Ενα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του "αναζητητή", είναι η συνειδητή απόφαση για το βάδισμα της ατραπού, η οποία ίσως οδηγήσει στην αυτο -ανακάλυψη και την αυτο - γνωσία..
Για κάποιους είναι αναπόφευκτο, να αναζητούν στον εσωτερικό τους κόσμο τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα. Η αναζήτηση αυτή, κρύβει πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε, καθώς ο άνθρωπος-μικρόκοσμος είναι μια αντανάκλαση του Σύμπαντος-Μακρόκοσμου. Αυτή και μόνο η συνειδητοποίηση, είναι αρκετή για να οδηγήσει εκείνον που ψάχνει τον εαυτό του σε μια έρευνα και σε μια γνώση κοσμική, καθώς τα πάντα είναι Έν-α.
Αν καταφέρουμε να σπάσουμε στερεότυπα, προκαταλήψεις επιδιώκοντας να "δούμε" την μεγάλη εικόνα, μέσα από το καλειδοσκόπιο τόσο της καρδίας όσο και του Νού, τότε ίσως υποστούμε την μαγική εκείνη συνειδησιακή μεταμόρφωση η οποία είναι ικανή να μας αποκαλύψει ένα κόσμο απείρως αλληλο-συνδεόμενο και αλληλο-εξαρτώμενο.
Σε μία τέτοια "συνάρτηση", όσο η συνείδηση διευρύνεται, ο αναζητητής, αγκαλιάζει νοητά και βιωματικά, όλο μεγαλύτερα τμήματα του σύμπαντος. Κατ' αυτόν τον τρόπο, απαγκιστρώνεται από το γεωκεντρισμό, από τον ανθρωποκεντρισμό, και αντιλαμβάνεται αβίαστα πως αποτελεί ένα απειροελάχιστο αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου, και όχι κάτι ανεξάρτητο και ξένο προς αυτόν.
Από τη στιγμή που συνειδητοποιεί αυτή την εικόνα, αγωνίζεται να την πραγματώσει αξίες αιώνιες, αρχετυπικές γνώσεις και ιδέες προαιώνιες, στην καθημερινότητα. Ο καθηγητής Δανέζης, μας προειδοποιεί πως μία τέτοια γνώση:
«δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά».
Από την άλλη βέβαια:
«Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή! Tα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα..»
Η αυτογνωσία είναι βασική προϋπόθεση για την ατομική αλλά και συλλογική αλλαγή. Δεν μπορούν να αλλάξουν οι κοινωνίες εάν δεν αλλάξει το άτομο. Ο οραματιστής αναζητητής, γνωρίζει πως δεν μπορεί να σμιλέψει ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα, αν πρώτα δε σμιλέψει την ίδια του την προσωπικότητα, η οποία αποτελεί έναν καθρέφτη του συνόλου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πλωτίνος:
«..Μην παύεις να ‘λαξεύεις’ το δικό σου ‘άγαλμα’ έως ότου αστράψει πάνω του η θεϊκή λάμψη της αρετής, έως ότου δεις ‘τη Σωφροσύνη να έχει ανέβει στο ιερό της βάθρο»
Βλέποντας την αρμονία και το Θεϊκό κάλλος πίσω από τα φαινόμενα, σταδιακά, ο αναζητητής οφείλει να γίνει μια πηγή φωτός για το περιβάλλον του, ως ζωντανό παράδειγμα....
Και μην ξεχνάτε η αγάπη, οι ιδέες, και η γνώση, έχουν αξία μόνο όταν μοιράζονται και πολλαπλασιάζονται...
Για κάποιους είναι αναπόφευκτο, να αναζητούν στον εσωτερικό τους κόσμο τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα. Η αναζήτηση αυτή, κρύβει πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε, καθώς ο άνθρωπος-μικρόκοσμος είναι μια αντανάκλαση του Σύμπαντος-Μακρόκοσμου. Αυτή και μόνο η συνειδητοποίηση, είναι αρκετή για να οδηγήσει εκείνον που ψάχνει τον εαυτό του σε μια έρευνα και σε μια γνώση κοσμική, καθώς τα πάντα είναι Έν-α.
Αν καταφέρουμε να σπάσουμε στερεότυπα, προκαταλήψεις επιδιώκοντας να "δούμε" την μεγάλη εικόνα, μέσα από το καλειδοσκόπιο τόσο της καρδίας όσο και του Νού, τότε ίσως υποστούμε την μαγική εκείνη συνειδησιακή μεταμόρφωση η οποία είναι ικανή να μας αποκαλύψει ένα κόσμο απείρως αλληλο-συνδεόμενο και αλληλο-εξαρτώμενο.
Σε μία τέτοια "συνάρτηση", όσο η συνείδηση διευρύνεται, ο αναζητητής, αγκαλιάζει νοητά και βιωματικά, όλο μεγαλύτερα τμήματα του σύμπαντος. Κατ' αυτόν τον τρόπο, απαγκιστρώνεται από το γεωκεντρισμό, από τον ανθρωποκεντρισμό, και αντιλαμβάνεται αβίαστα πως αποτελεί ένα απειροελάχιστο αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου, και όχι κάτι ανεξάρτητο και ξένο προς αυτόν.
Από τη στιγμή που συνειδητοποιεί αυτή την εικόνα, αγωνίζεται να την πραγματώσει αξίες αιώνιες, αρχετυπικές γνώσεις και ιδέες προαιώνιες, στην καθημερινότητα. Ο καθηγητής Δανέζης, μας προειδοποιεί πως μία τέτοια γνώση:
«δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά».
Από την άλλη βέβαια:
«Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή! Tα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα..»
Η αυτογνωσία είναι βασική προϋπόθεση για την ατομική αλλά και συλλογική αλλαγή. Δεν μπορούν να αλλάξουν οι κοινωνίες εάν δεν αλλάξει το άτομο. Ο οραματιστής αναζητητής, γνωρίζει πως δεν μπορεί να σμιλέψει ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα, αν πρώτα δε σμιλέψει την ίδια του την προσωπικότητα, η οποία αποτελεί έναν καθρέφτη του συνόλου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πλωτίνος:
«..Μην παύεις να ‘λαξεύεις’ το δικό σου ‘άγαλμα’ έως ότου αστράψει πάνω του η θεϊκή λάμψη της αρετής, έως ότου δεις ‘τη Σωφροσύνη να έχει ανέβει στο ιερό της βάθρο»
Βλέποντας την αρμονία και το Θεϊκό κάλλος πίσω από τα φαινόμενα, σταδιακά, ο αναζητητής οφείλει να γίνει μια πηγή φωτός για το περιβάλλον του, ως ζωντανό παράδειγμα....
Και μην ξεχνάτε η αγάπη, οι ιδέες, και η γνώση, έχουν αξία μόνο όταν μοιράζονται και πολλαπλασιάζονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου