Αριστοτέλης: Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι

Πεθαίνει η ελπίδα; Ακόμα κι όταν όλα γύρω σου καταρρέουν και τα όνειρα χάνονται σε μια συννεφιά γεμάτη αστραπές και βροντές που την βροχή σκορπά όπως ο αέρας σκορπάει τα φύλλα, και ο Ήλιος παραμένει κρυμμένος σαν να αρνείται να ζεστάνει έστω και λίγο την υπάρξή σου. Όταν ξυπόλυτος περπατάς στην κακοκαιρία, ψάχνοντας απεγνωσμένα κατάλυμα για ξεκούραση και η κούραση σ’ έχει καταβάλλει; Μάλλον όχι!

Πεθαίνει η ελπίδα; Ακόμα κι όταν νιώθεις ορφάνια σε αυτό το κόσμο και τα πνευματικά αδιέξοδα πληθαίνουν μέσα σου, ψάχνοντας απελπισμένα κάτι ή κάποιος να αναστήσει την ψυχή σου. Όταν οι απαντήσεις στα δικά σου “γιατί;” αργούν να έρθουν. Όταν με μια κίνησή σου “τελευταίας ευκαιρίας” μεγαλώνει το κενό μέσα σου, μπερδεύοντας τα πράγματα περισσότερο από ποτέ; Μάλλον όχι!

Ακόμα κι όταν ο άνθρωπός σου αποδεικνύεται πως ήταν μια “λάθος επιλογή” και γκρεμίζει όποια αξιοπρέπεια σου έχει απομείνει, νιώθοντας πλέον μεγαλύτερο πνευματικό φορτίο και δυσβάστακτες βιωματικές μέριμνες; Όταν νομίζεις πως ό,τι έχεις επενδύσει σε μια σχέση και έχεις την αίσθηση πως όλα χάθηκαν σαν το νερό που γλίστραγε από την παλάμη σου; Μάλλον όχι!

Πεθαίνει η ελπίδα; Ακόμα κι όταν “Τι θα κάνω από δω και πέρα;” είναι η μόνη ερώτηση που δίνει νόημα στη ζωή σου. Όταν ένα σκοτάδι πολύ πυκνό περικυκλώνει τη διάνοιά σου, κάνοντας το μυαλό σου ανίκανο να βρει τη λύση που απεγνωσμένα ψάχνεις. Όταν απλά η κούραση γίνεται σαν “δεύτερη φύση” και η κατάθλιψη καθηλώνει την κάθε επιθυμία που ίσως να την αντικρίζεις σαν μια φωτεινή σκιά που παλεύει να εισχωρήσει σιωπηλά στη χαραμάδα της ζωής σου; Μάλλον όχι!

Πεθαίνει η ελπίδα όταν έχεις υποστεί την μεγαλύτερη ανθρώπινη απώλεια και το νόημα της ζωής σου έχει χαθεί; Όταν η προσωποποιημένη για σένα αγάπη πέρασε το σύνορο τις ύπαρξή μας και το κενό που αφήνει γίνεται τάφος για σένα. Όταν νομίζεις πως ότι όλες οι ελπίδες σου γίνονται στάχτη και θάβονται στη γη, σαν να θέλεις να κρύψεις τον πόνο σου;

Που νιώθεις πως όλα πήγανε χαμένα χωρίς καμία χρησιμότητα πια, διότι δεν μπορείς πλέον να φροντίσεις, να προσφέρεις, να στηρίξεις. Μάλλον όχι! (Να σου πω ένα μυστικό; Πάντα θα έχει αξία αυτό που προσφέρεις με αγάπη στον άνθρωπό σου, είτε βρίσκεται σε αυτήν την ζωή, είτε στην άλλη).

Η ελπίδα είναι κινητήρια δύναμη αυτής της ζωής και είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην ψυχή μας που ακόμα και τον θάνατο τον εξουδετερώνει. Η ελπίδα δίνει την ώθηση, προκαλεί, ερευνά, ενθαρρύνει, υπομένει, δυναμώνει, ζητάει τα εαυτή της και καθορίζει εν τέλη τη ζωή μας προσδοκώντας το καλύτερο, το ωφέλιμο, το σωτήριο.

«Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» (Αριστοτέλης) Ναι, αλλά μπορεί το όνειρό σου να είναι μια deja-vu κατάσταση.