Κι έρχεται η ώρα, που οι μάσκες πέφτουν.Κι αυτό για το οποίο μετανιώνεις περισσότερο, δεν είναι που “δεν του το είχες” αυτού του ανθρώπου να φερθεί τόσο σκάρτα.
Ούτε που δεν μπόρεσες να διακρίνεις πόσο φίδι ήταν.
Ούτε καν σε πληγώνει πια η αδικία και ο υπολογισμός και το ‘εκ προμελέτης’ με το οποίο έπραξε.
Αυτό για το οποίο μετανιώνεις, είναι που υπήρξαν φορές που ήθελες να μιλήσεις, να πεις, να φωνάξεις. Μα κράτησες το στόμα σου κλειστό από ευγένεια, μην προσβληθεί.
Αχ! Μην προσβληθεί, αλίμονο, τι ειρωνεία.
Μην παρεξηγηθεί και “χάσει η Βενετιά βελόνι”. Ανέχτηκες και σιώπησες.
Και να τος τώρα που κάνει τον καμπόσο και τρέχει να “σου την φέρει”. Μες την τρελή χαρά είναι γιατί θα σε κάνει θύμα. Τόσο καιρό το περίμενε. Το οργάνωνε. Ώσπου του δόθηκε η ευκαιρία.
Κι εσύ το διέβλεπες, ίσως το αισθανόσουν, ήξερες.
Μα δεν ήθελες να το παραδεχθείς.
Έκρινες πάντα ‘εξ ιδίων τα αλλότρια”.
-“Αν δεν πειράξω, δεν θα με πειράξουν”.
Χα! Τι σόι στάση ζωής είναι αυτή;
Χρυσό μου! Τότε ακριβώς είναι που θα σε πειράξουν. Κάτω θα σε πατήσουν γιατί δεν μπορούν ν’ ανεχθούν ανωτερότητα και καλοσύνη.
Το νου σου! Μην πολύ φαίνεσαι καλός. Μην δείχνεις την ευαισθησία σου. Πρόσεχε! Να σε γεμίσουν λάσπη θέλουν. Να σ’ εξοντώσουν εάν είναι δυνατό.
Κυρίως τα μειλίχια ανθρωπάκια με την μάσκα του αξιοπρεπή.
Αυτοί που τρέχουν πρώτοι και σταυροκοπιούνται έκπληκτοι αν γίνει κάτι κακό.
Κι ας ήταν εκείνοι που το έπραξαν το προηγούμενο βράδυ.
Τι να εμπιστευθείς;
Ποιον να πιστέψεις;
Μόνο Εσένα έχεις. Να το θυμάσαι.
Δεν γίνεσαι πεταλούδα μέσα σε ξένα κουκούλια.
Φτιάξε το δικό σου. Μπορείς!
Με θύμισες θα είναι υφασμένο και θα ‘ναι γερό.
Ν’ αντέχει τις βολές των καλοθελητάδων.
Μην πέσεις ξανά από τα σύννεφα. Φτάνει πια. Γέμισε η γης ‘ελευθερατζήδες’. Ούτε αλεξίπτωτο δεν πρόλαβαν ν’ ανοίξουν.
Με πάταγο έσκασαν χάμω.
Έτσι είναι. “Ο παθός, μαθός”, που λέει και το ρητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου