Έρωτας. Η βασική έμπνευση των ανθρώπων στην τέχνη και τη ζωή. Όταν τον έχουμε, ανθίζουμε, όταν τον χάνουμε μαραζώνουμε. Ο έρωτας είναι εθιστικός, όπως ένα σκληρό ναρκωτικό γιατί μας κάνει να αισθανόμαστε υπέροχα, μας γεμίζει με δύναμη κι αυτοπεποίθηση και μας γλυκαίνει τη ζωή.
Γι’ αυτό και όταν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν σχέση ή δε νιώθουν ερωτευμένοι νιώθουν ότι κάτι τους λείπει. Το σώμα τους που έχει ανάγκη την επαφή και το μυαλό τους που έχει ανάγκη την καλή επικοινωνία ατονούν.
Τελειώνει τελικά η ζωή, όταν τελειώνει ο έρωτας; Η ζωή συνεχίζεται πάντα και τελειώνει μόνο με το θάνατο. Το να ζούμε, όμως, χωρίς να νιώθουμε πραγματικά, χωρίς ν’ αγαπιόμαστε και ν’ αγαπάμε είναι μισή ζωή.
Ο έρωτας είναι μεν μεγάλο κομμάτι της ευτυχίας μας και κάθε άνθρωπος θα πρέπει να ζει αυτή την ευλογία, όμως, η απουσία αυτού δεν πρέπει να καθορίζει όλη τη ζωή μας και να μας καθιστά ανίκανους από το να ζούμε την καθημερινότητά μας κανονικά ή στο να παρασυρόμαστε σε λάθος δρόμους.
Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και χωρίς τον έρωτα, όταν χρειάζεται. Γιατί ο έρωτας δε βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσεις. Ο αμοιβαίος έρωτας είναι δυσεύρετος. Είναι είδος πολυτελείας και δεν αγοράζεται με λεφτά. Σαν ένας πολύτιμος και σπάνιος λίθος που άμα τύχει και τον βρεις, τον προστατεύεις με νύχια και με δόντια.
Με ρωτάνε πολλές φορές “που θα βρω τον έρωτα”; Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει τρόπος να τον βρεις. Σε βρίσκει κατά κάποιο τρόπο αυτός. Το να βρει κανείς τον έρωτα είναι θέμα τύχης και κατάλληλων συγκυριών.
Αυτό που χρειάζεται είναι μία ατομική προετοιμασία, έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε όταν βρούμε τον άνθρωπό μας. Να δώσουμε και να πάρουμε, να σκοτώσουμε το “εγώ” μας για να γίνει “εμείς”. Αλλιώς θα χάσουμε.
Κάποιοι άνθρωποι δε βρίσκουν τον έρωτα της ζωής του ποτέ ή όταν τον βρουν, τον χάνουν. Συμβιβάζονται σε χλιαρές σχέσεις για να μη μείνουν μόνοι με το τέρας της μοναξιάς που τόσο φοβούνται, άλλοι συμφιλιώνονται με τη μοναξιά τους και άλλοι γεμίζουν το συναισθηματικό κενό του έρωτα με περιστασιακό σεξ ή με την αγάπη των φίλων και της οικογένειας.
Το να ζει κανείς χωρίς τον έρωτα είναι σκληρό. Το να χάνει κανείς κάποιον που αγαπά είναι ακόμη πιο σκληρό. Ο πόνος είναι ανυπόφορος και το δάκρυ πολύ. Κάθε χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος της ψυχής.
Μακριά από τον έρωτα, κανείς δεν είναι ευτυχισμένος, μπορεί, όμως, να περνάει καλά.
Γιατί, κάποια στιγμή, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα όλοι θα πρέπει να ζήσουμε χωρίς αυτόν. Κι αυτή θα είναι η καλύτερη ευκαιρία που θα έχουμε για να μάθουμε να ζούμε με τον εαυτό μας. Για να τον αποδεχτούμε και να τον αγαπήσουμε, έτσι ώστε να μην τον χαραμίζουμε σε μίζερες καταστάσεις και λάθος ανθρώπους.
Αν δεν περνάμε καλά με τον εαυτό μας πρώτα, αν δεν μπορούμε εμείς να τον ψυχαγωγήσουμε και να τον αντέξουμε, πώς θα καταφέρει να το κάνει κάποιος άλλος;
Τον έρωτα δεν τον βρίσκουμε μόνο σε άλλους ανθρώπους. Ο έρωτας μπορεί να υπάρχει και μέσα μας μόνο, χωρίς να έχει αποδέκτη και μπορεί να βρίσκεται στο καθετί.
Αυτός είναι ο μονόπλευρος έρωτας που μπορεί να μην είναι ο ιδανικός ούτε ολοκληρωμένος, όμως, με κάποιο τρόπο πάλι μας γεμίζει.
Ας το παραδεχτούμε, έχουμε ανάγκη τον έρωτα, όμως, για κάθε φορά που χρειάζεται, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και χωρίς αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου