Σωκράτης: Όσο γι’ αυτήν καθαυτήν την προοπτική του θανάτου

Μια ιστορία λέει ότι , καθώς ο Σωκράτης αποχωρούσε από το δικαστήριο, ένας αφοσιωμένος αλλά κάπως αγαθός θαυμαστής του που ονομαζόταν Απολλόδωρος είπε θρηνώντας πως το σκληρότερο πράγμα που έπρεπε να αντέξει ήταν ότι ο Σωκράτης θανατωνόταν άδικα. «Τι;» είπε ο Σωκράτης, προσπαθώντας να τον παρηγορήσει. «Θα προτιμούσες να θανατωνόμουν δίκαια;»

Όσο γι’ αυτήν καθαυτήν την προοπτική του θανάτου, ο Σωκράτης ήταν ήδη πολύ ηλικιωμένος και, ούτως ή άλλως κοντά στον θάνατο, όπως τουλάχιστον λέει, και είχε ζήσει μια ωραία και χρήσιμη ζωή.

Επιπλέον ισχυρίζεται ότι το να φοβάται κανείς τον θάνατο δεν είναι παρά μία ακόμα μορφή του να θεωρεί κάποιος πως είναι σοφός, ενώ δεν είναι… Κανείς δεν ξέρει σχετικά με τον θάνατο, αν στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη ευλογία που μπορεί να συμβεί σ’ έναν άνθρωπο, όμως οι άνθρωποι τον τρέμουν σαν να είναι βέβαιοι πως είναι το μεγαλύτερο κακό, και αυτή η άγνοια, το να θεωρεί κάποιος πως γνωρίζει αυτό που δεν γνωρίζει, είναι βεβαιότατα άγνοια ολωσδιόλου αξιοκατάκριτη… και αν θα ισχυριζόμουν πως είμαι σοφότερος από τον διπλανό μου σε κάποιο σημείο, θα ήταν σε αυτό… ότι, ενώ δεν κατέχω καμία ουσιαστική γνώση γι’ αυτά που συμβαίνουν μετά θάνατον, έχω και την επίγνωση ότι δεν την κατέχω.

Εάν υπήρχε μεταθανάτια ζωή, προσέθεσε, θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει «ήρωες της παλιάς εποχής που βρήκαν τον θάνατο ύστερα από μια άδικη δίκη, και να συγκρίνω την τύχη μου με τη δική τους – αυτό θα ήταν μάλλον διασκεδαστικό».