Άλλος ένας κομήτης με κατεύθυνση προς τον Ήλιο.Οι στεμματογράφοι από το Solar and Heliospheric Observatory (SOHO) παρακολούθησαν και κατέγραψαν την βουτιά θανάτου.
Τοποθετημένο στο διάστημα για να παρακολουθεί συνεχώς τον Ήλιο, το SOHO έχει ανακαλύψει πάνω από 1.500 κομήτες, συμπεριλαμβανομένων και πολυάριθμων sungrazers.
Περνώντας τόσο κοντά στον Ήλιο, οι κομήτες Sungrazers υποβάλλονται σε καταστροφικές παλιρροϊκές δυνάμεις μαζί με την έντονη ηλιακή θερμότητα.
Ο κομήτης τύπου Sungrazer καταγράφηκε την 1η Μαΐου του 2016.
Οι κυριότεροι κομήτες sungrazers είναι οι κομήτες της οικογενείας Kreutz.
Δημιουργήθηκαν από την διάσπαση ενός εξαιρετικά μεγάλου κομητικού πυρήνος διαμέτρου ~100 χλμ κατά την διάβασή του εκτός του εσωτερικού ηλιακού συστήματος (προγεννήτωρ κομήτης) κατά την αρχαιότητα. Οι ιστορικές αναφορές του Αριστοτέλους και του Εφόρου περί διαλύσεως ενός λαμπρού κομήτη το έτος 371 π..Χ λαμβάνονται υπ’όψιν.
Όμως τα σύγχρονα μοντέλα θέτουν περιορισμό γενέσεως του συστήματος < 1700 έτη περίπου. Οι λαμπροί κομήτες των ετών 1843 και 1882 όπως και ο Ikeya-Seki (1965) αποτελούν θραύσματα ενός τεραστίου πυρήνος ο οποίος κόπηκε στα δύο.
Οι μεγαλύτεροι κομήτες οι οποίοι παρουσιάσθηκαν ανά τους αιώνες ανέρχονται στους 8 ενώ οι κατατμίσεις σε μικρότερα τεμάχια συνεχίζονται.
Το έτος 1979 ο δορυφόρος Ρ78-1 ανακάλυψε για πρώτη φορά τυχαία από το διάστημα sungrazer, τον C/1979 Q1 (SOLWIND) από τον στεμματογράφο του όπως και άλλους 5.
Έως το έτος 1995 με την εκτόξευση του δορυφόρου SOHO (4) έως σήμερα ανιχνεύονται χιλιάδες μικροκομήτες . Από αυτούς το 83% ανήκουν στην οικογένεια Kreutz, ενώ οι υπόλοιποι κυρίως είναι σποραδικοί. Εντύπωση προκαλεί ο μεγάλος αριθμός τους.
Περνώντας τόσο κοντά στον Ήλιο, οι κομήτες Sungrazers υποβάλλονται σε καταστροφικές παλιρροϊκές δυνάμεις μαζί με την έντονη ηλιακή θερμότητα.
Ο κομήτης τύπου Sungrazer καταγράφηκε την 1η Μαΐου του 2016.
Οι κυριότεροι κομήτες sungrazers είναι οι κομήτες της οικογενείας Kreutz.
Δημιουργήθηκαν από την διάσπαση ενός εξαιρετικά μεγάλου κομητικού πυρήνος διαμέτρου ~100 χλμ κατά την διάβασή του εκτός του εσωτερικού ηλιακού συστήματος (προγεννήτωρ κομήτης) κατά την αρχαιότητα. Οι ιστορικές αναφορές του Αριστοτέλους και του Εφόρου περί διαλύσεως ενός λαμπρού κομήτη το έτος 371 π..Χ λαμβάνονται υπ’όψιν.
Όμως τα σύγχρονα μοντέλα θέτουν περιορισμό γενέσεως του συστήματος < 1700 έτη περίπου. Οι λαμπροί κομήτες των ετών 1843 και 1882 όπως και ο Ikeya-Seki (1965) αποτελούν θραύσματα ενός τεραστίου πυρήνος ο οποίος κόπηκε στα δύο.
Οι μεγαλύτεροι κομήτες οι οποίοι παρουσιάσθηκαν ανά τους αιώνες ανέρχονται στους 8 ενώ οι κατατμίσεις σε μικρότερα τεμάχια συνεχίζονται.
Το έτος 1979 ο δορυφόρος Ρ78-1 ανακάλυψε για πρώτη φορά τυχαία από το διάστημα sungrazer, τον C/1979 Q1 (SOLWIND) από τον στεμματογράφο του όπως και άλλους 5.
Έως το έτος 1995 με την εκτόξευση του δορυφόρου SOHO (4) έως σήμερα ανιχνεύονται χιλιάδες μικροκομήτες . Από αυτούς το 83% ανήκουν στην οικογένεια Kreutz, ενώ οι υπόλοιποι κυρίως είναι σποραδικοί. Εντύπωση προκαλεί ο μεγάλος αριθμός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου