ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Εἰρήνη (956-986)

ΤΡ. ἄγε δή, τὸ κανοῦν λαβὼν σὺ καὶ τὴν χέρνιβα
περίιθι τὸν βωμὸν ταχέως ἐπιδέξια.
ΟΙ. ἰδού. λέγοις ἂν ἄλλο· περιελήλυθα.
ΤΡ. φέρε δή, τὸ δαλίον τόδ᾽ ἐμβάψω λαβών.
960 σείου σὺ ταχέως· σὺ δὲ πρότεινε τῶν ὀλῶν,
καὐτός τε χερνίπτου παραδοὺς ταύτην ἐμοί,
καὶ τοῖς θεαταῖς ῥῖπτε τῶν κριθῶν. ΟΙ. ἰδού.
ΤΡ. ἔδωκας ἤδη; ΟΙ. νὴ τὸν Ἑρμῆν, ὥστε γε
τούτων ὅσοιπέρ εἰσι τῶν θεωμένων
965 οὐκ ἔστιν οὐδεὶς ὅστις οὐ κριθὴν ἔχει.
ΤΡ. οὐχ αἱ γυναῖκές γ᾽ ἔλαβον. ΟΙ. ἀλλ᾽ εἰς ἑσπέραν
δώσουσιν αὐταῖς ἅνδρες. ΤΡ. ἀλλ᾽ εὐχώμεθα.
τίς τῇδε; ποῦ ποτ᾽ εἰσὶ πολλοὶ κἀγαθοί;
ΟΙ. τοισδὶ φέρε δῶ· πολλοὶ γάρ εἰσι κἀγαθοί.
970 ΤΡ. τούτους ἀγαθοὺς ἐνόμισας; ΟΙ. οὐ γάρ, οἵτινες
ἡμῶν καταχεόντων ὕδωρ τοσουτονὶ
εἰς ταὐτὸ τοῦθ᾽ ἑστᾶσ᾽ ἰόντες χωρίον;
ΤΡ. ἀλλ᾽ ὡς τάχιστ᾽ εὐχώμεθ᾽. ΟΙ. εὐχώμεσθα δή.
ΤΡ. ὦ σεμνοτάτη βασίλεια θεά,
975 πότνι᾽ Εἰρήνη,
δέσποινα χορῶν, δέσποινα γάμων,
δέξαι θυσίαν τὴν ἡμετέραν.
ΟΙ. δέξαι δῆτ᾽, ὦ πολυτιμήτη,
νὴ Δία, καὶ μὴ ποίει γ᾽ ἅπερ αἱ
980 μοιχευόμεναι δρῶσι γυναῖκες.
καὶ γὰρ ἐκεῖναι παρακλίνασαι
τῆς αὐλείας παρακύπτουσιν·
κἄν τις προσέχῃ τὸν νοῦν αὐταῖς
ἀναχωροῦσιν·
985 κᾆτ᾽ ἢν ἀπίῃ, παρακύπτουσιν.
τούτων σὺ πόει μηδὲν ἔθ᾽ ἡμῖν.

***
ΤΡΥ., στον υπηρέτη, που γύρισε στο αναμεταξύ με ένα αρνί
και ένα αγγείο με νερό για αγιασμό.
Πάρε τον αγιασμό και το κανίστρι
και κάμε του βωμού, δεξιά, το γύρο.
ΥΠΗ. Έγινε ο γύρος· λέγε παρακάτω.
ΤΡΥ. Ξύλο αναμμένο στο νερό ας βουτήξω.
Στο αρνί, ραντίζοντάς το με το νερό που στάζει από το δαυλό.
960 Κουνήσου εσύ. (Στον υπηρέτη.) Για δώσε λίγους σπόρους.
Παίρνει λίγο αγιασμένο κριθάρι και το ρίχνει πάνω στο κεφάλι του αρνιού.
Νίψου, δώσε σ᾽ εμέ το ραντιστήρι,
και ρίχνε σπόρους στους θεατές. ΥΠΗ. Ορίστε.
ΤΡΥ. Τους έριξες; ΥΠΗ. Και βέβαια· δεν είν᾽ ένας
τώρα θεατής που να μην έχει σπόρο.
ΤΡΥ. Μα οι γυναίκες δεν πήραν. ΥΠΗ. Θα τους δώσουν
το βράδυ οι άντρες. ΤΡΥ. Τώρα η προσευχή μας!
Με ιερατική επισημότητα.
Ποιός είν᾽ εδώ; Πού είναι πολλοί και τίμιοι;
ΥΠΗ. Σ᾽ αυτούς ας δώσω· είναι πολλοί και τίμιοι.
Βουτά το χέρι του στο αγγείο με τον αγιασμό,
που κρατά ο Τρυγαίος, και ραντίζει τα μέλη του Χορού
και τους θεατές των πρώτων καθισμάτων.
970 ΤΡΥ. Τίμιους τους λες αυτούς; ΥΠΗ. Και τί; δεν είναι;
Τόσο νερό τους ρίχνουμε, κι ωστόσο
κανένας απ᾽ τη θέση του δε φεύγει.
ΤΡΥ. Την προσευχή μας! ΥΠΗ. Ναι, την προσευχή μας.
ΤΡΥ. Σεβαστή μας Ειρήνη, μεγάλη θεά,
που χορούς και του γάμου χαρές κυβερνάς,
τη θυσία που προσφέρνουμε δέξου.
ΥΠΗ. Πολυτίμητη εσύ,
δέξου αυτή τη θυσία, και μη
φέρνεσαι όπως αυτές
980 που απατούνε τους άντρες τους, μη.
Την εξώπορτα αυτές μισανοίγουν κρυφά
κι έξω σκύβουν και βλέπουν· αν τύχει κανείς
και τις δει, μέσα πάλι γλιστρούν·
μόλις ο άλλος περάσει, χοπ, σκύβουν ξανά.
Τέτοια πράματα εσύ να μην κάνεις σ᾽ εμάς.