Όταν το σεξ από απόλαυση γίνεται υποχρέωση

Το πάθος ενώνει δυο κορμιά. Το πάθος δημιουργεί έναν έρωτα, καψουρεύει τους ανθρώπους, τους θέλει μαζί. Η σεξουαλική έλξη –κυρίως αυτή– διαχωρίζει την ερωτική από κάθε άλλου είδους σχέση. Όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται συνταιριάζεται μέσα τους το συναίσθημα με το ένστικτο σε δόσεις ίσες, που απλώς εναλλάσσονται ανάλογα με τη στιγμή. Μα υπάρχουν και τα δύο ζωντανά σαν φλόγα που σιγοκαίει μέχρι να έρθει η ώρα να αφεθεί και να γίνει πυρκαγιά.

Σχέση χωρίς σεξ δεν είναι σχέση ερωτική. Σεξ χωρίς πάθος και θέληση σημαίνει αγγαρεία. Καταναγκαστικό σεξ ισούται με αιτία χωρισμού. Και πάει λέγοντας. Γιατί σε πολλές σχέσεις παρατηρείται μειωμένη διάθεση για κάτι που στην αρχή ήταν ένα απ’ τα βασικά ζητούμενα; Γιατί περνώντας ο καιρός πολλά ζευγάρια χάνουν όλο και πιο πολύ το ενδιαφέρον τους γι’ αυτό που κρατάει ζωντανό ένα μεγάλο κομμάτι του έρωτα ως έννοια, ως ένστικτο ή ως ό,τι άλλο μπορεί να είναι; Ή μήπως όταν χάνεται η σεξουαλική ορμή σημαίνει πως ο ίδιος ο έρωτας έχει ήδη χαθεί;

Υπερβολική οικειότητα, συνήθεια, ρουτίνα, άγχος, έλλειψη χρόνου, κούραση είναι μερικές μόνο απ’ τις βάσιμες ή και όχι πάντα δικαιολογίες όσων έχουν φτάσει πια στο σημείο να θέτουν το σεξ σε δεύτερη ή ακόμη και τελευταία μοίρα μεταφέροντάς το απ’ τη λίστα των απολαύσεων σ’ εκείνη των υποχρεώσεων. Ίσα για να μπορούν ακόμη να ισχυρίζονται πως έχουν ερωτικό σύντροφο κι όχι έναν ακόμη κολλητό ή συγγενή.

Το καταναγκαστικό σεξ στις σχέσεις έχει πάρει τη μορφή μάστιγας ειδικότερα στις μεγαλύτερες ηλικίες όπου την όρεξη για ζωή και παθιασμένα συναισθήματα έχει αντικαταστήσει η παραίτηση κι η επανάπαυση ίσως σε κάθε επίπεδο. Κατά τη γνώμη μου είναι λυπηρό ένα τόσο ζωτικό στοιχείο μιας ερωτικής σχέσης να καταλήγει να γίνεται διεκπεραιωτικό κομμάτι ενός προγράμματος δίπλα στη λίστα με τα ψώνια.

Ακόμη πιο λυπηρό είναι όταν παύει να υφίσταται εντελώς ή όταν ο ένας απ’ τους δύο βάζει με το ζόρι σε αυτή τη διαδικασία τον σύντροφό του με τη δικαιολογία ότι εφόσον είναι ζευγάρι έχει κάθε δικαίωμα και δεν πρόκειται για παρενόχληση ή κάτι παρόμοιο. Πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αφού οτιδήποτε συμβαίνει χωρίς τη θέλησή μας είναι τουλάχιστον αυτό ακριβώς: παρενόχληση.

Οι δικαιολογίες είναι όντως πολλές μα όσο κι αν κάποιες από αυτές στέκουν ίσως δεν αποτελούν την απόλυτη αλήθεια από μόνες τους. Όσο κι αν οι υποχρεώσεις σε παρασέρνουν όταν θέλεις κάποιον πραγματικά υπάρχει χρόνος να του αφιερώσεις. Όταν θέλεις κάποιον πραγματικά το σεξ είναι για σένα τόσο σημαντικό κι αναγκαίο όσο το συναίσθημα. Αλλιώς δεν τον θέλεις. Απλώς νοιάζεσαι ή τον αγαπάς. Σε μια τέτοια περίπτωση κι όταν τα πράγματα μεταξύ δυο ανθρώπων οδηγούνται εκεί, κάποιος απ’ τους δύο έστω καλό είναι να βρίσκει τα κότσια και να παραδέχεται την κατάσταση. Διαφορετικά διαιωνίζεται το μαρτύριο του καταναγκασμού, γίνεται συνήθεια και καταλήγει να θεωρείται από κάποιους ως και φυσιολογικό.

Είναι κρίμα μία απ’ τις μεγαλύτερες απολαύσεις του ανθρώπου να θυσιάζεται στο βωμό της επανάπαυσης όπως τόσες και τόσες άλλες ανάγκες μας. Είναι κρίμα να διατηρούνται σχέσεις μέσα από μια άγραφη υποχρέωση ή να υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που δέχονται ακόμη κι απ’ τη «σχέση» τους βία είτε εντός είτε εκτός εισαγωγικών για κάτι τόσο όμορφο, φυσικό κι αναγκαίο που μόνο μεταξύ δύο ερωτευμένων θα έπρεπε να λαμβάνει χώρα. Ή τουλάχιστον μεταξύ δύο ανθρώπων που νιώθουν την ίδια έστω και μόνο σαρκική έλξη ο ένας για τον άλλον.

Το σεξ δεν είναι δευτερεύον. Δεν είναι πολυτέλεια. Δεν είναι θυσία ούτε υποχρέωση. Το σεξ είναι εκείνη η ακατανίκητη ανάγκη του κορμιού, αλλά και του μυαλού σου που θα νιώσεις απέναντι στον άνθρωπο που θα έχει καταφέρει να σε κάνει να τον θέλεις πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο τη δεδομένη στιγμή. Πες το έρωτα, καψούρα, καύλα ή όπως αλλιώς θέλεις. Μην το πεις, όμως, καταναγκασμό. Μην το τοποθετήσεις στα πρέπει. Μη σε πείσει κανείς ότι έχει δικαίωμα να σε αναγκάσει να κάνεις οτιδήποτε αν δεν το θέλεις όποιος κι αν είναι αυτός.

Οι σχέσεις χωρίς πάθος, οι σβησμένες από έρωτα σχέσεις ίσως θα ήταν καλύτερο να τελειώνουν και στην πράξη κάποτε όσο κι αν αυτό πονάει όταν υπάρχει αγάπη. Βρες τα κότσια να παραδεχτείς τι ακριβώς αισθάνεσαι για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου ώστε να αποφύγεις δυσάρεστες καταστάσεις. Κανείς δε ζει όμορφα βουτηγμένος στη βαρεμάρα, την απονευρωμένη καθημερινότητα, την αγγαρεία. Ακόμη κι αν αυτά τα μοιράζεται.