Κάτι πάει στραβά σε αυτόν τον κόσμο τώρα τελευταία. Ενοχοποιούνται άδικα όλα όσα έκανες και όλα όσα δεν κατάφερες να κάνεις. Ενοχοποιούνται ακόμα και αυτά που έχεις στο μυαλό σου να κάνεις.Καταδικάζονται τα πάντα, όσα κατάφερες και όσα δεν κατάφερες. Καταδικάζονται οι σκέψεις σου αυτές που κράταγες για εσένα και κάποια στιγμή σε μια δική σου στιγμή αδυναμίας, κάπου, σε κάποιον εκμυστηρεύτηκες τα μυστικά σου, με την ελπίδα να σε καταλάβει και να σε συμπονέσει. Και τελικά κανένας δεν είχε την διάθεση να το κάνει.
Μάταια προσπαθείς να βγάλεις συμπεράσματα. Ο κόσμος άλλαξε προς το χειρότερο. Σκλήρυνε, γέμισε μίσος και υποκρισία. Το μόνο που μπορεί να σου απομείνει είναι ένας βουβός πόνος για τις αλλαγές που γίνονται μέσα σου.
Όλοι προφασίζονται κάτι όταν εσύ τους έχεις ανάγκη και εξαφανίζονται, σε αποφεύγουν, ακόμα δεν το κατάλαβες.
Είσαι καλός μέχρι εκεί που σε έχουν ανάγκη. Μετά όλα τελειώνουν δεν σε θέλουν ρε παιδί μου. Και ας έχεις ξεπεράσει εκατό φορές τα όρια σου για εκείνους. Δεν το κατανοούν. Κοιτούν αποκλειστικά και μόνο το τομάρι τους και να είναι καλά μονό εκείνοι. Και από δω παν΄ κι άλλοι, όπως λέει ο σοφός, μα αλλαγμένος πλέον λαός.
Γεμίσαμε ανθρώπους με άσχημα ξεστολισμένες ψυχές. Όλοι έμαθαν να μιλούν όμορφα, επιφανειακά, τυπικά και όταν οι κουβέντες σοβαρέψουν, οι λέξεις που ξεστομίζονται είναι γεμάτες ασφάλεια και τυπικότητα.
Σταμάτα λοιπόν να γεμίζεις τις κενές ώρες των ανθρώπων που κάποια στιγμή είναι βέβαιο πως θα σε αδειάσουν, χωρίς ίχνος ντροπής. Με αναίδεια θα εξαφανιστούν, χωρίς την παραμικρή δικαιολογία, γιατί πολύ απλά έτσι έμαθαν και έτσι θέλησαν.
Δεν ξέρω εσύ τι θα θελήσεις από την δική σου ζωή, εγώ όμως θέλω να απομακρύνω άμεσα όλους όσους με θέλουν μόνο για το δικό τους συμφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου