Τέρμα οι αναβολές φίλε μου, ακούς; Απλά αποφάσισα την ευτυχία.
Έμαθα πως το να είσαι ψυχικά «ανθεκτικός» βοηθά και ξεκίνησα να ζητάω βοήθεια όποτε το χρειαζόμουν.
Σταμάτησα να κρύβομαι, να υποκρίνομαι, να σηκώνω μαστίγιο στο ίδιο μου το σώμα και κατάλαβα πως το να μιλάς ανοιχτά, να εκφράζεσαι αληθινά, είναι δώρο και όχι λάθος, όπως πολλοί χρόνια ολόκληρα με έκαναν να πιστεύω.
Έμαθα πως το να φοβάμαι να είμαι εγώ, μόνο πόνο, θλίψη και ερωτηματικά μου προκαλούσε και τότε κατάλαβα πως η μοναδικότητά μου, όπως και η δική σου, είναι θεία.
Σταμάτησα να «καλύπτω» τις πληγές και να κουκουλώνω τα όποια πάθη μου, τρέμοντας μόνο στη ιδέα της «ανηθικότητας», τρέμοντας μόνο στην ιδέα του «Τι θα πει ο κόσμος». Αδιαφορώ.
Έμαθα πως το να μοιράζεσαι έχει μια μεγαλειότητα, που ισοδύναμή της δεν υπάρχει καμιά και πως χρειάζεται ειλικρίνεια, μαγκιά και ταπεινότητα μαζί να είσαι εσύ, αληθινός ως προς το όλο. Το μοίρασμα, την ιστορία, την αλήθεια σου.
Σταμάτησα να πιστεύω σχεδόν εμμονικά πως το άδικο κυβερνά αυτόν τον κόσμο και να σκοτεινιάζω και αυτό ξέρεις γιατί; Γιατί ίσως αυτός ο κόσμος δε γίνει καλύτερος ποτέ, εσύ όμως;
Έμαθα πως οτιδήποτε, μα οτιδήποτε μπορεί να θελήσω, είναι δυνατό να συμβεί, αρκεί να το πιστέψω βαθιά μέσα μου και να λειτουργώ σα να το έχω ήδη κατακτήσει. Σύμφωνα με το νόμο της έλξης άλλωστε, τίποτα δεν είναι αδύνατο και όλα είναι δυνατά…
Σταμάτησα να με δείχνω με το δάχτυλο όταν φαντάσματα του παρελθόντος, σκέψεις, απωθημένα ξυπνούσαν μέσα μου και με έκαναν στην καλύτερη να ουρλιάζω, ή να τα χάνω και να «βουλιάζω» ξανά εντός τους. Ξέρεις κάτι; Είμαι άνθρωπος!
Έμαθα πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο απο το να είμαι καλά εγώ με μένα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό. Πράξη αγάπης είναι. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι καλά και με τους άλλους…
Σταμάτησα να κουνώ συγκαταβατικά το κεφάλι, ακόμα κι όταν είχα μιαν άλλη άποψη αντίθετη, γιατί απλά φοβόμουν να «πάω κόντρα». Όχι, αν πας κόντρα κάπου σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι μόνο στον εαυτόν σου. Καταπιέζεσαι φίλε μου.
Έμαθα πως σαν το χαμόγελο, τις σχέσεις. Αυτά δημιουργούν στις ζωές μας ποιότητα. Είναι σημαντικό να επενδύεις.
Και τέλος έμαθα πως «Είμαστε όλοι απόλυτα ελεύθεροι να επιλέξουμε ό,τι θέλουμε. Η δύναμη βρίσκεται τώρα στα χέρια μας και εμείς είμαστε αυτοί που επιλέγουμε πώς θα τη χρησιμοποιήσουμε στη δική μας ζωή. Εμείς διαλέγουμε αν θα έχουμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή σήμερα, ή αν θα την αναβάλουμε για αύριο».
Απλά αποφάσισα την ευτυχία. Και κάθε μέρα την προσπαθώ. Όχι απο λίγο, απο πολύ. Είναι μικρή αυτή η ζωή για μαζεμένες μέρες δυστυχίας.
Έμαθα πως το να είσαι ψυχικά «ανθεκτικός» βοηθά και ξεκίνησα να ζητάω βοήθεια όποτε το χρειαζόμουν.
Σταμάτησα να κρύβομαι, να υποκρίνομαι, να σηκώνω μαστίγιο στο ίδιο μου το σώμα και κατάλαβα πως το να μιλάς ανοιχτά, να εκφράζεσαι αληθινά, είναι δώρο και όχι λάθος, όπως πολλοί χρόνια ολόκληρα με έκαναν να πιστεύω.
Έμαθα πως το να φοβάμαι να είμαι εγώ, μόνο πόνο, θλίψη και ερωτηματικά μου προκαλούσε και τότε κατάλαβα πως η μοναδικότητά μου, όπως και η δική σου, είναι θεία.
Σταμάτησα να «καλύπτω» τις πληγές και να κουκουλώνω τα όποια πάθη μου, τρέμοντας μόνο στη ιδέα της «ανηθικότητας», τρέμοντας μόνο στην ιδέα του «Τι θα πει ο κόσμος». Αδιαφορώ.
Έμαθα πως το να μοιράζεσαι έχει μια μεγαλειότητα, που ισοδύναμή της δεν υπάρχει καμιά και πως χρειάζεται ειλικρίνεια, μαγκιά και ταπεινότητα μαζί να είσαι εσύ, αληθινός ως προς το όλο. Το μοίρασμα, την ιστορία, την αλήθεια σου.
Σταμάτησα να πιστεύω σχεδόν εμμονικά πως το άδικο κυβερνά αυτόν τον κόσμο και να σκοτεινιάζω και αυτό ξέρεις γιατί; Γιατί ίσως αυτός ο κόσμος δε γίνει καλύτερος ποτέ, εσύ όμως;
Έμαθα πως οτιδήποτε, μα οτιδήποτε μπορεί να θελήσω, είναι δυνατό να συμβεί, αρκεί να το πιστέψω βαθιά μέσα μου και να λειτουργώ σα να το έχω ήδη κατακτήσει. Σύμφωνα με το νόμο της έλξης άλλωστε, τίποτα δεν είναι αδύνατο και όλα είναι δυνατά…
Σταμάτησα να με δείχνω με το δάχτυλο όταν φαντάσματα του παρελθόντος, σκέψεις, απωθημένα ξυπνούσαν μέσα μου και με έκαναν στην καλύτερη να ουρλιάζω, ή να τα χάνω και να «βουλιάζω» ξανά εντός τους. Ξέρεις κάτι; Είμαι άνθρωπος!
Έμαθα πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο απο το να είμαι καλά εγώ με μένα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό. Πράξη αγάπης είναι. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι καλά και με τους άλλους…
Σταμάτησα να κουνώ συγκαταβατικά το κεφάλι, ακόμα κι όταν είχα μιαν άλλη άποψη αντίθετη, γιατί απλά φοβόμουν να «πάω κόντρα». Όχι, αν πας κόντρα κάπου σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι μόνο στον εαυτόν σου. Καταπιέζεσαι φίλε μου.
Έμαθα πως σαν το χαμόγελο, τις σχέσεις. Αυτά δημιουργούν στις ζωές μας ποιότητα. Είναι σημαντικό να επενδύεις.
Και τέλος έμαθα πως «Είμαστε όλοι απόλυτα ελεύθεροι να επιλέξουμε ό,τι θέλουμε. Η δύναμη βρίσκεται τώρα στα χέρια μας και εμείς είμαστε αυτοί που επιλέγουμε πώς θα τη χρησιμοποιήσουμε στη δική μας ζωή. Εμείς διαλέγουμε αν θα έχουμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή σήμερα, ή αν θα την αναβάλουμε για αύριο».
Απλά αποφάσισα την ευτυχία. Και κάθε μέρα την προσπαθώ. Όχι απο λίγο, απο πολύ. Είναι μικρή αυτή η ζωή για μαζεμένες μέρες δυστυχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου