Νέοι και παλιοί κρατήρες στη Σελήνη

Αστρονόμοι έχουν καταγράψει λεπτομερώς τους κρατήρες της Σελήνης, διαμορφώνοντας με αυτό τον τρόπο εικόνα ως προς την ιστορία του άγονου φυσικού δορυφόρου της Γης.

Η NASA αυτή τη φορά πρωτοτύπησε. Αντί να περιοριστεί σε φωτογραφίες των κρατήρων της, μέτρησε απευθείας τη διάμετρο και το βάθος τους με τη βοήθεια του προηγμένου οργάνου λέιζερ Lunar Orbiter Laser Altimeter (LOLA). Το όργανο βρίσκεται στη διαστημοσυσκευή Lunar Reconnaissance Orbiter, που εκτοξεύτηκε το 2009. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε, κάποιες περιοχές είναι τόσο καλυμμένες με κρατήρες, ώστε από ένα σημείο και μετά κάθε νέος κρατήρας που δημιουργούσε η πτώση ενός αστεροειδούς «έσβηνε» έναν παλαιότερο. Έτσι, ο συνολικός αριθμός τους παραμένει περίπου σταθερός.

Η πλήρης εικόνα έχει πολύ καλή ανάλυση. Ένα πίξελ ανά ένα μέτρο, κι έτσι πολλοί από τους μικρότερους ογκόλιθους που βλέπουμε γύρω από το νεότερο κρατήρα προς τα δεξιά είναι στο μέγεθος ενός αυτοκινήτου. Και οι δύο κρατήρες έχουν διάμετρο περίπου 300 μέτρα, οπότε μπορείτε να περπατήσετε και πάνω στην άκρη τους.

Το καλό με την παραπάνω εικόνα είναι η προφανής διαφορά ηλικίας μεταξύ των δύο κρατήρων. Από το φεγγάρι λείπει το νερό και ο αέρας, αλλά διαβρώνεται εξ αιτίας των μικρομετεωριτών που την κτυπάνε συνεχώς και του ηλιακού ανέμου. Ακόμη η επιφάνεια καταστρέφεται και από τις ακραίες μεταβολές της θερμοκρασίας μεταξύ σεληνιακής νύκτας και ημέρας, που διαρκούν ένα μήνα εκεί πάνω. Οι παλιοί κρατήρες έχουν στρογγυλεμένες άκρες, ενώ οι πιο φρέσκοι κρατήρες ​έχουν απότομες και κοφτερές άκρες, ενώ δείχνουν τα συντρίμμια που προέρχονται από τις συγκρούσεις.

Με τη βοήθεια των δεδομένων που συνέλεξε η LOLA, επιστήμονες κατέγραψαν 5.185 κρατήρες μεγέθους άνω των 20 χιλιομέτρων και από την κατανομή τους στην επιφάνεια της Σελήνης κατάφεραν να προσδιορίσουν τόσο τις αρχαιότερες περιοχές της όσο και τους αρχαιότερους κρατήρες πρόσκρουσης. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι οι περιοχές με τους περισσότερους κρατήρες και, κατά συνέπεια, με τη μεγαλύτερη ηλικία (λιγότεροι κρατήρες σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Σελήνης σημαίνει ότι η επιφάνειά της πρέπει να αναδιαμορφώθηκε πιο πρόσφατα, για παράδειγμα, μέσα από ροές ηφαιστειακής λάβας) εντοπίζονται στη νότια πλευρά της, που είναι στραμμένη προς τη Γη, και στη βόρεια και κεντρική πλευρά της, που είναι στραμμένη αντίθετα.