Η συμβίωση είναι μια ευκαιρία για να αφηγηθεί ο καθένας ξανά την ιστορία του. Κι αυτή την ευκαιρία καλό θα ήταν να μη την αφήσεις να πάει χαμένη.
Τι είναι η σχέση σου η συντροφική αν όχι ένα ταξίδι για δύο χωρίς διάρκεια και προορισμό; Τι σημαίνουν για σένα τα στερεότυπα και οι νόρμες που μεγάλωσες μ αυτές; Πόσο σε βοήθησαν για να έχεις μια καλύτερη σχέση; Τι είναι αυτό που θέλεις να πεις στο ταίρι σου αυτή τη στιγμή αλλά δεν το λες; Πώς φαντάζεσαι τη σχέση σου μετά από πέντε χρόνια;
Αυτές και άλλες πολλές ερωτήσεις μπορείς να τις ακούσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες γραφείων, να τις διαβάσεις σε έντυπα που υπόσχονται αυτοβοήθεια, ακόμα και να τις έχεις ξεστομίσει ο ίδιος.
Οι στατιστικές για το που πάνε οι συντροφικές σχέσεις, πόσο ανθεκτικές είναι, τί προοπτικές έχουν για να γίνουν καλύτερες, σε βάζουν κάθε φορά σ ένα παιχνίδι σύγκρισης με κάτι που μοιάζει ιδανικό, ανάλογα τη πλευρά του ποταμιού που κάθεται ο καθένας και αγναντεύει τη ζωή του.
Ο αντικειμενικός τρόποςπου σε έμαθαν να βλέπεις τα πράγματα- άρα και τη συντροφική σχέση-σου αφαιρούν ένα κομμάτι ελευθερίας να συν-αποφασίζεις για το πώς θα δομήσεις εσύ και ο σύντροφός σου κάτι που είναι απόλυτα δικό σας.
Έχει τεράστια σημασία να αντιληφθείς από νωρίς ότι εσείς οι δύο και κανείς άλλος – πολύ περισσότερο τα οικογενειακά δυναμικά που αναπόφευκτα κουβαλάτε στις αποσκευές σας- δεν έχει πια λόγο για το πώς θα βιώσετε τη ζωή σας, όποια και να είναι και οπουδήποτε σας πάει.
Η κοινή πραγματικότητα που τώρα χτίζεις καλό είναι να γίνει με όσο πιο σύγχρονα υλικά γίνεται. Τα παλιά υλικά δε τα πετάς, αλλά τα χρειάζεσαι στο βαθμό που δε μπαίνουν εμπόδιο στην κοινή απόφαση για μια αρμονική συνύπαρξη. Και οι δυο σας ξέρετε ποια ακριβώς είναι αυτά.
Η συμβίωση είναι μια ευκαιρία για να αφηγηθεί ο καθένας ξανά την ιστορία του. Κι αυτή την ευκαιρία καλό θα ήταν να μη την αφήσεις να πάει χαμένη. Να τη πεις όχι όμως αναπαράγοντας συμπεριφορές, αλλά ανακαλύπτοντας τις δικές σου, όχι μιμούμενος ρόλους αλλά υπερβαίνοντάς τους, όχι διατηρώντας καταστάσεις αλλά ανατρέποντάς τις.
Να είσαι σε θέση δηλαδή να εγγυηθείς και να συνυπογράψεις ότι η αυτονόητη δική σου ταυτότητα – διαφορετική από του συντρόφου σου-θα είναι καταλύτης και όχι διαλύτης για τη σχέση.
Αν ήταν να κρατήσεις τελικά μια φράση από όλο αυτό που διάβασες θεωρώ ότιαυτή θα μπορούσε να είναι :
“Καλωσόρισε το σύντροφό σου μαζί με τις δικές του αποσκευές”.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου