Ίσως ο πόνος μας διδάσκει περισσότερα από κάθε δάσκαλο κι ο χρόνος γιατρεύει καλύτερα από κάθε γιατρό

Από το χτες πήρα μονάχα όσα μπόρεσα να κουβαλήσω, όσα μου χρησίμευσαν για να με φέρουν εδώ. Σαν παρακαταθήκη μιας ανέμελης ύπαρξης, έναν καιρό που νοσταλγώ με πάθος, όμως δεν υπάρχει πια. Άφησα σκόρπιες εκείνες τις αναμνήσεις που δεν με οδήγησαν κάπου, να χαθούν σαν φύλλα που τα φύσηξε ο Οκτώβρης. Τους αρκεί απλά να επιστρέφουν που και που τις νύχτες που δεν μπορώ να κοιμηθώ για να μου θυμίζουν πως η ζωή έχει αναποδιές, για να με συντροφεύσουν λίγο πριν ξεσπάσει η βροχή. Μα δεν είναι οι αναποδιές που σε καθορίζουν, είναι το πως απαντάς με βάση την αλήθεια σου, εκείνη τη δύναμη που δεν μπορείς να εξηγήσεις ούτε να τη μεταφράσεις.

Ποτέ μη σκλαβώσεις τον εαυτό σου για μια δήθεν επιτυχία, η επιτυχία συνεπάγεται ελευθερία.

Καταβροχθίζοντας κάθε αύριο με λαιμαργία ξέχασα να ζήσω. Προσπερνώντας τις μικρές στιγμές, έχασα τη μεγάλη εικόνα. Όμως πήρα αρκετά μαθήματα και είμαι ευγνώμων για όλα αυτά και για όσα μαθήματα θα πάρω από τα λάθη μου.

Νιώθω ευγνώμων γιατί όσα έζησα με έκαναν αυτό που είμαι, όσα βίωσα με βοήθησαν να ωριμάσω, όσα αισθάνθηκα μου έδειξαν το δρόμο, όσα είδα με γέμισαν εμπειρίες, όσα κατάλαβα μου χάρισαν γνώσεις.

Ποιος ήταν εκείνος που δεν στραβοπάτησε στη ζωή του, που δεν βράχηκε από μια φθινοπωρινή μπόρα; Ποιος δεν έχασε τον δρόμο του και ποιος δεν δάκρυσε μάταια για ένα πάθος που είχε περισσότερη στάχτη απ’ ότι φλόγα;

Ποιος δεν ξενύχτησε με τις σκέψεις του περιμένοντας το ξημέρωμα και ποιος δεν περιπλανήθηκε άσκοπα στην ατραπό της πλάνης και των ψευδαισθήσεων;

Ίσως ο πόνος μας διδάσκει περισσότερα από κάθε δάσκαλο κι ίσως ο χρόνος γιατρεύει καλύτερα από κάθε γιατρό.

Το χτες ίσως δεν ήταν αντάξιο μου μα είμαι ευγνώμων γιατί με έφερε στο σήμερα.

Σήμερα επιλέγω την ευτυχία γιατί με ωφελεί και με κάνει να αισθάνομαι όμορφα. Επιλέγω τη δράση γιατί διώχνει τους φόβους μου και κάνει την επιτυχία να μοιάζει πιο προσιτή.

Σήμερα επιλέγω να συγχωρήσω όσους με πίκραναν είτε γιατί άξιζαν τη συγχώρηση, είτε γιατί έχω μάθει πως η μνησικακία δεν ωφελεί κανέναν.

Σήμερα επιλέγω τη θετικότητα γιατί με αναζωογονεί και έχει θετική επίδραση στην ψυχολογία μου. Επιλέγω την αισιοδοξία γιατί είναι καλύτερο, να περιμένεις το καλύτερο.

Σήμερα επιλέγω να είμαι ο εαυτός μου γιατί πλέον γνωρίζω πως η απαραίτητη προϋπόθεση για μια ευτυχισμένη ζωή δεν είναι η αποδοχή των άλλων, μα η αυθεντικότητα και η μοναδικότητα μου.

Σήμερα επιλέγω να βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους που αντανακλούν την ευτυχία μου και στηρίζουν τα όνειρα μου, επιλέγω να είμαι ενεργός μέτοχος μιας συναρπαστικής ζωής και όχι παθητικός δέκτης απρόσωπων καταστάσεων που οδηγούν σε αδιέξοδο.

Σήμερα επιλέγω να με καθοδηγούν οι πραγματικές μου αξίες και οι δικές μου αρχές, επιλέγω να στηρίζομαι στα πόδια μου και να πατάω γερά στη γη, γιατί έμαθα πως όταν ζεις για να υλοποιείς τα όνειρα των άλλων βαδίζεις στη δυστυχία και την αφάνεια.

Σήμερα επιλέγω να είμαι ταπεινός γιατί κατάλαβα πως η αλαζονεία έχει κέρινα φτερά, επιλέγω να ακούω περισσότερο για να μαθαίνω περισσότερα, επιλέγω τη σιωπή αντί για κενές υποσχέσεις γεμάτες με ενθουσιασμό που κάνουν το παρελθόν να φαίνεται πιο αβάσταχτο. Επιλέγω το χαμόγελο που λέει περισσότερα απ΄όσα μπορούν πουν τα χείλη.

Σήμερα επιλέγω το σήμερα, επιλέγω το τώρα. Κρατώ την πυξίδα – πίστη μου και προσανατολίζομαι σε μια ζωή αντάξια μου, σε μια ζωή που κάνει τα μάτια μου να λάμπουν, σε μια ζωή που κάνει το αύριο ελπιδοφόρο.

Σήμερα επιλέγω να πω την αλήθεια, γιατί τα ψέματα που είπα στον εαυτό μου με οδήγησαν σε φαύλους κύκλους γύρω από ουτοπίες, επιλέγω να με πιστέψω γιατί η αμφισβήτηση μετέτρεψε σε χειμώνα την άνοιξη, έκανε τη νύχτα να μοιάζει μεγαλύτερη.

Σήμερα επιλέγω την ελευθερία γιατί τα δεσμά μου έκρυβαν πόνο. Επιλέγω τα ταξίδια, το κύμα του πελάγους, είτε τη νοερή φαντασία σε κόσμους πέρα από το αληθινό. Επιλέγω να υπάρχω, να ζω πραγματικά, να αφήσω τις δικές μου πατημασιές στο μονοπάτι της επιτυχίας.

Σήμερα επιλέγω το θάρρος γιατί οι δράκοι ζουν στα παραμύθια, επιλέγω την υπομονή γιατί είναι η μεγαλύτερη αρετή. Επιλέγω τη συμπόνια γιατί οι πέτρες δεν προχωρούν. Επιλέγω την αγάπη γιατί η αγάπη είναι η οδός.

Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή τους. βραδιάζει.
Γιώργος Σεφέρης (απόσπασμα από το ποίημα του «Επιφάνια 1937»)