Πίστεψες σε λόγια που δεν είχαν σκοπό να γίνουν ποτέ πράξεις

Λόγια μεγάλα. Τεράστια. Καμουφλαρισμένα με οριακές χιλιοειπωμένες ιδανικές πράξεις, που ανυπομονούν και οι ίδιες να πάρουν ζωή. Λόγια γεμάτα υποσχέσεις, ξεχειλισμένα από στολισμένα με κάθε λογής μεταμφιεσμένο “αν” σε “θα”. Λόγια που ειπώθηκαν σε άτομα πεινασμένα από συναισθήματα και λίγη προσοχή. Σερβιρισμένα και στολισμένα με οτιδήποτε μπορεί να τραβήξει την προσοχή έτσι ώστε να χαθεί το νόημα.

Οι άνθρωποι που λένε όμως τέτοια λόγια ξεχνάνε και το πιο βασικό. Τις πράξεις. Αντίστοιχες και ίσως μεγαλύτερες από εκείνα τα λόγια. Ισάξιες αν όχι καλύτερες. Βλέπεις κάπου εκεί στις παραφουσκωμένες φράσεις από υποσχέσεις παύει να υπάρχει η ουσία γιατί χάνεται το νόημα. Και κάπως έτσι χάνεσαι και εσύ. Περιτριγυρισμένη από ανθρώπους με χαμογελαστές μάσκες, αφήνεσαι γιατί πιστεύεις ότι όντως αξίζει να ρίξεις τα τείχη σου για εκείνους. Παλεύουν να σου δείξουν ότι μπορούν να σε κερδίσουν και εσένα αλλά και την εμπιστοσύνη σου. Σου προσφέρουν λόγια. Λόγια που ήθελες να ακούσεις και κάπως έτσι πιστεύεις ότι δεν υπάρχει αμφιβολία να θέλουν το κακό σου.

Έχεις μάθει να ξεχωρίζεις την αλήθεια από το ψέμα. Αυτό όμως που δεν έχεις μάθει είναι να μην πιστεύεις σε λόγια που αρνούνται να γίνουν πράξεις. Όμως ξεγελιέσαι. Οι αμφιβολίες σου πάνε περίπατο και η καχυποψία σου σφυρίζει παιχνιδιάρικα, αφήνοντας τον συναισθηματικό σου κόσμο ανοιχτό για εκείνους που κάνουν τόσο κόπο να σε πλησιάσουν. Σκέφτεσαι πως αν ήθελαν το κακό σου δεν θα πάλευαν τόσο πολύ για σένα. Θα έπεφταν πάνω στα εύκολα. Δεν θα έχαναν τον χρόνο τους με κάτι δύσκολο, όπως εσύ.

Και όταν έρχεται η στιγμή που δίνεσαι και περιμένεις έστω και μία μικρή πράξη από όλα εκείνα τα τόσα μεγάλα λόγια, να έρθει και δεν έρχεται, κάνεις πίσω. Πληγώνεσαι. Η καχυποψία σου παύει να σφυρίζει και οι αμφιβολίες σου σε πνίγουν. Αναρωτιέσαι αν έκανες εσύ κάτι λάθος. Μην είσαι χαζή. Προφανώς και έκανες!

Πίστεψες σε λόγια που δεν είχαν σκοπό να γίνουν ποτέ πράξεις. Άφησες τον εαυτό σου ευάλωτο δίπλα σε ανθρώπους με μάσκες. Διέλυσες όλα εκείνα τα κομμάτια ελπίδας που είχες για εκείνους. Ξέρεις, πάντα θα πληγώνεσαι από εκείνους που προσπαθούν να σε πείσουν μόνο με λόγια και όχι με πράξεις. Όμως για κανέναν λόγο δεν χρειάζεται να νιώθεις αδύναμη. Ίσως εκείνοι που σε πλησίασαν ήθελαν να σταθούν πάνω σου για να σκοτώσουν την δική τους αδυναμία.

Είναι δύσκολο να μπορείς να ξεχωρίζεις τους όντως δυνατούς, από εκείνους τους δήθεν που απλά σκοτώνουν την αδυναμία τους πάνω σου. Μα ακόμη πιο δύσκολο είναι να πείσεις τον εαυτό σου να σταματήσει να χαλιέται από εκείνους που το μόνο που σου πρόσφεραν ήταν λόγια, ανίκανοι να υλοποιήσουν.