Μια κρίση που έχει ανατρέψει πολλές ισορροπίες στην καθημερινότητά μας. Μια κρίση που απλώνεται σε πολλούς τομείς της ζωή μας και μοιάζει με ένα μαύρο σύννεφο το οποίο καλύπτει στο διάβα του κάθε αχτίδα φωτός. Εμείς λοιπόν που βρισκόμαστε εντός αυτής της κρίσης; Μήπως είμαστε βαθιά καλυμμένοι κάτω από το μαύρο σύννεφο ή μήπως προσπαθούμε να αγγίξουμε την αχτίδα φωτός;
Αν είμαστε καλυμμένοι κάτω από το μαύρο σύννεφο, μοιάζει να είμαστε εγκλωβισμένοι σε μαύρες σκέψεις όπου τα πράγματα οδηγούν σε αδιέξοδο. Η ύπαρξη μας μοιάζει με μια σκιά που ανά διαστήματα παρασύρουν τα φώτα της νύχτας δίχως προορισμό. Νιώθουμε ένα κενό, μια διάχυτη θλίψη η οποία μας καταβάλλει βουλιάζοντας όλο και περισσότερο στα έγκατα της βαθιάς μελαγχολίας. Έχουμε την αίσθηση ότι τίποτα δεν έχει νόημα καθώς το παρόν μας κατευθύνει πίσω στο ένδοξο παρελθόν. Μήπως όμως θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε και τώρα ένα ένδοξο παρόν;
Η κρίση γεννά δυσκολίες αλλά και ευκαιρίες για ανασυγκρότηση δυνάμεων, αναγέννηση προς ένα νέο διαφωτισμό του πνεύματος και της ψυχής. Ένα διαφωτισμός που θα μας φέρει κοντά στο φως της ψυχής μας καθώς είχαμε ξεχάσει να την τρέφουμε με πολύτιμα συστατικά όπως η ανιδιοτελή αγάπη, η άνευ όρων αποδοχή των αδύναμων κομματιών μας, η φροντίδα “των θέλω μας”, η ευγένεια.
Τώρα μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρα της ψυχής μας κόντρα στο ρεύμα της σήψης και να διώξουμε μακριά καθετί οπισθοδρομικό. Μπορούμε να σταθούμε με ρώμη στην ελπίδα, στην αισιοδοξία έχοντας ως όπλα μας την ενσυναίσθηση, την ευγνωμοσύνη, την πλήρη ανάληψη ευθυνών των πράξεων μας. Κοιτώντας αρχικά μέσα μας μπορούμε έπειτα να κοιτάξουμε τον συνάνθρωπο μας. Και αν καλλιεργήσουμε τα ψυχικά μας αποθέματα τότε μπορούμε να προσφέρουμε στο διπλανό μας. Έτσι μόνον θα καταφέρουμε να γίνουμε αληθινά συλλογικά όντα σε μια κοινωνία που χρειάζεται καθάριο φως, σε μια κοινωνία που θα εξοστρακίσει την κρίση.
Διατηρήστε άσβεστη την εσωτερική σας φλόγα. Αδράξτε την κάθε μέρα με ταπεινότητα και ευγνωμοσύνη δίχως επάρσεις και προσωπεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου