαδή στην χώρα της αιώνιας ζωής. Πριν όμως έλθει στην χώρα της αιώνιας ζωής συνεζεύχθη τον Διόνυσο τον Ελευθερία και έτσι θα ζήσει μετ' αυτού την αιώνια νεότητα και ευθυμία. Ιδού ποιος είναι ο κλήρος της ψυχής των θείων Μυστών και σαφώς τον απεκάλυψαν οι Θείοι Μύστες της Ελευσίνας. Επίσης οι Μύστες της Ελευσίνας έλεγαν ότι κατά την θερινή τροπή ωριμάζει ο σίτος του οποίου η σπορά, η βλάστηση και η ωρίμανση εικονίζει την ψυχή του μύστη την εξελισσόμενη προς την αποθέωση. Την καλλιέργεια του σίτου δίδαξε η Δήμητρα που είναι η θεά της Γης. Ο σίτος εικονίζει μεταμορφωτικό μέσο. Μεταβάλλεται σε σώμα, παντός Χριστού. Μετά το σίτο εμφανίζεται η σταφυλή, σύμβολο του Διονύσου. Ο χυμός της σταφυλής εικονίζει άλλο μεταμορφωτικό μέσο. Είναι, παντός Χριστού.

Οι Μύστες των Δελφών κατά την θερινή τροπή του Ηλίου τελούσαν ανάλογη τελετή σε δόξα του Φοίβου Απόλλωνος του θεού της αιωνίας νεότητας και του φωτισμού του ανθρωπίνου πνεύματος.

4. Η περίοδος από την θερινή τροπή του Ήλιου μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία

Στο φυτικό επίπεδο έχουμε την μεταμόρφωση των ανθέων σε καρπούς, την ωρίμανση των καρπών και την συλλογή τους, καθώς θα μας χρησιμεύσουν για την συντήρησή μας κατά την περίοδο του χειμώνα. Στο ανθρώπινο επίπεδο συμβολίζεται η περίοδος κατά την οποία οι ψυχές των μυστών οι οποίες απέβαλαν οριστικά το έρεβος έχουν αποχωρίσει από το γήινο περιβάλλον και έχουν εισέλθει στην διαρκή ημέρα. Οι ψυχές όμως εκείνες που δεν κατόρθωσαν να αποβάλουν το έρεβος και παραμένουν στο γήινο περιβάλλον, πρέπει να συλλέξουν τους καρπούς όσων έχουν πετύχει μέχρι τώρα, να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν τις προσπάθειες τους ώστε να επιτύχουν την πνευματική τους αναγέννηση