Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Κάποια στιγμή, ίσως και να το είχαμε αναφέρει και παλαιότερα πως τα Πνευματικά Άτομα, είναι τα πιο σεξουαλικά άτομα. Όχι με την έννοια της κατώτατης μορφής της σεξουαλικότητας όμως που υπάγεται στην καθαρά σεξουαλικά σωματική επαφή. Όχι. Αλλά χωρίς και αυτό να σημαίνει πως καταδικάζεται, αλλά όπως όλα στη ζωή των ανθρώπων που αφορά τη χρήση τους, υπάρχει το πλαίσιο της ορθής του λειτουργίας, και υπάρχει και η κατάχρηση, ή η χρησιμοποίηση που προκαλεί αρνητικά αποτέλεσμα ειδικά αν συνδυαστεί με εμμονές, εξάρτηση, χειραγώγηση κλπ. Εδώ έχει να κάνει με την ορθή παρουσία αυτής της ενέργειας, που είναι η «ουσιαστική» βιωματική δράση εντός του ανθρώπου, σαφώς σε πολύ πιο λεπτοφυής καταστάσεις, οι οποίες είναι και ο Σκοπός της: Η πλήρης χρησιμοποίηση της για να προάγει, στην Αληθινή, Πραγματική Φύση όλων μας.

Οι περισσότεροι λένε πως οι ανώτερες μορφές της Πνευματικότητας, έχουν να κάνουν με την Ευδαιμονία. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως η ανύψωση, κάνει τον άνθρωπο να υπερβαίνει το σωματικό υλικό επίπεδο και να πλαισιώνει ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις, οι οποίες προκαλούν ακόμα και την έξταση. Οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ξεπερνά κατά πολύ την ευχαρίστηση, ή ακόμα και την ευτυχία που μπορεί να φανταστεί κανείς, κι αυτό, ακόμα και κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας, ότι κι αν ζει, όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζει εξωτερικά. Η διαφορά είναι πως δεν υπάρχει για τη βίωσης της κανένας απολύτως εξωτερικός ερεθισμός ως την αιτία της, γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο. Δεν υπάρχει δηλαδή το πάρε-δώσε. Δεν πρόκειται για μία ανταποκρινόμενη λοιπόν αίσθηση ή δύναμη όπως καταλαβαίνουμε, αλλά για κατάσταση Ύπαρξης. Τη φυσική κατάσταση όλων μας. Αυτήν, που ξεπερνώντας τους περιορισμούς της υλικής ζωής και των κατώτερων λειτουργιών που έχουν να κάνουν με το φυσικό σώμα, τα συναισθήματα και τη γνωστή περιορισμένη καθημερινή χρησιμοποίηση της σκέψης, έχει ο άνθρωπος τη δυνατότητα να γνωρίσει και να ζήσει...

Η σεξουαλικότητα, επίτηδες κατά τη γνώμη μας έχει καταδικαστεί, την κοινή γνώμη και την ηθική, εξαιτίας πρώτον, της κατώτατης χρήσης της όπως ήδη αναφέραμε που φτάνει στα όρια της ασυδοσίας που μόνο προσβάλει την ανθρώπινη φύση, δεύτερον, γιατί πρόκειται για πολύ λεπτοφυής συνθετική ποιότητα την οποία αδυνατεί να προσεγγίσει ο σημερινός σύγχρονος κατά τα άλλα άνθρωπος που ζει και λειτουργεί σε νηπιακό συνειδησιακά ακόμα επίπεδο και τρίτον, εξαιτίας της δυνατότητας της να αναζητηθεί η βαθύτερη της Ουσία. Που αν αναζητηθεί από τον οποιονδήποτε άνθρωπο, καταλήγει στο να καταφέρει να υπερβεί την τωρινή του πραγματικότητα ως εαυτό, και να συνδεθεί με την Πραγματική Φύση του. Κάτι το οποίο βέβαια «δεν βολεύει» κανέναν από αυτούς που χειραγωγούν τις μάζες. Για να μην εξετάσουμε επί του παρόντος το γεγονός της κατευθυντήριας εμμονής όλων αυτών, να δημιουργούν στον άνθρωπο την ενοχή για το συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να εξασφαλίσουν ως αδύνατη, τη δυνατότητα του να ξεπεράσει την κατώτατη του φύση. Γιατί; Γιατί θα πάψει να είναι χειρίσιμος, άρα, δεν θα μπορούν και να τον κατευθύνουν… Οπότε, ούτε και να τον εγκλωβίζουν μέσω του φόβου να «δημιουργεί» αρνητικά, κατώτερης βαριάς ποιότητας αυτόλύπησης συναισθήματα, κάτι από το οποίο τρέφονται… Είναι λοιπόν καταλαβαίνουμε, πολύ μεγαλύτερο το παιχνίδι απ’ ότι φαίνεται, και θέλουν να πιστεύουμε…

Όλοι μα όλοι οι μεγάλοι Δάσκαλοι, «έλκουν» γύρω τους ανθρώπους, ακριβώς επειδή έχει αναπτυχθεί εντός τους η ενέργεια αυτή. «Τραβούν» κοντά τους αυτούς που είναι έτοιμοι, που θέλουν να «μάθουν», δηλαδή που αναζητούν ουσιαστικά το πώς να υπερβούν τον κόσμο της πλάνης. Και έλκονται, ακριβώς γιατί στους ίδιους υπάρχει η ίδια κοινή πηγή. Ομοιοκραδαίνονται λοιπόν με τους Δασκάλους ή Φωτισμένους στο κοινό τους σημείο. Στην ομοιότητα. Όχι στις εξωτερικές διαφορές. Μια και η ένταση με την οποία η ενέργεια αυτή ζει εντός αυτών των ανθρώπων και εκπέμπετε στο περιβάλλον τους ως ακτινοβολία, συλλαμβάνεται από το όμοιο των ανθρώπων που μέσα τους ζει αμυδρά, οπότε ερεθίζει την Αληθινή φύση τους.

Είναι η ενέργεια της έλξης λοιπόν. Της Αγάπης, της Ευδαιμονίας χωρίς αιτία. Η ενέργεια, της ίδιας της ζωής. Στην κατώτατη μορφή της απλά δημιουργεί μεταξύ δύο ανθρώπων αντίθετου φύλου μία νέα ζωή, έναν νέο άνθρωπο, σε εσωτερικό όμως επίπεδο, μεταμορφώνει, αναδημιουργεί και τελικά γεννά, τον Καινούριο, τον Νέο άνθρωπο στα Ανώτερα λεπτοφυή πεδία, παρόλο που παραμένει στη γη εντός ενός υλικού φορέα. Δεν είναι λοιπόν δική μου, δική σου, ή του άλλου ενέργεια. Είναι, η Μεταμορφωτική, Δημιουργική, Εξελικτική Ενέργεια του Σύμπαντος.

Όταν ο άνθρωπος υπερβαίνει το εγώ του, όλα όσα πυγαία εκπορεύονται από μέσα του ως πληροφορίες για την Πραγματικότητα των πραγμάτων, όπως και τα πρωτόγνωρα γι’ αυτόν βιώματα, και ακόμα τα ανώτερης ποιότητας συναισθήματα, νιώθει πως δεν έρχονται σε αντίθεση με ότι βλέπει να συμβαίνει έξω από αυτόν. Ίσα ίσα, που αναγνωρίζει μία «συνεργασία» ανάμεσα σε αυτό που Είναι, που μέσα από αυτό λειτουργεί, στις καταστάσεις τα γεγονότα και τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του, και στο γενικότερο πλαίσιο ολόκληρου του πλανήτη, που δεν είναι τίποτε άλλο, από μια ακόμα μεγαλύτερη κλίματα αυτού που Είναι και ο ίδιος…

Αισθάνεται, το «σφυγμό» των πραγμάτων. Την ουσία τους. Όχι τη φαινομενικότητα της έκφρασης τους. Ακριβώς επειδή δεν είναι πια διαχωρισμένος από το Όλο, γι’ αυτό και συνεργάζεται ουσιαστικά με το γενικό, όπως το γενικό, συνεργάζεται με τον ίδιο, όταν ζει και πορεύεται χωρίς αντιστάσεις. Απλώς, λειτουργεί στο κάλεσμα της ζωής όταν και όπου χρειάζεται.

Όσο για όλα τα χαρακτηριζόμενα «κακώς κείμενα» του κόσμου τούτου, αναγνωρίζει τους νόμους που τα δημιουργούν, αλλά συγχρόνως, αναγνωρίζει απόλυτα πολλές φορές την δημιουργία και συντήρηση τους, η οποία προκαλείται από το ίδιο το ανθρώπινο γένος, που χωρίς να το αντιλαμβάνεται και να το κατανοεί, έχει την πλήρη ευθύνη τους. Όταν λοιπόν το μερικό, το ειδικό, (που είναι ο κάθε άνθρωπος) δεν μπορεί να «αισθανθεί» το «γενικό», ακριβώς γιατί δεν αισθάνεται ένα μαζί του, σαφώς και ακολουθεί δρόμους και τρόπους, που η λογική θα τον κατευθύνει να είναι αντίθετος σε ότι πραγματικά συμβαίνει. Να όμως ο λόγος που εν τέλει και υποφέρει: Πάει κόντρα στη φύση του, και στη φύση των πραγμάτων. Δεν υπάρχει μεμονωμένος προσωπικός κόσμος, και προσωπικό κέρδος. Υπάρχει συλλογικότητα, και συλλογική ανάπτυξη και ευτυχία. Ζώντας μόνο ως άτομο, ο άνθρωπος ουσιαστικά, αρνείται την ζωή του σε ένα Όλο, που βρίσκεται, ζει και λειτουργεί εντός του. Ανόητο δεν είναι; Δεν βρίσκεται έξω από αυτό όπως ίσως νομίζει…

Υπάρχουν αιτίες, και μια Νοημοσύνη, που υπερβαίνει τα στενά πλαίσια της λογικής που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κατά κόρον, που λειτουργεί, μη δυνάμενη να «κάνει μεμονωμένα εγωιστικά χατίρια», ακριβώς γιατί εργάζεται ως ένας ενιαίος οργανισμός. Δεν βλέπει το όφελος του κάθε μέρους, ειδικά όταν είναι διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα μέρη, ή ακόμα χειρότερα εις βάρος τους… Αν μέσα μου, τα κύτταρά μου, χωρίζονταν σε δύο παρατάξεις και μάλωναν συνεχώς, ή το κάθε ένα είχε και άλλο δικό του πρόγραμμα, φαντάζεστε τι θα μπορούσε να προκύψει; Η μία αυτή Νοημοσύνη λοιπόν, ακολουθεί το πρόγραμμα της. Το καλό της για να το πούμε απλά, που είναι σαφώς και το καλό των μερών της, όταν βρίσκονται σε άμεση επαφή μαζί της. Αν τώρα τα μέρη δεν το αντιλαμβάνονται και κάνουν τα δικά τους, ε, δεν θα υποφέρουν;

Ο άνθρωπος λοιπόν, για να καταφέρει να «αποσαφηνίσει» το τι ακριβώς συμβαίνει, πρέπει να υπερβεί τη χωριστικότητα και τις μεμονωμένες βλέψεις, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να αντιληφθεί τη λειτουργία της φύσης ως ολότητας, εντός της οποίας υπάρχει και κινείται και ο ίδιος.

Η Σεξουαλική Ενέργεια, ή Ενέργεια της Ζωής, είναι ακριβώς η ενέργεια που αισθάνεται ο άνθρωπος όταν είναι ερωτευμένος, και γι’ αυτό ακριβώς είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για το αντικείμενο της αγάπης του. Που βρίσκει αυτή τη δύναμη; Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς; Μα είναι μέσα του, αλλά χρειάζεται εξωτερική ώθηση για να εκδηλωθεί, ακριβώς γιατί δεν είναι ταυτισμένος μαζί της. Επίσης είναι, όλη η δημιουργική ενέργεια η οποία εκλαβμάνεται ως ευχαρίστηση, όταν κάνει όλα όσα τον χαροποιούν, όταν εκστασιάζεται μέσω της τέχνης, του χορού, της μουσικής. Είναι η ενέργεια των μεγάλων επιστημών, που αφιερώνονται στην έρευνα και δεν τους βλέπει ούτε καν ο ήλιος, ακριβώς γιατί η ζωή τους είναι επικεντρωμένη μέσα τους, στον κόσμο της ανακάλυψης, και όχι στην εξωτερική ζωή όλου του υπόλοιπου κόσμου.

Η ολιστική όμως, και όχι η μεμονωμένη ανάπτυξη της, δεν αφορά ένα μόνο κομμάτι της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά την ενασχόληση με την ίδια τη ζωή, και την τέχνη, του να ανακαλύψει ο άνθρωπος τελικά ποιος Πραγματικά είναι ώστε να ευτυχήσει. Η γαλήνη, η ηρεμία και ισορροπία, επιτυγχάνονται λοιπόν μόνο με την πραγματική Αυτογνωσία. Με την ανακάλυψη του τι είναι σήμερα, την αποδοχή αυτού του γεγονότος, και κατόπιν την εμβάθυνση των πτυχών μέσα του που τώρα του είναι άγνωστες, αλλά που μπορούν να τον διευρύνουν, με προοπτική ακόμα και το άπειρο…

Η Σεξουαλική Ενέργεια δημιουργεί. Η πλήρης σιγουριά, και ευχαρίστηση της αφθονίας, μη επηρεαζόμενης από εξωτερικά φαινόμενα ως φυσικής κατάστασης της Ύπαρξης, είναι το τελικό ζητούμενο, όλων των προβληματισμών και αναζητήσεων του ανθρώπου, χιλιάδες χιλιάδων χρόνων τώρα... Το θέμα είναι ότι γι’ αυτό ήρθαμε. Να ασχοληθούμε αποκλειστικά με την αυτοπραγμάτωση, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό το σκοπό, ότι κι αν συμβαίνει στην εξωτερική μας ζωή, και όχι το αντίθετο που κάνουμε: Να ασχολούμαστε δηλαδή αποκλειστικά με τα εξωτερικά, νομίζοντας πως μπορούν να βελτιώσουν αυτό που είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε, ή με το έχω ή αποκτώ, να βελτιώσουν αυτό που νιώθουμε ώστε να γίνουμε κάποτε ευτυχής.

Το θέμα είναι, πως ότι κι αν περιγράψουμε, κι από όποια πλευρά το πιάσουμε για να το περιγράψουμε, καταλήγουμε, απορρίπτοντας την πλάνη και το ψέμα, μόνο εδώ. Ακριβώς γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Άρα, σε όλες μας τις αναζητήσεις, είναι η μόνη κατάληξη, όταν καταλάβουμε πως πουθενά αλλού και σε τίποτα δεν μπορούμε να προαχθούμε, και να ευτυχίσουμε ταυτόχρονα. Μόνο η πορεία προς την διεύρυνση της συνείδησης, μπορεί να μας βοηθήσει, οδηγώντας μας στην Αλήθεια, και στον Εαυτό μας. Που είναι ουσιαστικά, Ένα και το Αυτό…