Ποιος διαλέγει τη διαδρομή στης ζωής το ταξίδι; Ας πούμε ότι δεν είναι η μοίρα. Ας πούμε πως είμαστε εμείς αυτοί που βάζουμε κάτω το χάρτη και χαράζουμε την πορεία, τις τοποθεσίες που θέλουμε να δούμε, τα μέρη που θα σταματήσουμε να ξεκουραστουμε. Εμείς επιλέγουμε τον προορισμό, τον τρόπο που θα φτάσουμε ως εκεί.Πάμε λοιπόν, ξεκινάμε...
Πρωί πρωί, με το πρώτο φως του ήλιου. Μα κοίτα κάτι πράγματα, ο ήλιος δε βγήκε σήμερα. Λένε πως δε θα ξαναβγεί. Καταστρέφεται το ταξιδάκι μας, αλλά και η ζωή μας αλλάζει.
Μάθε τώρα να ζεις και να κίνησε στο σκοτάδι!
Έχει και όνομα. Το ακούς συχνά αλλά δεν ξέρεις τη μορφή. Μόνο το όνομα...
Το γνωρίζεις όταν έρθει δίπλα σου. Κατάθλιψη...
Κι ένας κόσμος με χρώματα γίνεται σκοτάδι, μα εσένα δεν σου λείπουν τα χρώματα. Δε σε νοιάζει καν αν υπήρχαν ποτέ. Κλείσου στο πιο μικρο κουτάκι που θα βρεις αρκεί να στριμωχτούν μαζί σου ο πόνος και η απελπισία και ναι, αυτό σου αρκεί!
Από που ήρθε όλο αυτό το σκοτάδι; Είναι στιγμές λίγες μόνο που θες να ανάψεις ένα μικρο φωτάκι ή να κοιτάξεις κατάματα τον λιώμα φεύγει γρήγορα η θέληση.
Όχι, είναι καλύτερα εδώ. Έτσι λες. Έτσι νιώθεις.
Κάποια στιγμή μαθαίνεις ότι στο ίδιο σκοτάδι, στο ίδιο μικρο κουτάκι έχουν στριμωχτεί κι άλλα σώματα που χουν το ίδιο σκοτάδι.
Δεν είναι δικό σου μόνο, το μοιράζεσαι. Όπως μοιραζόσουν κάποτε το φως.
Κι αν κοιτάξεις καλύτερα θα δεις σκιές γύρω σου… Σου απλώνουν το χέρι, πιασ' το... Αρπάξου... Γαντζώσου πάνω τους και θα έχεις βρει τα πρώτα βήματα να γυρίσεις προς τα εκεί που ο ήλιος βγαίνει, να συνεχίσεις το ταξίδι σου, έκανες σχέδια θυμάσαι;
Βλέπεις πως οι σκιές παίρνουν σχήμα. Γίνονται φίλοι, οικογένεια.
Κάτι χαρούμενες αναμνήσεις ξεπετάγονται αχνά... Είναι νωρίς ακόμα. Θα γίνουν πάλι εικόνες δυνατές.
Δεν είσαι μόνος… Κανείς δεν είναι μόνος... Ακόμα κι αν νοιώθει έτσι, δεν είναι.
Υπάρχεις εσύ! Η καλύτερη αιτία να πολεμήσεις το σκοτάδι... Αυτή είναι ο εαυτός σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου