Ακριβώς γι’ αυτό τη λένε ευτυχία, επειδή συμβαίνει τυχαία

Επιδίωξη της ευτυχίας;
Ποτέ κανένας δεν το έχει πετύχει και εκείνοι που το έχουν επιχειρήσει, έχουν γίνει πολύ στενάχωροι και δυστυχισμένοι στη ζωή τους.
Η ευτυχία είναι κάτι που συμβαίνει τυχαία. Ακριβώς γι’ αυτό τη λένε ευτυχία, επειδή συμβαίνει τυχαία.
Δεν μπορείς να την κουμαντάρεις εσύ, δεν μπορείς να την προγραμματίσεις.
Η ευτυχία είναι κάτι που είναι πέρα από τις δικές σου προσπάθειες, που είναι πέρα από σένα. Αν όμως την ώρα που σκάβεις μια τρύπα στον κήπο σου, είσαι απόλυτα απορροφημένος απ’ αυτό, αν έχεις ξεχάσει ολόκληρο τον κόσμο, μαζί και τον εαυτό σου, τότε η ευτυχία βρίσκεται εκεί.
Η ευτυχία είναι πάντοτε μαζί σου. Δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον καιρό ούτε με το να κόβεις ξύλα ούτε με το να σκάβεις τρύπες στον κήπο.
Η ευτυχία δεν έχει καμία σχέση με τίποτα.
Είναι απλώς μια χαλαρή, μια απροσδόκητη, μια άνετη κατάσταση του είναι σου.
Και βρίσκεται εκεί.
Ούτε έρχεται ούτε φεύγει.
Βρίσκεται πάντοτε εκεί, όπως η αναπνοή σου, όπως ο χτύπος της καρδιάς σου, όπως το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου.
Η ευτυχία βρίσκεται πάντοτε εκεί, αν όμως την ψάχνεις, θα βρεις δυστυχία.
Ψάχνοντας, θα χάσεις την ευτυχία.
Και όλοι τους επιδιώκουν απελπισμένα – χρήμα, δύναμη, θρησκεία – και τρέχουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο, ψάχνοντας να βρουν κάποιον να τους διδάξει πώς να βρουν την ευτυχία.
Γύρνα απλώς σπίτι σου και ξέχασέ τα όλα αυτά. Κάνε κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την ευτυχία.
Ζωγράφισε.
Δεν χρειάζεται να σπουδάσεις ζωγραφική. Δεν μπορείς να πετάς χρώματα πάνω σ’ ένα μουσαμά; Οποιοδήποτε παιδί μπορεί να το κάνει αυτό. Απλώς πέτα χρώματα πάνω σε ένα μουσαμά και μπορεί να εκπλαγείς: Δεν είσαι ζωγράφος, συμβαίνει όμως κάτι όμορφο. Τα χρώματα έχουν αναμιχθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο κι εσύ έχεις δημιουργήσει κάτι, που δεν μπορείς να το ονομάσεις. Όσο είσαι απορροφημένος από τη ζωγραφική σου, κάτι αρχίζει να γλιστράει μέσα σου, από μια άγνωστη γωνία. Αρχίζεις να νιώθεις χαρούμενος, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος.
Ένας ζωγράφος, ένας ποιητής, ένας τραγουδιστής, ένας χορευτής, ναι, μια στο τόσο φτάνει στην ευτυχία. Ένα όμως είναι βέβαιο: Όποτε έρχεται η ευτυχία, έρχεται χωρίς να την έχουν επιδιώξει.
Έτσι, οι άνθρωποι περνούν από τη μία γυναίκα στην άλλη, στην άλλη, στην άλλη… από τον έναν άντρα στον άλλον, στον άλλο, στον άλλο… από τη μια επιχείρηση στην άλλη, από τη μια δουλειά στην άλλη – τα πάντα για την επιδίωξη της ευτυχίας.
Και η ευτυχία μοιάζει ότι πάντοτε βρίσκεται κάπου άλλου κι ότι κάποιος άλλος την απολαμβάνει, οπότε εσύ αρχίζεις να την κυνηγάς. Όταν φτάσεις εκεί που νόμιζες ότι επρόκειτο να τη βρεις, δεν βρίσκεται εκεί.
Οι άνθρωποι όμως κυνηγούν το κάθε τι, θεωρώντας ότι αυτό θα τους δώσει εκείνο που έχουν χάσει.
Τίποτα δεν βοηθάει. Μπορείς να ζεις σε ένα παλάτι, θα είσαι όμως το ίδιο δυστυχισμένος, μπορεί και περισσότερο, από το αν ζούσες σε μια καλύβα.
Στην καλύβα τουλάχιστον υπάρχει η παρηγοριά ότι εκεί ήσουν δυστυχισμένος, επειδή η καλύβα ήταν παλιά και κατεστραμμένη.
Εκεί υπήρχε δικαιολογία.
Εκεί μπορείς να εξηγήσεις τη δυσαρέσκειά σου, τη στεναχώρια σου, τη μιζέρια σου, τη δυστυχία σου, τα βάσανά σου.
Και εκεί υπήρχε η ελπίδα ότι μια μέρα θα ήσουν σε θέση να φτιάξεις ένα καλύτερο σπίτι, αν όχι παλάτι, τουλάχιστον ένα όμορφο, μικρό δικό σου σπίτι.
Η ελπίδα είναι που κρατάει τους ανθρώπους ζωντανούς και η επιδίωξη της ευτυχίας είναι που τους κάνει να προσπαθούν ξανά και ξανά.