οὕτω παρέργως δ᾽, εἰπέ μοι, τῷ πράγματι
φαύλως τ᾽ ἐχρήσω; ΔΑ. πῶς; (ΓΟ.) ἔδει σε, νὴ Δία,
235 τὸν τῇ κόρῃ προσιόντα, ‹Δᾶ᾽›, ὅστις ποτ᾽ ἦν,
ἰδεῖν τότ᾽ εὐθύς, τοῦτο τοῦ λοιποῦ χρόνου
εἰπεῖν θ᾽ ὅπως μηδείς ποτ᾽ αὐτὸν ὄψεται
ποιοῦντα· νυνὶ δ᾽ ὥσπερ ἀλλοτρίου τινὸς
πράγματος ἀπέστης. οὐκ ἔνεστ᾽ ἴσως φυγεῖν
240 οἰκειότητα, Δᾶ᾽. ἀδελφῆς ἔτι μέλει
ἐμῆ[ς]. ὁ πατὴρ ἀλλότριος εἶναι βούλεται
αὐτῆς πρὸς ἡμᾶς· μὴ τὸ τούτου δύσκολον
μιμώμεθ᾽ ἡμεῖς· ἂν γὰρ αἰσχύνῃ τινὶ
αὕτη] περιπέσῃ, τοῦτο κἀμοὶ γίνεται
245 [ὄνειδο]ς. ὁ γὰρ ἔξωθεν οὐ τὸν αἴτιον
ὅστις] πότ᾽ ἐστιν οἶδεν, ἀλλὰ τὸ γεγονός.
[. . . ]ν. (ΔΑ.) ὦ τᾶν, τὸν γέροντα, Γοργία,
δέδοικ᾽· ἐ]ὰν γὰρ τῇ θύρᾳ προσιόντα με
λάβῃ, [κρ]εμᾷ παραχρῆμα. ΓΟ. δυσχρήστως γέ πως
250 [ζυ]γομαχῶν τοῦτον οὔθ᾽ ὅτῳ τρόπῳ
ἀναγκάσαι τις εἰς τὸ βέλτι[ον . . . ]ν
οὔτ᾽ ἂν μεταπείσαι νουθετῶν ο[. . .]ς
ἀλλ᾽ ἐμποδὼν τῷ μὲν βιάσασθαι τὸν νόμον
ἔχει μεθ᾽ αὑτοῦ, τῷ δὲ πεῖσαι τὸν τρόπον.
255 ΔΑ. μικρὸν δ᾽ ἐπίσχες· οὐ μάτην γὰρ ἥκομεν,
ἀλλ᾽ ὥσπερ εἶπον ἔρχετ᾽ ἀνακάμψας πάλιν.
ΓΟ. ὁ τὴν χλανίδ᾽ ἔχων; οὗτος ἐστὶν ὃν λέγεις;
(ΔΑ.) οὗτος. (ΓΟ.) κακοῦργος εὐθὺς ἀπὸ τοῦ βλέμματος.
***
Έρχονται κουβεντιάζοντας ο Γοργίας και ο Δάος.ΓΟΡΓΙΑΣ
Τόσο λοιπόν αψήφιστα το πήρες,
έτσι επιπόλαια φέρθηκες σε τούτο
το ζήτημα; ΔΑ. Γιατί; ΓΟΡ. Είχες χρέος αμέσως
να δεις ποιός είν᾽ ο νέος αυτός που πήγε
κοντά στην αδερφή μου, τέτοιο πράμα
να του ᾽λεγες να μην τον δει κανένας
να ξανακάμει· εσύ, σα να ᾽ταν ξένη
υπόθεση, τραβήχτηκες μακριά της.
240 Το αίμα είν᾽ αίμα, Δάε, πώς να ξεφύγεις;
Πάντα έχω εγώ της αδερφής την έγνοια.
Ο κύρης της δε θέλει να μας ξέρει,
τη δυστροπία του όμως δεν ταιριάζει
κι εμείς να μιμηθούμε· γιατί, αν κάποια
ντροπή τής τύχει, εμέ θα κατακρίνουν.
Δεν εξετάζει ο κόσμος ποιός ο φταίχτης,
το τί έγινε κοιτάζει· αυτό να ξέρεις.
ΔΑ. Σωστά, Γοργία, μα σκιάζομαι το γέρο·
μόλις με δει στην πόρτα να σιμώνω,
θα με κρεμάσει αμέσως. ΓΟΡ. Δε σου λέω,
είναι βαρύ μαζί του να τα βάλεις·
250 ούτε με το στανιό στον ίσιο δρόμο
δεν μπορώ να τον βάλω, ούτε και πάλι
με το καλό τη γνώμη του ν᾽ αλλάξω
έχω τον τρόπο· αν πάω με το στανιό,
αυτός παίρνει για σύμμαχο το νόμο·
πάω να τον πείσω; ορθώνεται μπροστά μου
ο χαρακτήρας που έχει.
ΔΑ., βλέποντας να έρχεται ο Σώστρατος, που τον ακολουθεί ο Πυρρίας
Για σταμάτα!
Δεν ήρθαμε του κάκου· βέβαιος ήμουν·
ο λεγάμενος, νά, ξαναγυρίζει.
ΓΟΡ. Ποιόν εννοείς; Αυτόν με τη χλαμύδα;
ΔΑ. Αυτόν. ΓΟΡ. Έχει την όψη κατεργάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου