ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας (961-1004)

ΗΜΙΧΟΡΙΟΝ Α’
παιθεὶς ἔπαισας.

ΗΜΙΧΟΡΙΟΝ Β’
σὺ δ᾽ ἔθανες κατακτανών.
― δορὶ δ᾽ ἔκανες. ― δορὶ δ᾽ ἔθανες.
― μελεοπόνος ― μελεοπαθής
― ἴτω γόος, ― ἴτω δάκρυ,)
965 ― πρόκεισαι, ― κατακτάς.

― ἠέ. ― ἠέ. [στρ. α]
― μαίνεται γόοισι φρήν.
― ἐντὸς δὲ καρδία στένει.
― ἰωιὼ πανδάκρυτε σύ.
970 ― σὺ δ᾽ αὖτε καὶ πανάθλιε.
― πρὸς φίλου ἔφθισο. ― καὶ φίλον ἔκτανες.
― διπλόα λέγειν. ― διπλόα δ᾽ ὁρᾶν.
― † ἀχέων τοίων τάδ᾽ ἐγγύθεν.
― πέλας δ᾽ αἵδ᾽ ἀδελφαὶ ἀδελφεῶν. †

975 ΧΟ. ἰὼ Μοῖρα βαρυδότειρα μογερά,
πότνιά τ᾽ Οἰδίπου σκιά·
μέλαιν᾽ Ἐρινύς, ἦ μεγασθενής τις εἶ.

― ἠέ. ― ἠέ. [ἀντ. α]
― δυσθέατα πήματα—
― ἐδείξατ᾽ ἐκ φυγᾶς ἐμοί.
980 ―. οὐδ᾽ ἵκεθ᾽ ὡς κατέκτανεν.
―σωθεὶς δὲ πνεῦμ᾽ ἀπώλεσεν.
― ὤλεσε δῆθ᾽ ‹ὅδε› ― καὶ τὸν ἐνόσφισεν.
― ὀλοὰ λέγειν. ― ὀλοὰ δ᾽ ὁρᾶν.
― † δύστονα κήδε᾽ ὁμώνυμα.
985 ― δίυγρα τριπάλτων πημάτων. †

ΧΟ. ἰὼ Μοῖρα βαρυδότειρα μογερά,
πότνιά τ᾽ Οἰδίπου σκιά·
μέλαιν᾽ Ἐρινύς, ἦ μεγασθενής τις εἶ.

― σὺ τοί νιν οἶσθα διαπερῶν,
990 ― σὺ δ᾽ οὐδὲν ὕστερος μαθών,
― ἐπεὶ κατῆλθες ἐς πόλιν,
―δορός γε τῷδ᾽ ἀντηρέτας.
― τάλαν γένος, ― τάλανα παθόν.
― ἰὼ πόνος, ― ἰὼ κακά,
995 ― δώμασι, ― καὶ χθονί,
― πρὸ πάντων δ᾽ ἐμοί.
― καὶ τὸ πρόσω γ᾽ ἐμοί.
― ἰὼ ἰώ, δυστόνων κακῶν ἄναξ,
Ἐτεόκλεις ἀρχαγέτα
1000 ― ἰώ, πάντων πολυπονωτάτω.
― ἰώ, δαιμονῶντ᾽ ἐν ἄτᾳ.
― ἰώ, ποῦ σφε θήσομεν χθονός;
― ἰώ, ὅπου τιμιώτατον.
― ἰὼ ἰώ, πῆμα πατρὶ πάρευνον.

***
ΗΜΙΧΟΡΙΟ Α’
Πληγήν έδωσες, πληγήν έλαβες.

ΗΜΙΧΟΡΙΟ Β’
Τονέ σκότωσες και σκοτώθηκες.
Α’ ― Με κοντάρι τον σκότωσες.
Β’ ― Με κοντάρι σκοτώθηκες.
Α’ ― Ω κακόπραγος.
Β’ ― Ω κακόπαθος.
Α’ ― Χυθείτε θρήνοι μου.
Β’ ― Χυθείτε δάκρυά μου.
Α’ ― Νεκρός κείτεσαι.
Β’ ― Αφού σκότωσες.

Α’ ― Οϊμένα μου!
Β’ ― Οϊμένα μου!
Α’ ― Σαλεύει ο νους μου απ᾽ το κακό
Β’ ― Βαθειά από την καρδιά βογγώ.
Α’ ― Ω πολυθρήνητέ μου, εσύ.
970 Β’ ― Πάλι τρισάμοιρε και συ.
Α’ ― Σκοτώθηκες από δικό.
Β’ ― Και πάλι σκότωσες δικό.
Α’ ― Διπλά να πεις.
Β’ ― Διπλά να δεις.
Α’ ― Διπλές που στέκουν συμφορές
Β’ ― Αδερφικές τις αδερφές.

Α’ ― Β’ ― Ω μοίρα μεγαλόδωρη πόνων πικρών
και σεβαστή του Οιδίποδα σκιά
τρανή σου, αλήθεια, η δύναμη,
μαύρη Ερινύα.

Α’ ― Οϊμένα μου!
Β’ ― Οϊμένα μου!
Α’ ― Συμφορές κακοθώρητες
Β’ ― Ήρθε πίσω και μου ᾽φερε.
980 Α’ ― Μα δεν ήρθε, κι αν σκότωσε
Β’ ― Τη ζωή μόνο πὄχασε.
Α’ ― Την έχασεν αλήθεια αυτός
Β’ ― Και τηνέ στέρησε κι αυτού
Α’ ― Αλί, βαριόμοιρη γενιά
Β’ ― Αλί, τρισάθλια συμφορά
Α’ ― Δίπονα πάθη αδερφικά
Β’ ― Φριχτά που επλάκωσαν κακά.

Α’ ― Β’ ― Ω μοίρα μεγαλόδωρη πόνων πικρών
και σεβαστή του Οιδίποδα σκιά
τρανή σου, αλήθεια, η δύναμη.
μαύρη Ερινύα.

Α’ ― Δοκίμασες κι έχεις να πεις.
990 Β’ ― Πίσω δεν έμεινες και συ.
Α’ ― Αφού στην πόλη γύρισες
Β’ ― Του κονταριού του αντίμαχος.
Α’ ― Φριχτά να δεις.
Β’ ― Φριχτά να πεις.
Α’ ― Οϊμέ κακά.
Β’ ― Οϊμέ δεινά.
Α’ ― Στα σπίτια και στη χώρα μας
Β’ ― Κι ακόμε πιότερο σε με.
Α’ ― Αλί κι αλί σου, βασιλιά, στις συμφορές.
1000 Β’ ― Αλί και συ, πολύκλαυτε χίλιες φορές.
Α’ ― Οϊμέ, που ετυφλωθήκατε
απ᾽ των θεών τη βλάβη.
Β’ ― Οϊμένα τα κορμάκια σας
ποιός τόπος γης θα λάβει.
Α’ ― Σε ποιό θενα τα θάψομε
χώμα πιο τιμημένο;
Β’ ― Ω μνήμα, στου πατέρα σας
το πλάι ετοιμασμένο!