Η ιστορία που λέμε για τον εαυτό μας, μέσα στο κεφάλι μας, είναι αυτή σύμφωνα με την οποία ζούμε τη ζωή μας. Κάθε μας αίσθημα, κάθε μας πράξη καθορίζεται από αυτή την ιστορία, στηρίζουμε την ύπαρξή μας σ’ αυτή την ιστορία, γινόμαστε αυτή η ιστορία… Δεν συνειδητοποιούμε πως είναι μόνο αυτό, μία ιστορία, που εμείς δημιουργήσαμε και μπορούμε να την αλλάξουμε, αρκεί μόνο να εστιάσουμε την πρόθεσή μας σ’ αυτό και να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και την δύναμη που υπάρχει μέσα μας.
Η αλήθεια θα μας ελευθερώσει από το σκοτάδι της εξωτερικής και εσωτερικής πραγματικότητας. Η αλήθεια του ποιοι είμαστε, του τι σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, πιστεύουμε, θέλουμε. Δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε άγιοι, είμαστε όμως μοναδικοί από κάθε άποψη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε το θάρρος να δείξουμε στον κόσμο την αλήθεια μας, τη μοναδικότητά μας, να επιλέξουμε την αυθεντικότητα έναντι της υποκρισίας.
Ο μεγαλύτερος επικριτής μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, αυτή η ύπουλη φωνή μέσα στο κεφάλι μας, που μας καταδυναστεύει και μας κρατά φυλακισμένους σ’ έναν κόσμο γεμάτο υποθέσεις και ψέματα. Μας λέει ασταμάτητα, χωρίς να αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη, πόσο ανεπαρκείς είμαστε, πόσο αδύναμοι, πόσο ασήμαντοι, πόσο κατώτεροι. Μας μαστιγώνει με τις κρίσεις του «Δεν είσαι αρκετά καλός, όμορφος, έξυπνος, επιτυχημένος. Κάνεις λάθη, έχεις αποτύχει, κανείς δε σε σέβεται, κανείς δε σε αγαπάει. Είσαι μία μετριότητα, πιο κάτω κι από μέτριος, κι όταν το καταλάβουν θα σε εγκαταλείψουν όλοι. Θα μείνεις μόνος». Η φωνή του «Φρανκενστάιν» μέσα μας δε σταματά ποτέ να μιλάει, είναι μαζί μας από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα της ζωής μας.
Μέσα στην καρδιά μας ξέρουμε πως λέει ψέματα, γνωρίζουμε ποιοι είμαστε πραγματικά και αυτό που χρειάζεται είναι να εστιάσουμε στα χαρίσματα και τα ταλέντα μας, σ’ αυτά που κάνουμε καλά, στα δυνατά μας σημεία. Να αμφισβητούμε όλα όσα λέει η επικριτική φωνή μέσα μας και να βρίσκουμε αποδείξεις, μέσα από την καθημερινότητά μας, πως λέει ψέματα. Να σταματήσουμε να κάνουμε υποθέσεις, να δίνουμε ερμηνείες, να πιστεύουμε πως μπορούμε να διαβάσουμε το μυαλό των άλλων και απλά να είμαστε συνειδητοί, στο εδώ και τώρα, να ακούμε αυτά που λέγονται, να βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν, χωρίς να χανόμαστε στη μετάφραση. Να εστιάζουμε στη φωνή της καρδιάς και των ονείρων μας.
Η δύναμή μας βρίσκεται στη σύνδεση με την ανώτερη ευφυΐα μέσα μας, στην επίγνωση πως κάτω από τις μάσκες μας, είμαστε απλά ψυχές που βιώνουν την εμπειρία της ζωής. Η δύναμή μας βρίσκεται στη συνειδητοποίηση πως όλα είναι τέλεια, όπως ακριβώς είναι, την κάθε στιγμή. Πως εμείς είμαστε τέλειοι, όπως ακριβώς είμαστε, την κάθε στιγμή. Εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, συνειδητά ή ασυνείδητα. Η δύναμή μας βρίσκεται στην επιλογή μας να δημιουργούμε συνειδητά.
Όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε πως η ζωή δεν έχει μόνο γλέντια και χαρές, έχει επίσης κόπο, αγώνα, δυσκολίες, απογοητεύσεις, απώλειες και πολύ κούραση. Όσο ωριμάζουμε συνειδητοποιούμε πως όλα αυτά σμίλεψαν το κορμί και την ψυχή μας και γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα. Μπορεί να λυγίσαμε, αλλά δε σπάσαμε, βρισκόμαστε ακόμη εδώ.
