Ζήλια και Ανταγωνισμός. Μία κατάσταση που χαρακτηρίζει τις ζωές μας σήμερα. Στη δουλειά, στις συναναστροφές ακόμα και μέσα στην οικογένεια παρατηρείται έντονος φθόνος που συχνά οδηγεί σε ανταγωνιστικές συμπεριφορές. Τι είναι όμως ο ανταγωνισμός; Υπό ποιες συνθήκες υφίσταται και τελικά όντως έχει κάποια αξία ως συναίσθημα ή είναι μια εντελώς ανώφελη κατάσταση που μπαίνει και «πληγώνει» τις ζωές μας, δυσχεραίνοντας την καθημερινότητά μας;Συνήθως τα άτομα που είναι ανταγωνιστικά, και αναφέρομαι σε ανταγωνισμό και όχι σε υγιή άμιλλα που μας κινητοποιεί να γίνουμε καλύτεροι, είναι εξαιρετικά εγωκεντρικά άτομα. Αν λοιπόν, είσαι και εσύ ένα άτομο που δεν χαίρεται με τη χαρά των φίλων του, δε σκέφτεται τρόπους να γίνει εκείνος καλύτερος αλλά εύχεται να «πεθάνει η κατσίκα του γείτονα», τότε καλό είναι να το δεις αλλιώς γιατί κάνεις κακό σε σένα.
Όχι δεν είναι εποικοδομητικό «να βράζεις στο ζουμί σου» και να συγκρίνεσαι με τους άλλους. Είναι απλώς άσκοπο. Αν δεν σου αρέσει η ζωή σου, κάνε κάτι να την αλλάξεις και αν δε σου αρέσει η ρουτίνα σου, αλλά ενθουσιάζεσαι με τη ρουτίνα κάποιου άλλου, προσπάθησε να φτιάξεις και εσύ κάτι όμορφο. Με το να βάζεις τρικλοποδιές, να μη βοηθάς και να μην προσφέρεις, δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα.
Η προσφορά είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα αυτοπραγμάτωσης και αίσθησης ανθρωπιάς. Επίσης, σκέψου ότι αν εσύ δε βοηθάς καθόλου και κανέναν, μην περιμένεις να σε βοηθήσουν όταν χρειαστείς. Τα συναισθήματα είναι ανθρώπινα και οφείλουμε να τα βιώνουμε, κατανοώ τη ζήλια, αλλά πρόσεχε μήπως βιώνεις άσκοπα συναισθήματα που σου ρουφούν ενέργεια και σε απομακρύνουν από την προσωπική σου ηρεμία.
Αυτά βέβαια είναι ξεκάθαρα συμβουλές για έναν μέσο άνθρωπο που συγκρίνει τη ζωή του, νιώθει μειονεκτικά, και όλο αυτό τον κάνει ανταγωνιστικό και απόμακρο. Τι γίνεται όμως αν η ζήλια δεν οδηγήσει στον ανταγωνισμό αλλά στον αριβισμό; Εκεί τα πράγματα περιπλέκουν. Εκεί χάνεται η ανθρωπιά και παρατηρούνται ακραίες συμπεριφορές.
Το να πατάς επί πτωμάτων επιδιώκοντας την προσωπική σου εξέλιξη είναι απλά μικρόψυχο. Αλλά για να μην ηθικολογούμε, είναι και εντελώς χάσιμο χρόνου. Κάποιοι λένε: «όσο εσύ κοιμάσαι, κάποιοι δημιουργούν», αντίστοιχα κι εδώ, αφού «όσο εσύ μηχανορραφείς την αποτυχία των άλλων, χάνεις χρόνο». Ο χρόνος είναι πολύτιμος και θα μπορούσες αντί να επικεντρώνεις τη ζωή σου στο «να καταστρέψεις» κάποιον, να δημιουργήσεις, να εξελιχθείς, να διαβάσεις, να περάσεις όμορφα, να ξεπεράσεις τα όριά σου.
Οι απόψεις μου περί «αχρησίας του ανταγωνισμού» δεν σχετίζονται στο γεγονός ότι ευελπιστώ στο κοινό καλό. Είναι απόρροια απλής λογικής. Οι ανταγωνιστικοί άνθρωποι τείνουν να είναι μόνοι, να μην συνεργάζονται και εν καιρώ να μένουν στάσιμοι. Είναι ωραίος ο θαυμασμός, είναι ωραίο να έχεις φίλους και γνωστούς που να σε γοητεύουν.
Είναι ωραία και η συνεργασία και η ομαδική δουλειά. Μην τρελαίνεσαι αν δεν είσαι ο καλύτερος! Στην τελική δεν υφίσταται η λέξη καλύτερος. Όλοι έχουμε μια προσωπικότητα την οποία οφείλουμε να προσέχουμε, να εξελίσσουμε, να αγαπάμε και να βελτιώνουμε. Κοίταξε μέσα σου και ανακάλυψε τη δικιά σου καλύτερη έκφανση του εαυτού σου και μην ανταγωνίζεσαι γιατί απομακρύνεσαι από το να σε ανακαλύψεις.
Εγώ θα έλεγα ότι αν τελικά υπάρχει ανταγωνισμός, αυτός είναι καθαρά εσωτερικός. Αν έχεις να ανταγωνιστείς κάποιον αυτό είναι τον «κακό εαυτό σου», την αναβλητικότητά σου, τη δειλία σου, τους φόβους σου και ό,τι σε πάει πίσω. Κανέναν άλλον δεν ανταγωνίζεσαι πραγματικά, τα άλλα είναι ψευδαισθήσεις και ανάγκη να επικεντρώσεις αλλού το ενδιαφέρον σου για να ξεφύγεις από τις υποχρεώσεις σου.
Διώξε λοιπόν κάθε είδους τοξικό συναίσθημα, ζήσε τη δική σου ζωή και επικεντρώσου σε σένα, μη φθείρεσαι με ανούσιες καταστάσεις. Τώρα, αν είσαι θύμα ανταγωνισμού άλλων απλά μη τους δίνεις σημασία, ζουν στη δική τους πλάνη και χάνουν πολύτιμες στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου