Ανάμεσα στους συνεχιστές του «ζωγράφου των Γοργόνων» είναι και ο πρώτος Αθηναίος αγγειογράφος του οποίου γνωρίζουμε το όνομα, καθώς έχει υπογράψει κάποια από τα έργα του: ο Σοφίλος. Το όνομα είναι ταιριαστό για έναν τεχνίτη, αφού το επίθετο σοφός δηλώνει στην αρχαία ελληνική αυτόν που κατέχει καλά μια τέχνη, δηλαδή τον άξιο και ικανό δημιουργό. Την υπογραφή του Σοφίλου (Σοφίλος ἔγραφσεν) τη διαβάζουμε στα θραύσματα ενός λέβητα από τα Φάρσαλα της Θεσσαλίας, που φυλάσσεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και χρονολογείται γύρω στο 580 π.Χ.. Ενδιαφέρον έχει η αποσπασματικά σωζόμενη παράσταση του αγγείου, όπου διακρίνουμε μια σκηνή αρματοδρομίας και θεατές καθισμένους σε έδρανα να φωνάζουν και να χειρονομούν ενθαρρύνοντας τους ηνιόχους και τα άλογά τους. Μια επιγραφή με ιδιότυπη ορθογραφία (Πατροκλῦς [= Πατροκλέους] ἆτλα) δίπλα στην υπογραφή του αγγειογράφου μας πληροφορεί ότι το θέμα είναι παρμένο από την Ιλιάδα: είναι οι αγώνες (ἆθλα) που οργάνωσε ο Αχιλλέας προς τιμήν του φίλου του Πατρόκλου, τον οποίο ο Έκτορας σκότωσε στη μάχη.
Ένας άλλος λέβητας του Σοφίλου στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, που σώζεται σχεδόν ακέραιος μαζί με το επίστατο, έχει και αυτός υπογραφή. Η κύρια παράσταση, που καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη ζώνη στο επάνω μέρος σε όλο της το μήκος, είναι πολυπρόσωπη και ενδιαφέρουσα, γιατί ο αγγειογράφος έχει ονοματίσει μία μία τις μορφές. Το θέμα είναι ο γάμος του Πηλέα, του πατέρα του Αχιλλέα, με τη Θέτιδα. Ο γαμπρός στέκεται μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του και υποδέχεται τους καλεσμένους του, που είναι θεοί ή μυθικά πρόσωπα. Πρώτη έρχεται η αγγελιοφόρος των θεών Ίρις, ντυμένη με κοντό χιτώνα και με φτερωτά πέδιλα στα πόδια. Ακολουθούν οι θεές Εστία και Δήμητρα, η Χαρικλώ και η Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Πίσω τους έρχονται ο Διόνυσος, η Ήβη, που οι θεοί την έδωσαν για γυναίκα στον Ηρακλή όταν τον δέχτηκαν στον Όλυμπο, ο Κένταυρος Χείρων, μελλοντικός δάσκαλος του Αχιλλέα, του γιου του νέου ζευγαριού, η Θέμις και τρεις Νύμφες. Στη συνέχεια εικονίζονται οι θεοί του Ολύμπου σε ιεραρχική σειρά επάνω σε τέθριππα άρματα: πρώτα ο Δίας και η Ήρα ακολουθούμενοι από τις Ώρες (τις εποχές του έτους)· έπειτα ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη μαζί με τις Χάριτες· ακολουθούν ο Άρης με την Αφροδίτη και ο Απόλλωνας με τον Ερμή και πίσω τους τρεις από τις εννέα Μούσες· το τελευταίο τέθριππο έχει αναβάτες δύο ανύπαντρες θεές, την Άρτεμη και την Αθηνά, κοντά στις οποίες βαδίζουν οι Μοίρες· η πομπή κλείνει με τον Ωκεανό, που αντί για πόδια έχει ουρά ψαριού, τη γυναίκα του Τηθύ, την Ειλείθυια, θεά του τοκετού, και τον τεχνίτη θεό Ήφαιστο δίπλα στον γάιδαρό του.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ , ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΕΘΙΜΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΑΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφή