Η δράση είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την εξέλιξή μας, όσο είναι και για τη ζωή. Χρειάζεται να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε, να αλλάζουμε και να αμφισβητούμε τις πεποιθήσεις μας. Αν η πραγματικότητα ήταν αυτοκίνητο, η επιθυμία θα ήταν το πεντάλ του γκαζιού. Αν το πατήσετε, το αυτοκίνητο αρχίζει να κινείται. Αν το πιέσετε δυνατότερα, θα κινηθεί γρηγορότερα. Η επιθυμία γεννά και κατευθύνει την ενέργεια είναι το δικό μας παιχνίδι. Αν δεν νιώθουμε επιθυμία, τότε μπορούμε να την επιστρατεύσουμε. Οτιδήποτε κι αν λένε τα πνευματικά διδάγματα για την επιθυμία, πυροδοτεί τις ενέργειές μας για δικό μας καλό ή κακό. Η επιθυμία μας κινητοποιεί προς τη μία από δύο κατευθύνσεις, και είναι σημαντικό να καταλάβουμε τη διαφορά.
Ιδανικά, η επιθυμία μάς κατευθύνει προς το πάθος, τη δύναμη της αγάπης. Όταν αγαπάμε αυτό που κάνουμε, οδηγούμαστε στην έμπνευση. Τα γεγονότα δεν υποκύπτουν πάντα στις επιθυμίες μας, όμως αν μας καθυστερούν κάποια εμπόδια, μπορούμε να αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε να ανακατευθύνουμε τις ενέργειές μας χωρίς πικρία ή απογοήτευση. Τίποτε καλό δεν βγαίνει από το να προβάλλουμε αντίσταση στις επιθυμίες των άλλων ή να κατακρίνουμε τις άλλες πραγματικότητες. Μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά με άλλους τρόπους και οι νέες κατευθύνσεις φέρνουν απρόσμενες ευκαιρίες.
Η επιθυμία καθοδηγεί το πάθος και την έμπνευσή μας η έμπνευση οδηγεί στη δημιουργικότητα. Η επιθυμία μπορεί επίσης να μας οδηγήσει στην άκρη του γκρεμού· μπορεί να οδηγήσει στην εμμονή.
Αν προσηλωθούμε ολοκληρωτικά σε ένα αντικείμενο της επιθυμίας μας, φανατιζόμαστε· δηλαδή θέλουμε κάτι τόσο πολύ, που δεν μπορούμε να δούμε τίποτε άλλο. Αυτό πηγαίνει πολύ πέρα από το πάθος για το ποδόσφαιρο ή την αγάπη για την πανκ ροκ μουσική. Ποιος δεν έχει ξελογιαστεί από μια ιδέα, μια φιλοσοφία ή ένα άτομο; Με τον καιρό, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Μπορεί να είμαστε απελπιστικά εθισμένοι στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ, αγνοώντας αμέτρητες προειδοποιήσεις και προσφορές για βοήθεια. Μολαταύτα αποκτούμε εμμονές, διακινδυνεύουμε να χάσουμε την επαφή με αυτούς που μας αγαπούν και η δική μας δύναμη χαραμίζεται και χρησιμοποιείται εσφαλμένα.
Πώς διακρίνουμε αν οι επιθυμίες μας είναι εμπνευσμένες ή εμμονικές; Η έμπνευση μάς οδηγεί να δημιουργήσουμε καινούρια πράγματα και καινούριες πραγματικότητες: η εμμονή μάς οδηγεί σε πολλές μορφές καταστροφής. Όταν παθαίνουμε εμμονή με κάτι, δεν μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα και δεν μπορούμε να αντιδράσουμε ελεύθερα. Μπορεί να αφήσουμε μια καλή σχέση να λιμοκτονήσει ή να καταστρέψουμε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα. Θέτουμε σε κίνδυνο τη σωματική και πνευματική μας υγεία. Σύντομα, η εμμονή θα ισοπεδώσει τον κόσμο μας και πολλούς από τους ανθρώπους μέσα σ’ αυτόν.
Είναι εύκολο να φανατιστούμε χωρίς να το καταλάβουμε. Μπορεί να το μπερδέψουμε με τον υγιή ενθουσιασμό, μέχρι να κοιτάξουμε γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε πόσο πολλά χάσαμε όσο η προσοχή μας είχε αποσπαστεί. Οι επιθυμίες μας μπορούν να μας μεταφέρουν σε επικίνδυνο έδαφος, όμως η επιθυμία μπορεί επίσης να μας επαναφέρει στη γαλήνη και στην πνευματική υγεία. Η επιθυμία ωθεί τους ανθρώπους στην υπεροχή και στη δημιουργικότητα. Το πάθος εμπνέει ιδέες και καινοτομίες· αναδεύει τις φλόγες του ρομαντισμού και επισφραγίζει τις δια βίου ενώσεις.
Μιλάμε για την επιστροφή στην πνευματική υγεία· μήπως λοιπόν αυτό σημαίνει ότι είμαστε τρελοί; Λοιπόν, ναι. Ο καθένας μας ξέρει πόσο παράλογοι μπορούμε να γίνουμε ορισμένες φορές, οπότε ας είμαστε όσο πιο ειλικρινείς μπορούμε. Ας δούμε ορισμένα από τα πράγματα που κάνουμε. Πιστεύουμε σχεδόν οτιδήποτε ακούμε και οτιδήποτε σκεφτόμαστε. Σπανίως μπορούμε να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ πραγματικού και εξωπραγματικού. Περιπλανιόμαστε μέσα σε έναν κόσμο έμβιων πραγμάτων και πραγματικών ανθρώπων, ωστόσο ανταποκρινόμαστε πρωτίστως σε έναν εικονικό. Επιτρέπουμε στις σκέψεις να καθοδηγούν τα συναισθήματα. Κρίνουμε, όμως δεν θέλουμε να μας κρίνουν. Παίρνουμε τα πάντα προσωπικά, λες και υπάρχει μόνο το εγώ. Χτίζουμε ιεραρχίες σημαντικότητας, κατατάσσοντας κάποιους ανθρώπους στην κορυφή και κάποιους στη βάση. Θέλουμε αγάπη, όμως χρησιμοποιούμε την αγάπη ως όπλο εναντίον του εαυτού μας. Αν επιπλέον είμαστε και πρόθυμοι να δείξουμε περιφρόνηση στο σώμα που κατέστησε όλα τα όνειρά μας εφικτά, πρέπει να είμαστε τρελοί.
Όταν ξυπνάμε και βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, νιώθουμε σαν να είμαστε νηφάλιοι σε ένα πάρτι γεμάτο μεθυσμένους. Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε μια μεγάλη, θορυβώδη συνάθροιση, όπου όλοι οι καλεσμένοι πίνουν εδώ και πολλή ώρα. Οι πράξεις τους είναι ανόητες. Τα λόγια τους είναι απερίσκεπτα. Το κουτσομπολιό αρχίζει και το δηλητήριο εξαπλώνεται γρήγορα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε αυτό το πάρτι, όπου οι φήμες γίνονται ανεξέλεγκτες, τα συναισθήματα πληγώνονται και οι αντιδράσεις γίνονται βίαιες. Το θέαμα είναι παράξενο αν δεν πίνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου