ΜΥΡΜΗΓΚΑΝΘΡΩΠΟΙ (ΜΥΘΟΣ ΧΟΠΙ)

Διαβάζοντας τον παρακάτω μύθο των Ινδιάνων Χόπι, θα μπορούσε να γίνει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση . Υπάρχουν στοιχεία στην μυθολογία των λαών της μεσογείου, που θα μπορούσαν να συσχετισθούν;

Οι πρώτοι άνθρωποι της δημιουργίας, πολλαπλασιάστηκαν και διασκορπίστηκαν σε όλη τη γή. Παρόλο που είχαν διαφορετικά χρώματα και μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, αισθάνονταν και καταλάβαιναν ο ένας τον άλλο, χωρίς να μιλούν. Το ίδιο καταλάβαιναν τα ζώα και τα πουλιά. ΄Ολοι θήλαζαν στο μαστό της Μάνας γής, που τους έδινε, το γάλα της χλόης, τους σπόρους, τα φρούτα, το καλαμπόκι και αισθάνονταν ένα, άνθρωποι και ζώα.

Σταδιακά όμως υπήρξαν αυτοί που ξέχασαν τις εντολές του Sotuknang και της Γυναίκας αράχνης, ήτοι, :να σέβονται τον Δημιουργό. Xρησιμοποιούσαν λοιπόν τα δονητικά τους κέντρα αποκλειστικά για γήινους σκοπούς, ξεχνώντας πως ο πρωταρχικός σκοπός ήταν να εκπληρώσουν το σχέδιο της Δημιουργίας.

Στην συνέχεια ήρθε ο Lavahoya, ή Talker. ΄Ηρθε με τη μορφή ενός πουλιού που ονομάζεται Mochni και όσο πιο πολύ μιλούσε, τόσο πιο πολύ τους έπειθε για τις διαφορές μεταξύ τους. για τη διαφορά μεταξύ ανθρώπων και ζώων, για τη διαφορά μεταξύ ανθρώπων λόγω χρώματος, ή διαφορετικής ομιλίας ή και πεποιπήσεων σχετικά με το σχέδιο του Δημιουργού.

΄Ηταν τότε που τα ζώα απομακρύνθηκαν από τους ανθρώπους. Το πνεύμα φύλακας των ζώων, ακούμπησε τα χέρια του στα πίσω τους πόδια ακριβώς κάτω απ΄την ουρά και τα έκανε να αγριέψουν, ώστε να φύγουν μακριά απ΄τους ανθρώπους, με τον φόβο. Μπορείς μέχρι σήμερα να δείς ένα αμυδρό, λιπαρό σημάδι στο ελάφι και στην αντιλόπη στα πλευρά τους στα πίσω πόδια, όταν ρίχνουν τις ουρές τους και τρέχουν μακριά.

 

Ομοίως και οι άνθρωποι άρχισαν να διαχωρίζονται και ν΄ απομακρύνονται από τους άλλους. Διαχωρίστηκαν με βάση τη φυλή και το χρώμα, αλλά και τις πεποιθήσεις τους ως προς το σχέδιο της δημιουργίας. Υπήρχαν αυτοί που το ακολουθούσαν και αυτοί που το είχαν ξεχάσει.

Τότε, εμφανίστηκε ανάμεσά τους ένας ωραίος, Kato'ya, με την μορφή φιδιού με μεγάλο κεφάλι. Οδήγησε τους ανθρώπους ακόμη πιό μακριά τον ένα από τον άλλο και τους απέκοψε απ΄ την αγνή σοφία τους. ΄Έγιναν καχύποπτοί και κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο άδικα, μέχρι που έγιναν βίαιοι και πολεμοχαρείς και άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους.

Διαρκώς μιλούσε ο Mochni και ο Kato'ya έγινε πιό απατηλός. δεν υπήρχε ούτε ξεκούραση , ούτε ειρήνη.

Αλλά, ανάμεσα στους ανθρώπους των διαφορετικών φυλών και γλωσσών, υπήρχαν ακόμα μερικοί σε κάθε ομάδα που ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους του Δημιουργού. Σ΄αυτούς ήρθε ο Soyuknang. ΄Ηρθε με τον ήχο του ισχυρού ανέμου και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους και τους είπε "΄Εχω παρατηρήσει σε τί κατάσταση βρίσκεστε. Δεν είναι καλή. Είναι τόσο κακή που μίλησα με τον θείο μου τον Taiowa, γι΄αυτό το θέμα. Αποφασίσαμε λοιπόν, ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να καταστραφεί και ένας άλλος να δημιουργηθεί, ώστε οι άνθρωποι να ξεκινήσουν ξανά. Είστε αυτοί που έχουν επιλεγεί".

Αυτοί άκουσαν προσεκτικά τις οδηγίες.

Είπε ο Soyknang " Θα πάτε σε ένα συγκεριμένο μέρος. To kopavi ( δονητικό κέντρο στην κορυφή του κεφαλιού ) θα σας οδηγήσει. Αυτή η εσωτερική σοφία θα σας δώσει την όραση να βλέπετε ένα συγκεκριμένο σύννεφο, το οποίο θα ακουθείτε κάθε μέρα, και ένα συγκεκριμένο αστέρι, που θα ακολουθείτε τη νύχτα. Μην πάρετε τίποτα μαζί σας. Το ταξίδι σας δεν θα τελείωσει προτού σταματήσει το σύννεφο και το αστέρι.

΄Ετσι σε όλο τον κόσμο οι εκλεκτοί, ξαφνικά, εξαφανίστηκαν από τα σπίτια τους , και άρχισαν να ακολουθούν το σύννεφο και το αστέρι. Πολλοί άνθρωποι τους ρωτούσαν πού πάνε και όταν εκείνοι τους απαντούσαν, τους χλεύαζαν. "Δεν βλέπουμε κανένα σύννεφο , ούτε κι΄αστέρι" τους είπαν.
Αυτό τους συνέβαινε γιατί είχαν χάσει την εσωτερική όραση από το Kopavi, στο στέμμα του κεφαλιού τους . Η πόρτα είχε κλείσει σ΄αυτούς. Παρ΄όλα αυτά υπήρχαν και λίγοι άνθρωποι που τους ακολούθησαν γιατί έδωσαν εμπιστοσύνη σ΄αυτούς που είδαν το σύνεφο και το αστέρι. Και είχαν δίκιο.

Μετά από πολλές μέρες και νύχτες, οι πρώτοι άνθρωποι έφθασαν στο συγκεκριμένο μέρος. Σύντομα ήρθαν κι'αλλοι και ρώτησαν "Τί κάνετε εδώ" Kι΄αυτοί είπαν . Μας είπε ο Soyuknang να έρθουμε εδώ.". Οι άλλοι είπαν "Και μεις οδηγηθήκαμε εδώ από τον ατμό και το αστέρι! "΄Ηταν όλοι χαρούμενοι μαζί γιατί είχαν τον ίδιο νου και την ίδια επίγνωση, παρόλο που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες και ανήκαν σε διαφορετικές φυλές.

΄Οταν έφτασαν και οι τελευταίοι εμφανίστηκε ο Soyuknang . "Λοιπόν, είστε όλοι εδώ, αυτοί που διάλεξα να σώσω από την καταστροφή αυτού του κόσμου. Τώρα ελάτε μαζί μου".

Τους οδήγησε σε μεγάλο ανάχωμα που ζούσαν οι μυρμηγκάνθρωποι, σφράγισε την οροφή, και διέταξε τους μυρμηγκανθρώπους ν΄ανοίξουν τα σπίτια τους. ΄Οταν έφτιαξαν ένα άνοιγμα στην κορυφή της φωλιάς, o Soyuknang είπε στους ανθρώπους. "Τώρα μπορείτε να μπείτε στην μυρμηγκοφωλιά, που θα είστε ασφαλείς, όταν θα καταστρέψω τον κόσμο. ΄Οσο είστε εδώ, θα πάρετε ένα μάθημα από τους Μύρμηγκες. Είναι εργατικοί . Μαζεύουν φαγητό το καλοκαίρι για τον χειμώνα. Κρατούν δροσερό το σπίτι όταν κάνει ζέστη και ζεστό όταν κάνει κρύο. Ζούν ειρηνικά μεταξύ τους. Και υπακούουν στο σχέδιο της Δημιουργίας".

