Όσοι περιπλανιούνται, δεν σημαίνει ότι έχουν χαθεί

Είστε αυτοί που είστε – η προσωπικότητά σας, οι συνήθειες, η γλώσσα που χρησιμοποιείτε, ο τρόπος που συστήνεστε – είναι αποτέλεσμα της προσωπικής σας ανάπτυξης και εξέλιξης, αλλά και του τρόπου που έχετε αντιμετωπίσει τη ζωή σε κάθε της έμφαση.

Ίσως αναπτύξατε μια αίσθηση μαύρου χιούμορ ως μηχανισμό άμυνας για να αντιμετωπίσετε ένα τραύμα. Ίσως το μόνο που θέλατε ήταν η αποδοχή, οπότε αρχίσατε να αναπτύσσετε έναν σύστημα χειραγώγησης ώστε να παίρνετε την επιβεβαίωση που θέλετε.

Υπάρχει ένα μόνο μικρό μέρος της προσωπικότητάς μας που εκφράζουμε στους άλλους, μια μικρή ρωγμή που επιτρέπει στους άλλους να δουν αρκετά από εμάς ώστε να διαμορφώσουν τη δική τους άποψη για το ποιοι είμαστε, αλλά υπάρχει κι ένα μεγαλύτερο μέρος μας που κρύβουμε.

Καθώς προχωράμε προς νέα κεφάλαια της ζωής μας, υπάρχει μια περίοδος περιπλάνησης. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από τον πόνο μας. Και ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ παραπάνω από το να ικανοποιούμε συνεχώς εμάς ή τον εγωισμό μας.

Έρχεται η στιγμή που μια αλλαγή συντελείται μέσα μας και ανακαλύπτουμε μια νέα πραγματικότητα, την οποία λαχταράμε να εξερευνήσουμε. Αυτή η αλλαγή μπορεί να προκληθεί από ένα αρνητικό ερέθισμα, όπως το να χάσουμε μια δουλειά ή έναν αγαπημένο μας άνθρωπο. Το ερέθισμα όμως μπορεί να είναι και θετικό, όπως το να αδράξουμε μια ευκαιρία που θα μας ανοίξει μια πόρτα που ποτέ πριν δεν είχαμε αντιληφθεί ότι υπάρχει. Είτε αρνητική, είτε θετική, η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και στην αρχή μας κάνει να νιώθουμε ότι είμαστε χαμένοι.

Όταν εξελίσσεστε, το περιβάλλον μπορεί να σας φαίνεται ανοίκειο και ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να χάνονται από το προσκήνιο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχετε χαθεί χωρίς λόγο. Έχετε χάσει τον εαυτό σας, έχετε χάσει το δρόμο σας για να τα ξαναβρείτε. Να τα επανεφεύρετε.