Μη ζητιανεύεις την αγάπη, η αγάπη υπάρχει μέσα μας

Η καρδιά σας είναι σαν τη μαγική κουζίνα. Αν ανοίξετε την καρδιά σας, θα έχετε ήδη όλη την αγάπη που χρειάζεστε. Δεν υπάρχει λόγος να περιφέρεστε σε όλο τον κόσμο ζητιανεύοντας αγάπη: «Παρακαλώ, λίγη αγάπη. Είμαι τόσο μόνος/η, μάλλον δεν μου αξίζει η αγάπη. Θέλω κάποιον να με αγαπήσει για να αποδείξω ότι την αξίζω». Έχουμε αγάπη μέσα μας, αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Βλέπετε τι δραματικές καταστάσεις δημιουργούν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν ότι δεν έχουν αγάπη; Την έχουν στερηθεί και, όταν γευτούν λίγη αγάπη από κάποιον, τους δημιουργείται τεράστια ανάγκη. Εθίζονται και τους γίνεται εμμονή. Τότε έρχεται το μεγάλο δράμα: «Τι θα κάνω αν μ’ αφήσει;», «Πώς μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή;»

Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον «ντίλερ» που τους δίνει τις καθημερινές τους δόσεις. Και επειδή έχουν στερηθεί, επιτρέπουν στους άλλους να τους ελέγχουν τη ζωή για ένα ψήγμα αγάπης. Τους αφήνουν να τους λένε τι να κάνουν, τι να μην κάνουν, πώς να ντύνονται, πώς να μην ντύνονται, πώς να συμπεριφέρονται, πώς να μην συμπεριφέρονται, τι να πιστεύουν και τι να μην πιστεύουν.

«Σ’ αγαπώ αν συμπεριφέρεσαι έτσι. Σ’ αγαπώ αν με αφήνεις να ελέγχω τη ζωή σου. Σ’ αγαπώ μόνο αν είσαι καλός μαζί μου. Αν όχι, τότε ξέχνα το».

Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι έχουν μια μαγική κουζίνα στην καρδιά τους. Όλος αυτός ο πόνος δημιουργείται επειδή έχουμε κλείσει την καρδιά μας προ πολλού και δεν αισθανόμαστε πια την αγάπη που κρύβεται εκεί. Σε κάποιο σημείο της ζωής μας αρχίζουμε να φοβόμαστε την αγάπη, γιατί πιστεύουμε ότι δεν είναι δίκαιη. Η αγάπη πονά.

Προσπαθήσαμε να είμαστε αρκετά καλοί για κάποιον άλλο, προσπαθήσαμε να μας αποδεχτεί, και αποτύχαμε. Έχουμε κάνει ήδη δύο ή τρεις ερωτικές σχέσεις και η καρδιά μας έχει πληγωθεί αρκετές φορές. Ξαναγαπώντας ρισκάρουμε πολλά.

Στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει μια μάχη για το ποιος θα πάρει τον έλεγχο, γιατί μάθαμε να ανταγωνιζόμαστε για τον έλεγχο της προσοχής. Αυτό που αποκαλούμε αγάπη – κάποιος που με έχει ανάγκη, που νοιάζεται για μένα – δεν είναι αγάπη, είναι εγωισμός.

Πώς μπορεί να πετύχει η σχέση; Δεν μπορεί, γιατί δεν υπάρχει αγάπη. Και οι δυο έχουν ανάγκη από αγάπη. Όταν κάνουν σεξ, γεύονται λίγη αγάπη και εθίζονται επειδή την έχουν στερηθεί. Όμως, έπειτα, όλες οι επικρίσεις είναι εκεί. Όλοι οι φόβοι. Όλες οι ενοχές. Όλο το δράμα.

Ύστερα, ψάχνουμε συμβουλές για την αγάπη και το σεξ. Γράφονται τόσα βιβλία για αυτό και όλα θα μπορούσαν να έχουν τον τίτλο «Πώς να γίνετε σεξουαλικά εγωιστές».

Η πρόθεση είναι καλή, αλλά πού είναι η αγάπη; Θέμα τους δεν είναι να μάθετε να αγαπάτε – δεν έχετε να μάθετε τίποτα για την αγάπη. Τα πάντα βρίσκονται ήδη στα γονίδιά σας, στη φύση σας.