΄Ετσι οι άνθρωποι πήγαν να ζήσουν με τους μυρμηγκανθρώπους. Οταν ήταν όλοι ασφασλείς, o Taiowa διέταξε τον Soyknang να καταστρέψει τον κόσμο. Ο Soyyknang κατέστρεψε τον κόσμο με φωτιά γιατί η ομάδα της φωτιάς ήταν οι αρχηγοί. ΄Εβρεξε φωτιά. Εξερράγησαν τα ηφαίστεια. Φωτιά ήρθε από πάνω και από κάτω σε όλη τη γή, το νερό, τον αέρα. έγιναν ένα μόνο στοιχείο. ΦΩΤΙΑ.

Και τότε τίποτα δεν απέμεινε εκτός από τους ανθρώπους που έμειναν ασφαλείς, στη μήτρα της γής.

Αυτό ήταν το τέλος του Tokpela (ατελείωτο διάστημα), του Πρώτου Κόσμου.

Αν και συνέβαινε αυτή η καταστροφή , οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι με τους μυρμηγκανθρώπους . Τα σπίτια τους ήταν ακριβώς όπως τα σπίτια των ανθρώπων επί της γης, πριν την καταστροφή. Υπήρχαν δωμάτια για να ζήσουν και χώροι για ν΄ αποθηκεύονται τα τρόφιμά τους. Τα μικροσκοπικά κομμάτια κρυστάλλου στην άμμο της μυρμηγκοφωλιάς, απορροφούσαν το φως του ήλιου, και χρησιμοποιώντας την εσωτερική τους όραση της οποίας το κέντρο βρίσκεται πίσω από τα μάτια μπορούσαν να δουν πολύ καλά.

Μόνο ένα πράγμα τους προβλημάτιζε, πως τελείωναν τα τρόφιμα.
Δεν πήρε στον Sótuknang καιρό να καταστρέψει τον κόσμο, ούτε θα έπαιρνε καιρό για να δημιουργήσει έναν άλλο . Αλλά θα περνούσε πολύ διάστημα μέχρι να κρυώσει η γή ώστε να δημιουργηθεί ο Δεύτερος Κόσμος.

"Μην μας δώσετε μεγάλο μέρος από τα τρόφιμα για τα οποία έχετε εργαστεί τόσο σκληρά" είπαν οι άνθρωποι.

"Είστε οι επισκέπτες μας" , απάντησαν οι μυρμηγκάνθρωποι , "Αυτό που έχουμε είναι και δικό σας" Έτσι, οι μυρμηγκάνθρωποι άρχισαν να στερούνται τα τρόφιμα, προκειμένου να παρέχουν τροφή στους επισκέπτες τους . Κάθε μέρα , έδεναν τις ζώνες τους πιο σφιχτά , και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μυρμήγκια σήμερα, είναι τόσο μικρά γύρω από τη μέση.

Τελικά όταν η γή κρύωσε και εξαγνίστηκε από τον Sótuknang , άρχισε αυτός να δημιουργεί τον Δεύτερο Κόσμο . Άλλαξε τη μορφή εντελώς , βάζοντας γη όπου υπήρχε νερό και νερό όπου υπήρχε γη , έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην έχουν τίποτα για να τους θυμίζει τον προηγούμενο πονηρό κόσμο.

Όταν όλα ήταν έτοιμα , ήρθε στην οροφή της μυρμηγκοφωλιάς , την αποσφράγισε και τους κάλεσε. Αμέσως ο Αρχηγός των μυρμηγκανθρώπων πήγε μέχρι το άνοιγμα και επανέφερε το Nuta ( την καταπακτή σταγόνα που καλύπτει το άνοιγμα της φωλιάς ). " Yung - ai ! Ελάτε ! Είστε ευπρόσδεκτοι!" είπε.

Ο Sótuknang μίλησε πρώτα στους μυρμηγκανθρώπους . "Είμαι εδώ για να σας ευχαριστήσω για την προσπάθεια που κάνατε να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι . Θα το θυμόμαστε πάντα αυτό που έχετε κάνει. Θα έρθει ο καιρός που όταν ένας άλλος κόσμος θα καταστραφεί , και οι κακοί άνθρωποι θα γνωρίζουν ότι η τελευταία ημέρα στη γη έχει φθάσει, θα καθίσουν γύρω από μια μυρμηγκοφωλιά και θα κραυγάζουν στα μυρμήγκια να τους σώσουν . Τώρα, έχοντας εκπληρώσει το καθήκον σας, μπορείτε να πάρετε τη θέση σας σ΄αυτόν τον Δεύτερο Κόσμο ως μυρμήγκια ".

Τότε Sótuknang είπε στους ανθρώπους , «Κάντε την εμφάνισή σας τώρα στο Δεύτερο Κόσμο που έχω δημιουργήσει . Δεν είναι τόσο όμορφος όσο ο Πρώτος , αλλά είναι κι΄αυτός πολύ όμορφος . Αυξάνεσθε και πληθύνεστε και να είστε ευτυχισμένοι, αλλά να θυμάστε τον Δημιουργό σας και τους Νόμους που σας έδωσε . Όταν ακούω να τραγουδούν χαρούμενους ύμνους γι' αυτόν, να ξέρετε ότι θα είστε τα παιδιά μου, και θα είμαι μαζί σας μέσα στις καρδιές σας ".

Έτσι, οι άνθρωποι εμφανίστηκαν στο δεύτερο κόσμο . Η χαίτη του ήταν Tokpa (Σκούρα μεσάνυχτα) Η κατεύθυνση του ήταν νότια, το χρώμα του μπλε, ορυκτό του ήταν το qöchásive (ασήμι). Αρχηγοί του (πνεύματα) ήταν το salvi (έλατο), ο kwáhu (αετός), και ο kolíchiyaw (παλιάνθρωπος).
--------------
Σημειώσεις :
Οι Xόπι είναι μια φυλή Ιθαγενών της Αμερικής που ζουν στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι Θεοί τους:
Ο Κοκοπέλλι είναι ένας θεός που λατρεύεται από πολλές φυλές στα νοτιοδυτικά. Είναι καμπούρης και παίζει φλογέρα.. Οι Χόπι πίστευαν ότι αυτός έφερνε τα μωρά στις εγκύους, ενώ έχει σχέση με πολλές τελετές που σχετίζονται με το γάμο.
Ο Μουγίνγκουα είναι καχίνα, πνεύμα που αναπαρίσταται με μια κούκλα από τους Χόπι. Είναι ο θεός της βλάστησης των καρπών.
Ο Ταϊόβα είναι ο θεός-δημιουργός. Δημιούργησε τον πρώτο ον, τον Σοτουκνάγκ, και τον διέταξε να δημιουργήσει το σύμπαν. Ο πρώτος κόσμος ονομάστηκε Τοκπέλα και περιελάμβανε γη, νερό και αέρα, καθώς και την Κογιανγκβούτι, τη Γυναίκα Αράχνη, που έκανε τους δίδυμους Παλονγκαχόγια και Ποκανγκχόγια, αρχηγό της αρχαίας φυλής των Ανασάζι. Αυτοί δημιούργησαν τους ποταμούς, τα βουνά και τους ωκεανούς. Η Κογιανγκβούτι ύστερα δημιούργησε όλα τα ζωντανά πλάσματα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν υπάκουαν τους θεούς κι έτσι ο Σοτουκνάγκ τους σκότωσε με έναν κατακλυσμό. Άλλοι δυο "κακοί" κόσμοι δημιουργήθηκαν και καταστράφηκαν, ενώ τώρα βρισκόμαστε στον τέταρτο κόσμο, τον Tuwaqachi.
Οι καχίνα είναι κούκλες με μάσκες, οι οποίες συμβολίζουν τα πνεύματα των νεκρών.

Η Μέρα του Εξαγνισμού
Οι Χόπι πιστεύουν ότι ένας μεγάλος πνευματικός δάσκαλος, γνωστός ως "Γηραιός Αδελφός" ή "Αληθινός Λευκός Αδελφός", θα έρθει ως "Ανατέλλων Ήλιος" και θα ενώσει τα δυο κομμάτια του κόσμου που είχαν χωριστεί στο μακρινό παρελθόν. Ο Γηραιός Αδελφός θα έρθει μετά τους δυο μεγάλους πολέμους για να εγκαινιάσει τη μελλοντική εποχή: τη Μέρα του Εξαγνισμού