Ακόμη κι αν ήμουν σε άρνηση για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, ακόμη κι αν φοβόμουν ότι θα χαθείς, θα χαθώ, θα χαθούμε… Ακόμη κι αν πίστευα ότι αυτό που έχουμε αξίζει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια, ότι είναι κρίμα να τα παρατήσουμε και είχα ωραιοποιήσει και εξιδανικεύσει με την φαντασία μου τη σχέση μας, έπρεπε να φύγω..
Έπρεπε να φύγω από μια κατάσταση που με έκανε να νιώθω εγκλωβισμένη, από μια κατάσταση που θύμιζε λαβύρινθο και με έριχνε όλο και πιο βαθιά στα εσωτερικά μου σκοτάδια.
Δεν ήθελα να ανήκω άλλο εκεί, δεν είναι ο δρόμος μου το σκοτάδι, το χάος, ο φόβος, η ανασφάλεια, η αρνητικότητα. Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν θα πάψω ποτέ να αναζητώ μία ηλιαχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι, μια σπίθα ελπίδας μέσα στην απελπισία και μια δόση κουράγιου μέσα στην παραίτηση.
Έπρεπε να φύγω, αυτή νόμιζα πως ήταν η απάντηση σε ότι και να με ρωτούσες. Η αλήθεια όμως είναι πως ΗΘΕΛΑ να φύγω…Ήθελα να φύγω, να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω πάνω και πέρα από αυτόν τον λαβύρινθο για να καταφέρω να δω από άλλη οπτική τα πράγματα, για να καταφέρω τελικά να συνειδητοποιήσω ότι εγώ τον είχα δημιουργήσει αυτόν τον λαβύρινθο, εγώ επέλεξα να κουτουλάω πάνω στους τοίχου του, εγώ είμαι αυτή που ορίζει το πεπρωμένο μου και όχι αυτό εμένα.
Έτσι λοιπόν ήθελα να φύγω, αυτή είναι η απάντηση ακόμη κι αν δεν με ρωτήσεις ποτέ. Μου αρκεί που το γνωρίζω εγώ, μου αρκεί που συνειδητοποιώ ότι αρχίζω να νιώθω πιο οικεία με την έννοια της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού. Μου αρκεί που μαθαίνω να αγαπάω εμένα , που αρχίζω να με κάνω παρέα ,να με γνωρίζω καλύτερα, να μου συγχωρώ τα λάθη. Μου αρκεί που έχω την δύναμη να προσπαθήσω ξανά, που έχω την δύναμη να προχωρώ μπροστά, που έχω την δύναμη να τα καταστρέψω όλα ώστε να ξαναγεννηθώ μέσα από τα συντρίμμια μου. Βασικά όχι απλώς μου αρκεί… μου περισσεύει κιόλας, γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ιερό από μία γέννηση. Από μία αναγέννηση του εαυτού σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου