Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια σε κβαντικό επίπεδο. Αυτό που βλέπετε είναι αυτό που παίρνετε και τίποτα δεν είναι πραγματικό. Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ένα σύνολο από αυταπάτες που συμφωνούν η μια με την άλλη. Κάθε τι που ονομάζουμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά. Τα μόνα πραγματικά πράγματα είναι τα αποτελέσματα των πειραμάτων μας, και ο τρόπος που κάνουμε τις μετρήσεις μας επηρεάζει αυτά τα αποτελέσματα. Τα γεγονότα δεν υπάρχουν στη στέρεη και χρονική μορφή τους, παρά μονάχα όταν παρατηρηθούν. Με άλλα λόγια από το πλήθος των ρευστών ενδεχομένων γεγονότων, ο παρατηρητής επιλέγει μια εκδοχή και την παγιώνει. Το μυαλό μας δε συλλαμβάνει ό,τι παράγεται στον κόσμο, αλλά ό,τι πιστεύουμε ότι υπάρχει. -Τζων Γκίμπριν
Με άλλα λόγια:
Αποφασίζουμε από κοινού πώς θα είναι ο κόσμος και τον αποδεχόμαστε έτσι όπως τον θέλουμε. Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στην κοινωνία κατατασσόμαστε στο σύνολο και δεχόμαστε ακόμα και το μεγαλύτερο ψέμα γι' απόλυτη αλήθεια. Από την κούνια μας διδάσκουν να υποτασσόμαστε στις απόψεις του συνόλου και αυτό συμβαίνει πάνω απ' όλα στην ερμηνεία της πραγματικότητας. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αγνοούμε ορισμένες όψεις της πραγματικότητας, γιατί οι άλλοι ενήλικοι τις θεωρούν γελοίες ή ανύπαρκτες.
Μαθαίνουμε να βλέπουμε τις γεωμετρικές μορφές. Συμφωνούμε ότι υπάρχουν μόνο τρεις διαστάσεις. Αποδεχόμαστε την εικόνα του κόσμου που μας παρουσιάζουν. Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δεν παρατηρούμε μόνο το φυσικό κόσμο. Συμμετέχουμε σε αυτόν. Οι αισθήσεις μας δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει "εκεί έξω" Συμμετέχουμε αδιάκοπα σε μια περίπλοκη και ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου.
Στη σύγχρονη φυσική η έννοια της ύλης έχει αντικατασταθεί πια από την έννοια του πεδίου. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Αϊνστάιν: Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε την ύλη σα μια σύνθεση των περιοχών του χώρου, όπου το πεδίο εμφανίζει μια ιδιαίτερη ένταση. Σε αυτό το είδος της φυσικής δεν υπάρχει θέση για το πεδίο και την ύλη. Η μόνη πραγματικότητα είναι το πεδίο.
Με άλλα λόγια:
Αποφασίζουμε από κοινού πώς θα είναι ο κόσμος και τον αποδεχόμαστε έτσι όπως τον θέλουμε. Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στην κοινωνία κατατασσόμαστε στο σύνολο και δεχόμαστε ακόμα και το μεγαλύτερο ψέμα γι' απόλυτη αλήθεια. Από την κούνια μας διδάσκουν να υποτασσόμαστε στις απόψεις του συνόλου και αυτό συμβαίνει πάνω απ' όλα στην ερμηνεία της πραγματικότητας. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να αγνοούμε ορισμένες όψεις της πραγματικότητας, γιατί οι άλλοι ενήλικοι τις θεωρούν γελοίες ή ανύπαρκτες.
Μαθαίνουμε να βλέπουμε τις γεωμετρικές μορφές. Συμφωνούμε ότι υπάρχουν μόνο τρεις διαστάσεις. Αποδεχόμαστε την εικόνα του κόσμου που μας παρουσιάζουν. Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δεν παρατηρούμε μόνο το φυσικό κόσμο. Συμμετέχουμε σε αυτόν. Οι αισθήσεις μας δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει "εκεί έξω" Συμμετέχουμε αδιάκοπα σε μια περίπλοκη και ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου.
Στη σύγχρονη φυσική η έννοια της ύλης έχει αντικατασταθεί πια από την έννοια του πεδίου. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Αϊνστάιν: Είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε την ύλη σα μια σύνθεση των περιοχών του χώρου, όπου το πεδίο εμφανίζει μια ιδιαίτερη ένταση. Σε αυτό το είδος της φυσικής δεν υπάρχει θέση για το πεδίο και την ύλη. Η μόνη πραγματικότητα είναι το πεδίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου