Κενό...

Κοίτα να δεις που όλοι σε τούτη τη ζωή, θα έρθει η ώρα και η στιγμή, που θα βιώσουν το απόλυτο κενό.

Κενό αναμνήσεων... Κενό συναισθημάτων... Κενό σκέψεων... Κενό... Κενό... Κενό...
Κοινώς άδειασμα!

Και πάντοτε, ή μάλλον σχεδόν πάντοτε, αυτός ο αχανής χώρος σμιλεύεται από χέρια αγαπημένα. Χέρια που τα κράτησες σφιχτά, μη τύχει και μείνουν μόνα, απροστάτευτα, γυμνά! Χέρια που τα χάιδεψες με τόση τρυφερότητα και ας όλα συνηγορούσαν στο ότι δεν άξιζε τον κόπο.

Και τα δεδομένα ας ήτανε πάντοτε ατράνταχτα πως η προδοσία με κάθε αγκάλιασμα όλο και πιο σιμά σου ερχόταν...

Και εσύ τα αγνόησες, με θυμό και έπαρση, γιατί... Γιατί, μάτια μου, πίστεψες στο απόλυτο, το ειλικρινές, το άδολο, το παρθένο και ανιδιοτελές συναίσθημα της φιλικής αγάπης.
Της Φιλίας με το "φ" κεφαλαίο!

Μα ήρθε η ώρα της συνειδητοποίησης, της ωρίμανσης, του γκρεμίσματος της αυταπάτης.
Μα ναι, ο ποιητής εξάλλου, το είπε καταφανώς και τόσο μεστά για την προδοσία.
"Εκείνη τη νύχτα άδειασα τόσο, που όταν πέταξαν το μαχαίρι δεν βρήκε πουθενά να καρφωθεί" έλεγε ο Λειβαδίτης.

Γιατί, καμάρι μου, πάντα έτσι είναι η προδοσία.
Πισώπλατη μαχαιριά, δειλή και κουτοπόνηρη. Φτιαγμένη από μπόλικο ψέμα και πολλή κακοψυχία.
Προερχόμενη πάντοτε από αυτούς τους δήθεν "σ' αγαπώ", τους δήθεν "χαίρομαι για 'σένα", τους δήθεν "φύλακες αγγέλους" σου, τους πράγματι "χαίρομαι που είσαι χειρότερα από 'μένα", τους πράγματι "πως τολμάς να είσαι ευτυχισμένος".
Και τα μέν "δήθεν" θορυβώδη και τα δε "πράγματι" κρυμμένα περίτεχνα.

Και μη μπερδευτείς..
Το μεν θορυβώδες δεν συνίσταται στην έκφραση συναισθημάτων, αλλά στην πάση θυσία αλλοίωση των πράγματι.
Τούτη είναι η αλήθεια. Καιρός πια να την αποδεχθείς και να κοιτάξεις κατάματα το παρόν και το μέλλον σου. Κατάματα, όμως!
Να πάρεις το ρίσκο της τομής. Να μη φοβηθείς να δεις τι αξίζεις, μπρος στη συνέπεια να χάσεις όσα έχεις!

Μη φοβηθείς, ακούς;
Μη φοβηθείς, γιατί δεν τα είχες ποτέ. Απλά νόμιζες. Απλά πίστεψες. Απλά γελάστηκες. Απλά εθελοτυφλούσες!
Μη φοβηθείς, γιατί όταν φύγεις από την τοξική πηγή, θα δεις τι πάει να πει αναπνέω, θα δεις τι σημαίνει οξυγόνο ατόφιο και ανόθευτο!

Θα δεις δίπλα σου, αλήθεια πραγματική και όχι το ψέμα μεταμφιεσμένο σε αλήθεια! Θα δεις να μένουν στο πλάι σου, μόνον αυτοί που πράγματι ήσαν. Θα δεις να έρχονται όσοι πράγματι θέλουν!
Και να θυμάσαι...

"Το παρόν" Φωτιές αναμμένες
καμένες ζωές-
Τα πάντα χαμένα,
σβησμένα στο χθες.

Προσδοκίες μεγάλες
χιλιάδες στιγμές-
ζυγώνεις στη πλάνη,
γι' αυτό κοίτα τι θες!

Μπροστάρης να γίνεις
στη ζωή που ζητάς-
στις αγχόνες που στήνουν,
από 'κει να αποδράς.