Εμάς μισούμε κι αυτοκαταστρεφόμαστε

Όλεθρος.
Επιθυμία.
Καταστροφή.
Επιθυμία για αυτοκαταστροφή.
Όλα τα επιθυμούμε και τίποτα δεν μας φτάνει. Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Μανία μας πιάνει.
Σαρώνουμε τα πάντα και μας σαρώνουν.
Ολέθριες οι συνέπειες.
Μυρίζει περίεργα η ατμόσφαιρα.
Κάπου, κάτι, κάποιος ξεψυχάει.
Κάπου, κάτι, κάποιος ξαναζεί.
Μια ζωή, ποια ζωή αφού δεν την υπολογίζεις. Ούτε τη δική σου υπολογίζεις. Μόνο κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο και τίποτα δεν μας φτάνει πια.
Γη, νερό, φωτιά, αέρας, όλα τα θέλουμε και συνάμα δείχνουμε πως τα μισούμε. Εμάς μισούμε. Το τόσο απάνθρωπο είδος μας.
Ποιον μισούμε; Εμάς μισούμε κι αυτοκαταστρεφόμαστε λες και πατήσαμε ένα κουμπί και μέρα με τη μέρα τελειώνουμε.
Ακούς; Εμάς μισούμε. Το τόσο απάνθρωπο είδος μας.
Ποιοι είστε, ποιοι είμαστε και πως έχουμε κολλήσει εδώ;
Στον όλεθρο, στην καταστροφή, στη δική μας μανία που η σφοδρή επιθυμία και απληστία μας οδήγησε.
Άνθρωπος για τον άνθρωπο.
Άνθρωπος χωρίς τον άνθρωπο.
Άνθρωπος χωρίς ανθρωπιά.
Ζωντανεύουν οι τραγωδίες που χιλιάδες χρόνια πριν γράφτηκαν. Τόσο οικίες, τόσο σημερινές. Εμείς μονάχα χειροτερεύουμε και το νόημα χάνουμε.
Τραγωδία η μόνη λέξη που σε τέτοιες μέρες αρμόζει. Δική σου. Δική μου. Όλων.
Τόσο ξένοι και ξαφνικά τόσο γνωστοί κι ύστερα πάλι ξένοι. Μονάχοι. Μες στην ψυχής τον ολοφυρμό.
Ουρλιάζουν, ουρλιάζεις κι έπειτα ακολουθεί σιωπή και πάλι μόνοι και πάλι ξένοι.
Ποιος ξέρει ποιον όλεθρο ετοιμάζεις, ποια καταστροφή για την επόμενη μέρα.