Η δύναμη κοιμάται μέσα μας, το μόνο που χρειάζεται είναι να την ξυπνήσουμε. Μπορούμε να κάνουμε ένα τρικούβερτο γλέντι για να τιμήσουμε την ύπαρξή μας και να γιορτάσουμε τη ζωή μας. Ένα γλέντι με πολύ θόρυβο…
Η αλήθεια θα μας ελευθερώσει από το σκοτάδι της εξωτερικής και εσωτερικής πραγματικότητας. Η αλήθεια του ποιοι είμαστε, του τι σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, πιστεύουμε, θέλουμε. Δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε άγιοι, είμαστε όμως μοναδικοί από κάθε άποψη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε το θάρρος να δείξουμε στον κόσμο την αλήθεια μας, τη μοναδικότητά μας, να επιλέξουμε την αυθεντικότητα έναντι της υποκρισίας.
Ο μεγαλύτερος επικριτής μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, αυτή η ύπουλη φωνή μέσα στο κεφάλι μας, που μας καταδυναστεύει και μας κρατά φυλακισμένους σ’ έναν κόσμο γεμάτο υποθέσεις και ψέματα. Μας λέει ασταμάτητα, χωρίς να αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη, πόσο ανεπαρκείς είμαστε, πόσο αδύναμοι, πόσο ασήμαντοι, πόσο κατώτεροι. Μας μαστιγώνει με τις κρίσεις του «Δεν είσαι αρκετά καλός, όμορφος, έξυπνος, επιτυχημένος. Κάνεις λάθη, έχεις αποτύχει, κανείς δε σε σέβεται, κανείς δε σε αγαπάει. Είσαι μία μετριότητα, πιο κάτω κι από μέτριος, κι όταν το καταλάβουν θα σε εγκαταλείψουν όλοι. Θα μείνεις μόνος». Η φωνή του «Φρανκενστάιν» μέσα μας δε σταματά ποτέ να μιλάει, είναι μαζί μας από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα της ζωής μας.
Μέσα στην καρδιά μας ξέρουμε πως λέει ψέματα, γνωρίζουμε ποιοι είμαστε πραγματικά και αυτό που χρειάζεται είναι να εστιάσουμε στα χαρίσματα και τα ταλέντα μας, σ’ αυτά που κάνουμε καλά, στα δυνατά μας σημεία. Να αμφισβητούμε όλα όσα λέει η επικριτική φωνή μέσα μας και να βρίσκουμε αποδείξεις, μέσα από την καθημερινότητά μας, πως λέει ψέματα. Να σταματήσουμε να κάνουμε υποθέσεις, να δίνουμε ερμηνείες, να πιστεύουμε πως μπορούμε να διαβάσουμε το μυαλό των άλλων και απλά να είμαστε συνειδητοί, στο εδώ και τώρα, να ακούμε αυτά που λέγονται, να βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν, χωρίς να χανόμαστε στη μετάφραση. Να εστιάζουμε στη φωνή της καρδιάς και των ονείρων μας.
Η δύναμή μας βρίσκεται στη σύνδεση με την ανώτερη ευφυΐα μέσα μας, στην επίγνωση πως κάτω από τις μάσκες μας, είμαστε απλά ψυχές που βιώνουν την εμπειρία της ζωής. Η δύναμή μας βρίσκεται στη συνειδητοποίηση πως όλα είναι τέλεια, όπως ακριβώς είναι, την κάθε στιγμή. Πως εμείς είμαστε τέλειοι, όπως ακριβώς είμαστε, την κάθε στιγμή. Εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, συνειδητά ή ασυνείδητα. Η δύναμή μας βρίσκεται στην επιλογή μας να δημιουργούμε συνειδητά.
Όσο μεγαλώνουμε συνειδητοποιούμε πως η ζωή δεν έχει μόνο γλέντια και χαρές, έχει επίσης κόπο, αγώνα, δυσκολίες, απογοητεύσεις, απώλειες και πολύ κούραση. Όσο ωριμάζουμε συνειδητοποιούμε πως όλα αυτά σμίλεψαν το κορμί και την ψυχή μας και γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα. Μπορεί να λυγίσαμε, αλλά δε σπάσαμε, βρισκόμαστε ακόμη εδώ.
Η δύναμη κοιμάται μέσα μας, το μόνο που χρειάζεται είναι να την ξυπνήσουμε. Μπορούμε να κάνουμε ένα τρικούβερτο γλέντι για να τιμήσουμε την ύπαρξή μας και να γιορτάσουμε τη ζωή μας. Ένα γλέντι με πολύ θόρυβο…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου