Αυτός που σκέφτεται γίνεται δημιουργικός με τις σκέψεις του΄ πρόκειται για μια από τις πιο θεμελιώδεις αλήθειες που πρέπει να καταλάβεις. Όλα όσα βιώνεις είναι δημιούργημα δικό σου. Πρώτα το δημιουργείς, έπειτα το βιώνεις και μετά παγιδεύεσαι μέσα στο βίωμα΄ επειδή δεν ξέρεις ότι η πηγή του παντός υπάρχει μέσα σου.Κάποτε ταξίδευε ένας άνθρωπος και μπήκε κατά λάθος στον παράδεισο. Σύμφωνα με την Ινδική αντίληψη του παράδεισου, υπάρχουν δέντρα που εκπληρώνουν τις επιθυμίες, τα κάλπαταρου. Κάθεσαι απλώς από κάτω τους, επιθυμείς το οτιδήποτε και εκπληρώνεται αυτό αμέσως΄ δεν υπάρχει κανένα κενό μεταξύ της επιθυμίας και της εκπλήρωσής της. Σκέφτεσαι και αμέσως μετατρέπεται αυτό σε πράγμα΄ η σκέψη πραγματοποιείται αυτόματα.
Αυτά τα κάλπαταρου δεν είναι τίποτε άλλο από συμβολισμός τού νου. Ο νους είναι δημιουργικός, δημιουργικός με τις σκέψεις του.
Ο άνθρωπος ήταν κουρασμένος κι έτσι αποκοιμήθηκε κάτω από ένα δέντρο που εκπληρώνει επιθυμίες. Όταν ξύπνησε, πεινούσε πολύ κι έτσι είπε, ΄΄Μακάρι να έβρισκα από κάπου φαγητό.΄΄ Κι αμέσως εμφανίστηκε φαγητό από το πουθενά, επιπλέοντας στον αέρα, νόστιμο φαγητό. Αρχισε αμέσως να τρώει κι όπως ένιωθε πολύ ικανοποιημένος, πρόβαλε μέσα του μια άλλη σκέψη: ΄΄Μακάρι να έβρισκα κάτι να πιω…΄΄ Και στον παράδεισο δεν απαγορεύεται το ποτό κι έτσι εμφανίστηκε αμέσως κάποιο πολύτιμο κρασί.
Καθώς έπινε το κρασί, χαλαρός στον δροσερό αέρα του παραδείσου κάτω από τη σκιά του δέντρου, άρχισε να αναρωτιέται, ΄΄Τι συμβαίνει; Μήπως με πήρε ο ύπνος ή μήπως βρίσκονται τίποτα φαντάσματα τριγύρω και μου κάνουν κόλπα;΄΄ Και εμφανίστηκαν φαντάσματα! Ηταν θηριώδη, φρικτά, αηδιαστικά. Αρχισε να τρέμει και πρόβαλε μέσα του μια σκέψη: ΄΄Τώρα είναι βέβαιο ότι θα με σκοτώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι θα με σκοτώσουν.΄΄ Και τον σκότωσαν.
Αυτή η παραβολή είναι παραβολή αρχαία, με τεράστια σημασία. Ο νους σου είναι το δέντρο που εκπληρώνει επιθυμίες΄ ό,τι σκέφτεσαι αργά ή γρήγορα εκπληρώνεται. Μερικές φορές το κενό είναι τέτοιο που έχεις ξεχάσει εντελώς ότι ήταν κάτι που το είχες αρχικά επιθυμήσει΄ καμιά φορά το κενό είναι κενό ετών, ή καμιά φορά κενό ζωών, κι έτσι δεν μπορείς να συνδέσεις την πηγή. Αν όμως παρατηρήσεις σε βάθος, θα δεις ότι όλες σου οι σκέψεις δημιουργούν εσένα και τη ζωή σου. Δημιουργούν την κόλασή σου, δημιουργούν τον παράδεισό σου. Δημιουργούν τη δυστυχία σου, δημιουργούν τη χαρά σου. Δημιουργούν το αρνητικό, δημιουργούν το θετικό. Ο καθένας είναι ένας ταχυδακτυλουργός που κλώθει και υφαίνει γύρω του έναν μαγικό κόσμο κι έπειτα παγιδεύεται΄ η ίδια η αράχνη παγιδεύεται μέσα στο δίχτυ της.
Όταν το καταλάβεις αυτό, αρχίζουν να αλλάζουν τα πράγματα. Τότε μπορείς να παίζεις΄ τότε μπορείς να αλλάξεις την κόλασή σου σε παράδεισο΄ είναι απλώς ζήτημα να την ζωγραφίσεις από διαφορετική οπτική. ΄Η, αν είσαι τόσο πολύ ερωτευμένος με την δυστυχία, μπορείς να δημιουργήσεις όση θέλεις, ώσπου να ευχαριστηθεί η καρδιά σου. Τότε όμως δεν παραπονιέσαι ποτέ, επειδή ξέρεις ότι πρόκειται για δικό σου δημιούργημα, για δική σου ζωγραφιά, δεν μπορείς να κάνεις κανένα να νιώθει υπεύθυνος γι΄αυτήν.
Τότε όλη η ευθύνη είναι δική σου. Τότε προβάλει μια καινούργια δυνατότητα: μπορείς να πάψεις να δημιουργείς τον κόσμο, μπορείς να σταματήσεις να τον δημιουργείς. Δεν υπάρχει λόγος να δημιουργείς παράδεισο και κόλαση, δεν υπάρχει λόγος να δημιουργείς καθόλου. Ο δημιουργός μπορεί να χαλαρώσει, να αποσυρθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου