Ο χρόνος είναι ένας απολύτως περιορισμένος πόρος. Είναι πεπερασμένος, δεν βρίσκεται σε αφθονία. Ένας πόρος που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τον ελέγχουμε όταν τον μετράμε χρησιμοποιώντας την εφεύρεση που λέγεται ρολόι. Τελειώνει για όλους, κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε όσο ζούμε.Κοντά στον θάνατο όλοι το θυμούνται. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να ζήσεις καλά. Η υπενθύμιση πρέπει να είναι πιο συχνή. Δεν γερνά ο χρόνος τον άνθρωπο, η απώλεια της αθωότητας τον γερνά. Ο χρόνος δεν μετριέται σε ρυτίδες αλλά σε υποψιασμένες συνειδήσεις.
Ο ίδιος ο χρόνος είναι δική μας εφεύρεση. Μια εφεύρεση που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε πολύ καλύτερα αφού είναι δική μας. Άλλωστε, έχει ημερομηνία λήξης∙ κρατάει όσο κρατάει μια ζωή. Υπάρχει μια αλλόκοτη μηχανή του χρόνου: η αφήγηση. Μας καλεί να ταξιδέψουμε στο παρελθόν, στο μέλλον, να πάμε μακριά.
Η μνήμη των αφηγητών μάς οδηγεί στο παρελθόν και η φαντασία τους στο μέλλον. Την επόμενη φορά που θα πεις μια ιστορία, να θυμάσαι: Έχεις μόλις εφεύρει την πιο ποθητή μηχανή στο Σύμπαν, τη χρονομηχανή. Αν μιλάς για τα περασμένα, ταξιδεύεις τον ακροατή σου στο παρελθόν, αν μιλάς για όσα δεν έχουν γίνει, τον ταξιδεύεις στο μέλλον.
Όλα τα θεραπεύει ο χρόνος, έτσι δεν λένε; Για την ακρίβεια, τα μετατρέπει σε εμπειρία ζωής. Ο χρόνος δεν σβήνει τα τραύματα, τα μετατρέπει σε σημάδια. Τέτοια ώστε να είναι ορατά με μια προσεκτική, διεισδυτική ματιά.
Πόσες φορές δεν ακούμε «Ποτέ δεν είναι αργά». Πράγματι, ποτέ δεν είναι αργά, απλώς είναι αργότερα απ’ ό,τι ήτανε παλιότερα. Περίεργη ανακάλυψη ο χρόνος. Όταν δεν περνάς καλά, περνάει βασανιστικά αργά. Και όταν περνάς υπέροχα, φεύγει σαν νεράκι μέσα από τα χέρια σου.
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι έχουν χαθεί γιατί νόμιζαν ότι έχουν χρόνο. Και περνούσαν οι δεκαετίες και ακόμα πίστευαν ότι έχουν χρόνο. Όσο ευφυής και να είναι ένας άνθρωπος, αν είναι νέος, αφήνει ευκαιρίες να χαθούν. Γιατί πολύ απλά δεν έχει την πίεση του χρόνου. Δεν χρησιμοποιεί δηλαδή σωστά, προς όφελός του, τη δική του εφεύρεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου