Υπάρχουν εκείνες οι μεγάλες βουτιές της ζωής που επιβάλλεται να κάνουμε.Να πνίξουμε στα πιο βαθιά νερά της θάλασσας των σκέψεών μας, τους μακροχρόνιους φόβους μας, μπας και καταφέρουμε κάποια στιγμή να απαγκιστρωθούμε και να προοδεύσουμε.
Η εσωτερική μας πρόοδος απαιτεί θυσίες.
Θυσίες όχι για κάποιον άλλον.
Τις θυσίες πρέπει να τις κάνουμε μόνο για εμάς.
Για να προχωρήσουν τα όνειρα σου και να διατηρηθεί ακέραια και ανέπαφη η αξιοπρέπεια μας.
Είναι ώρα εσωτερικών αλλαγών.
Έφτασε η ώρα να μπει χρώμα και περιπέτεια στην ζωή σου.
Να μπορέσεις να εξελίξεις τις ελπίδες σου.
Να πάρουν σάρκα και οστά τα όνειρά σου.
Τα δικά σου όνειρα.
Δεν βαρέθηκες τόσες φορές να θυσιάζεσαι για τους άλλους και να μην υπάρχει κανένα αντίκρισμα.
Χωρίς να σκεφτείς, ούτε μία φορά τον εαυτό σου.
Κατέληξες τελικά να μην σε σκέφτεσαι καθόλου.
Μέσα σου νεκρώθηκε και το τελευταίο κύτταρο από τους συσσωρευμένους φόβους σου.
Σταμάτησες να ελπίζεις.
Και όταν σταματάς να ελπίζεις διακυβεύεται όλη σου η ύπαρξη χωρίς να το καταλάβεις.
Τις ελπίδες σου τις έριξες μέσα στην θάλασσα, χωρίς να καταλαγιάσεις τους φόβους μέσα σου.
Σταμάτησες να χαμογελάς εδώ και καιρό.
Τα μάτια σου είναι βουρκωμένα συνεχώς.
Κομμάτιασες την ψυχή σου και έμεινες στάσιμη.
Για αυτό θα σου φωνάζω να ξεκινήσεις από αυτή την στιγμή κιόλας να βουλιάξεις τον φόβο σου και τις ανασφάλειες σου.
Θα σταματήσει αυτή σου η στασιμότητα και θα εξελιχθείς.
Πέτα στην θάλασσα τον χθεσινό σου είδωλο και φύγε όσο είναι ακόμα καιρός.
Διαθέτεις ακόμα και την δύναμη να εξελιχθείς.
Αναδύσου στην επιφάνεια και εγώ σου εύχομαι ούριο άνεμο στα ταξίδια σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου