Ο άνθρωπος είναι μια σκάλα ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση. Γι’ αυτό και μόνο, οι άνθρωποι καταπιέζουν, χειραγωγούν, σκοτώνουν, προσπαθούν να επιβληθούν πάνω στη φυσική ροή τής ζωής. Μόνο οι άνθρωποι είναι βλάκες – κι αυτό επειδή μπορούν να είναι και έξυπνοι. Επειδή οι άνθρωποι έχουν ευφυΐα, γι’ αυτό και μπορούν να είναι και βλάκες. Η βλακεία δεν σημαίνει έλλειψη ευφυΐας, σημαίνει απλώς ότι δεν έχεις χρησιμοποιήσει την ευφυία σου.
Αν δεν υπάρχει καμία παρουσία ευφυΐας, δεν μπορείς να πεις για έναν άνθρωπο πως είναι βλάκας. Δεν μπορείς να πεις για ένα βράχο πως είναι βλάκας. Ο βράχος είναι βράχος και δεν τίθεται θέμα βλακείας. Μπορείς όμως να πεις για ανθρώπους πως είναι βλάκες, επειδή με τους ανθρώπους υπάρχει ελπίδα, μια ακτίνα φωτός.
Με τον άνθρωπο, ανοίγει μια πόρτα προς το άγνωστο. Ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί τον εαυτό τον και δεν το κάνει -αυτή είναι η βλακεία του. Μπορεί να ωριμάσει και δεν ωριμάζει, προσκολλάται σε κάθε είδους ανωριμότητα -αυτή είναι η βλακεία του. Συνεχίζει να ζει στο παρελθόν, το οποίο δεν υπάρχει πια – αυτή είναι η βλακεία του. Ή αρχίζει να προβάλλει στο μέλλον, το οποίο δεν υπάρχει ακόμη -αυτή είναι η βλακεία του.
Θα έπρεπε να ζει κανείς στο παρόν, με βαθύ πάθος, με μεγάλη αγάπη, με ένταση, με επίγνωση – κι αυτό Θα γίνει η ευφυΐα σου. Είναι η ίδια ενέργεια. Αναποδογυρισμένη είναι βλακεία. Την τακτοποιείς, τη βάζεις στη σωστή της θέση και γίνεται ευφυία.
Ευφυΐα και βλακεία δεν είναι διαχωρισμένες ενέργειες. Η ενέργεια που λειτουργεί με αρμονία είναι ευφυία και η ίδια ενέργεια που λειτουργεί με συγκρούσεις είναι βλακεία. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι βλάκας, μη θεωρείς όμως ότι αυτό είναι κακοτυχία. Μόνο στην επιφάνεια φαίνεται σαν κακοτυχία, κρυμμένη όμως στο βάθος βρίσκεται μεγάλη δόξα, σπουδαίο μεγαλείο, το οποίο μπορεί να ανακαλυφθεί.
Η κοινωνία όμως, η πολιτεία, το πλήθος, όλοι τους σε θέλουν βλάκα. Κανένας δεν σε Θέλει να είσαι ευφυής. Όλοι τους σε θέλουν να παραμείνεις βλάκας όλη σου τη ζωή, για τον απλό λόγο ότι οι άνθρωποι πού είναι βλάκες είναι υπάκουοι. Οι άνθρωποι που είναι ευφυείς αρχίζουν να σκέφτονται από μόνοι τους. Αρχίζουν να γίνονται άτομα. Αρχίζουν να έχουν δική τους ζωή, δικό τους τρόπο ζωής, δικό τους τρόπο να βλέπουν τα πράγματα, να υπάρχουν, να ωριμάζουν. Δεν είναι πια μέρος τού πλήθους. Δεν μπορούν να είναι.
Χρειάζεται να αφήσουν το πλήθος πίσω τους. Μόνο τότε μπορούν να ωριμάσουν. Και το πλήθος αισθάνεται προσβεβλημένο. Το πλήθος δεν θέλει κανέναν να είναι περισσότερο από τον «μέσο άνθρωπο.» Εκείνος που γίνεται περισσότερο ευφυής, περισσότερο άτομο, με περισσότερη επίγνωση, δεν θα είναι πια μέρος τής ψυχολογίας τού όχλου.
Δεν μπορείς να πιέσεις έναν έξυπνο να ακολουθήσει τους βλάκες. Και οι βλάκες είναι πολλοί – η πλειοψηφία – οι 99, 9 στους εκατό. Έχουν μεγάλη δύναμη, τη δύναμη τής βίας-και τη δείχνουν όποτε χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου