Κάνε σ’ όλους μια χάρη… αγάπα τον εαυτό σου

Κάνε σ’ όλους μια χάρη… αγάπα τον εαυτό σου. Ειδικά αν περιμένεις από κάποιον άλλο να το κάνει για σένα.

Μια φράση που διάβασα τυχαία, μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ: πόσο μπορεί ν’ αγνοούμε την αληθινή αγάπη του εαυτού;

“Κι αν σου ζητούσα ν’ απαριθμήσεις όλ’ αυτά που αγαπάς, πόσον καιρό θα σ’ έπαιρνε να αναφέρεις και τον εαυτό σου;”

• Δεν αγαπάς τον εαυτό σου όταν επιδιώκεις παθολογικά να ευχαριστήσεις τους άλλους αντί να είσαι ειλικρινής και ν’ αποδέχεσαι την πιθανή σύγκρουση.
• Δεν αγαπάς τον εαυτό σου όταν δε βάζεις όρια στις συμπεριφορές των άλλων απέναντί σου.
• Δεν αγαπάς τον εαυτό σου όταν αναζητάς την ολοκλήρωση και την αίσθηση της πληρότητας σε πράγματα ή άτομα έξω από σένα.
• Δεν αγαπάς τον εαυτό σου, όταν εξαρτάς την αυτοεκτίμησή σου από το τι έχεις καταφέρει, πόσα έχεις αποκτήσει ή πώς οι άλλοι σε αποδέχονται για όλ’ αυτά.

Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι πηγαίνεις στο άλλο άκρο και δεν αγαπάς τίποτα άλλο παρά εσένα. Ίσως ένας εύκολος τρόπος για ν’ αντιληφθεί κανείς πώς λειτουργεί αυτή η ισορροπημένη δυαδικότητα είναι μέσω της προσέγγισης των «τσάκρα». Σύμφωνα με τον ινδουισμό, η εσωτερική ύπαρξή μας αποτελείται από ενεργειακούς τροχούς (τσάκρα), οι οποίοι πρέπει να είναι όλοι σε ισορροπία, ώστε να είμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας και τον κόσμο. Έτσι, το τσάκρα «ηλιακό πλέγμα», που σχετίζεται με την υγιή αυτοπεποίθηση, δεν μπορεί να ισορροπήσει χωρίς το τσάκρα της «καρδιάς» – το ανοιχτό μας παράθυρο προς την άνευ όρων, άπλετη αγάπη που δίνουμε στους άλλους. Και το αντίστροφο.

Η πρόκληση, λοιπόν, είναι η εξής: δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε το σκοπό μας, ως δοτικά πλάσματα, που προσφέρουμε αγάπη προς τους συνανθρώπους μας, όταν δεν έχουμε πετύχει πρώτα το σεβασμό και την αγάπη για το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες είναι ότι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους άλλους αντανακλά πράγματι τον τρόπο που αισθανόμαστε για μας τους ίδιους.

Είναι δεδομένο, όμως, ότι για να μπορέσουμε ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας, πρέπει πρώτα να τον αποδεχτούμε, και προκειμένου να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει πριν απ’ όλα να γνωρίζουμε σε βάθος ποιοι είμαστε πραγματικά – μέσα κι έξω. Έχουμε την τάση να ψάχνουμε το φταίξιμο, τα λάθη, σε πράγματα και καταστάσεις έξω από εμάς και δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να φανταστούμε ότι οι απαντήσεις βρίσκονται εξαρχής μέσα μας.

Η αυτογνωσία, τόσο των αρνητικών όσο και των θετικών μας πλευρών, είναι το κλειδί για την κατανόηση του μεγαλύτερου μυστηρίου του Σύμπαντος – του ίδιου μας του εαυτού.

Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, όχι μόνο δεν μπορείς ποτέ να πληγωθείς, αλλά δεν μπορείς ποτέ να πληγώσεις και τους άλλους.

Συνέχισε ν’ αγαπάς!