Διαχείριση Απογοήτευσης

Είναι βέβαιο πως στη ζωή αυτή αργά ή γρήγορα θα απογοητευτούμε από ανθρώπους. Ένας φίλος που δε μας στάθηκε σε μία δύσκολη στιγμή, ένας γονιός που δεν ήταν στο πλευρό μας, ένας σύντροφος που μας απάτησε ή μας εγκατέλειψε.

Η απογοήτευση είναι αναμφίβολα ένα πολύ αρνητικό, θα έλεγα οδυνηρό συναίσθημα, που εκείνη τη στιγμή που βιώνεται οδηγεί στην αποδόμηση του ανθρώπου επάνω στον οποίο στηριχθήκαμε συναισθηματικά και πιστέψαμε.

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διαχειριστεί μία απογοήτευση και να βγει από αυτή όσο πιο αλώβητος γίνεται;

Αποδεχόμενοι το γεγονός πως η εξέλιξή μας σε αυτή τη ζωή περνάει τις περισσότερες φορές μέσα από σκοτεινά μονοπάτια και γνωρίζοντας πως μία δύσκολη στιγμή θα μας κάνει σοφότερους, ας αξιοποιήσουμε μία συναισθηματική πληγή, για να ωριμάσουμε περισσότερο. Όταν βίωσα συναισθηματική απογοήτευση από έναν άνθρωπο που αγαπούσα πολύ, πέρασα και εγώ ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αισθανόμενη ενοχές, επειδή θεωρούσα πως μου φέρθηκε έτσι επειδή υστερώ ή δεν είμαι αρκετά αγαπητός.

Όμως, αποφάσισα να αξιοποιήσω αυτήν την αρνητική κατάσταση και ξεκίνησα να γράφω περισσότερο, να αθλούμαι περισσότερο, να ασχολούμαι με δραστηριότητες που αγαπώ περισσότερο. Ίσως αν δεν είχα πληγωθεί, να μην ήμουν τώρα αρθρογράφος, διότι δε θα είχα ένα τόσο σοβαρό έναυσμα να με ωθεί στη διαρκή βελτίωση και αναζήτηση το εαυτού μου.

Όταν πληγωνόμαστε συναισθηματικά, συνήθως εμφανίζεται μέσα μας ο σκληρός εσωτερικός κριτής ο οποίος κατηγορεί πάντοτε για όλα εμάς και ποτέ τον άλλο άνθρωπο. Εμείς φταίμε επειδή δεν ήμασταν αρκετά όμορφοι, ικανοί, έξυπνοι, πλούσιοι, καλοντυμένοι, ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Όμως, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε εμείς άμεση σχέση με τη συμπεριφορά που δεχόμαστε, αλλά ο άλλος που μας φέρεται έτσι. Το γεγονός, δηλαδή, πως κάποιος δε μου μιλάει ή με προσβάλλει, δεν οφείλεται σε εμένα, αλλά ξεκινάει από εκείνον και για δικούς του εσωτερικούς λόγους. Αντί για κατηγορίες προς τον εαυτό μας και τη διαρκή εσωτερική αυτομομφή, η απογοήτευση είναι μία ωραία ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα για τους ανθρώπους και να προετοιμαστούμε καλύτερα για όλους όσους θα έρθουν αργότερα στη ζωή μας.

Η προσδοκία από τους άλλους

Είναι σημαντικό να μην προσδοκάμε τόσο πολλά από τους άλλους. Όσο περισσότερο προσδοκάμε, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απογοήτευση που θα λαμβάνουμε. Δυστυχώς, οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια αντίληψη ή ηθική για κάποια πράγματα, και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε εγκαίρως, διότι πληγωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο εμείς. Οι μεγάλες προσδοκίες θα απογοητεύουν πάντοτε – και οι μικρές βεβαίως….

Η προσδοκία συνήθως αφορά την επιθυμία για συναισθηματική προσφορά, επιθυμούμε δηλαδή να αισθανθούμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του άλλου και όχι τόσο τα υλικά αγαθά. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί γιατί δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στην αγάπη των άλλων; Έχουμε σκεφτεί ποτέ αν εμείς αγαπάμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας όπως του αξίζει και του ταιριάζει; Συνήθως, ζητάμε από τους άλλους την επιβεβαίωση και την προσοχή που εμείς δεν του δίνουμε, επιθυμώντας ενδόμυχα, να καλυφθεί αυτό το κενό της δικής μας αμέλειας. Ας μην προσδοκάμε αγάπη από κανέναν, ας τη δίνουμε απλόχερα εμείς σε εμάς.

Η αποφυγή των υπερβολικών προσδοκιών και η προσοχή στους ανθρώπους που επιλέγουμε να συνδεθούμε, θα μας βοηθήσουν να μην πληγωνόμαστε συναισθηματικά πολύ.