Όταν το plan b κάνει το αρχικό σχέδιο ν’ αποτύχει

Αρκετές ψυχολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι όταν έχουμε ένα plan b, σαν back up σε κάτι που έχουμε αναλάβει να διεκπεραιώσουμε, πολλές φορές το αρχικό σχέδιο δε μας βγαίνει. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Κατά πόσο μπορεί ένα plan b να σώσει μια κατάσταση ή να την οδηγήσει στον γκρεμό;

Πολλοί από εμάς είμαστε αρκετά οργανωμένοι και δε θέλουμε να αφήνουμε τίποτα στην τύχη του. Σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε και στο πίσω μέρος του μυαλού μας κρατάμε ένα εναλλακτικό πλάνο δράσης σε περίπτωση που αυτό που δοκιμάζουμε δεν πετύχει. Έχουμε με λίγα λόγια μια καβάτζα που θα μας σώσει στο σενάριο που όλα πάνε λάθος. Κατά πόσο όμως το κάτι άλλο που έχουμε στο κεφάλι μας μας ωθεί να μην προσπαθήσουμε αρκετά γι’ αυτό που έχουμε εξαρχής σχεδιάσει;

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως το plan B δε θα ‘ναι ποτέ σαν την αρχική μας ιδέα, ούτε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Θα είναι πάντα μια εναλλακτική και θα έρχεται δεύτερο, ελλιπές από σπιρτάδα ή αυθορμητισμό. Σίγουρα οι εναλλακτικές σκέψεις βοηθούν να μην αφήνουμε πολλές φορές τα πράγματα στην τύχη τους. Αν κάτσουμε όμως και τα βάλουμε κάτω, τελικά τα back up plans μας κρατάνε δέσμιους ασυνείδητα απ’ το να δώσουμε το 100% του εαυτού μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε, μιας και έχουμε την πεποίθηση πως ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά, μπορούμε να εφαρμόσουμε και την καβάτζα.

Γιατί όμως δεν εμπιστευόμαστε το αρχικό μας πλάνο, κάνοντας στην άκρη κάθε φόβο και ανασφάλεια και δίνοντας τον καλύτερο μας εαυτό σαν να μην έχουμε άλλη επιλογή; Αν για παράδειγμα στη δουλειά μας θέλουμε να παρουσιάσουμε ένα συγκεκριμένο πλάνο στον εργοδότη γιατί να μην το δουλέψουμε στο έπακρο, να το ψάξουμε και να το φτιάξουμε όπως θέλουμε, αντί να επαναπαυόμαστε και να σκεφτόμαστε πως αν δεν πετύχει θα παρουσιάσουμε κάτι άλλο; Τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν και ταυτόχρονα και τα πλάνα μας -είτε το περιμένουμε είτε όχι.

Μαθαίνουμε να κολυμπάμε στα δύσκολα κι όχι να περιμένουμε μια βάρκα να μας σώσει. Το plan b μπορεί να μας βοηθήσει να μην βρεθούμε απροετοίμαστοι, μπορεί να μας καθησυχάσει, αλλά πολλές φορές μας αποπροσανατολίζει απ’ τον στόχο. Είναι σαν να θες να μάθεις να κολυμπάς αλλά να κρατιέσαι από ένα σωσίβιο χωρίς να δίνεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να προσπαθήσει χωρίς να στηρίζεται κάπου. Πολλές φορές ακόμα και η εναλλακτική δεν καταλήγει όπως θέλουμε και τότε χάνουμε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Νιώθουμε σαν να απογοητεύσαμε τον εαυτό μας που δεν προσπαθήσαμε περισσότερο για το αρχικό σχέδια και αναβάλλαμε την επιτυχία θεωρώντας πως θα έχουμε άλλη μια ευκαιρία να φέρουμε τα πράγματα υπέρ μας.

Η ζωή είναι για τους τολμηρούς. Ο τολμών νικά κι αν είναι να κάνουμε κάτι ας το κάνουμε χωρίς τη σκέψη της αμφιβολίας και των εναλλακτικών. Η πίστη στον εαυτό μας και ο δυναμισμός είναι τα χρυσά εισιτήρια για να δίνουμε το 100% μας. Καλές οι δεύτερες λύσεις και οι καβάτζες, αλλά ας μην ξεχνάμε πως η πρώτη επιλογή και η ικανότητα να την στηρίξουμε καθορίζει πόσο αποφασιστικοί είμαστε, ώστε να πετύχουμε αυτά που θέλουμε με τις δυνάμεις μας.