Οι πόρτες που συναντάς στην πορεία της ζωή σου δεν είναι πάντα ανοιχτές. Ερμητικά κλειστές πόρτες φυλάγουν έρημους ανθρώπους. Προσφέρουν ασφάλεια, προστασία, ζεστασιά σε ανθρώπους εσωτερικά ψυχρούς και παγωμένους, απροστάτευτους της τύχης ή «της επιλογής» -ο καθένας έχει τη δική του κοσμοθεωρία.Ξέρεις, θα πρέπει να είσαι ευγνώμων για τις κλειστές πόρτες που προσπερνάς βιαστικά στη ζωή σου. Οι πόρτες απλά ανοίγουν -τα τείχη χρειάζεται να σπάσουν. Οι πόρτες κλείνουν μια φορά -τα τείχη χτίζονται αργά, εξαναγκαστικά, σχεδόν βασανιστικά, πάνω στο πτώμα της χαμένης αθωότητας και με στέγη την ενοχή. Οι πόρτες κλειδώνουν και ξεκλειδώνουν, και οι άνθρωποι ξεκλειδώνουν, αρκεί να βρεθεί το σωστό κλειδί.
Έχω την αίσθηση ότι ποτέ οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρθηκαν να σπάσουν τείχη. Είναι στη φύση μας να ζητάμε το φευγαλέο, το άπιαστο, το λίγο «καλύτερο» από το προηγούμενο. Όχι όμως το ανύπαρκτο. Πρέπει να βλέπεις κάτι να απομακρύνεται από εσένα για να το ψάξεις ύστερα. Να το βλέπεις να φεύγει για να τρέξεις πίσω του. Και αν κάτι φεύγει σημαίνει ότι πράγματι κάποτε υπήρξε. Αν μη τι άλλο, πριν φύγει, έχεις ήδη δει μέσα του, έχεις αγγίξει τις άκαμπτες γωνίες του, διαισθάνεσαι ότι πίσω από το σκληρό παρουσιαστικό κρύβεται μια ψυχή παιδική.
Αν δεν είναι θιγμένος εγωισμός, μην το σκέφτεσαι καθόλου. Έχεις τα κλειδιά στη τσέπη και την άνοιξη στη ψυχή. Άνοιξε πόρτες κλειδωμένες, ξεκλείδωσε τη -για χρόνια κλειστή σου- ψυχή. Κανείς δεν ξέρει την ευτυχία σου, γιατί κανείς δε μπορεί να τη νιώσει! Άφησε το ένστικτο να σε οδηγήσει, και όπου σε πάει, ξέρει καλύτερα από τον καθένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου