ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Μήδεια (96 -130)

ΜΗΔΕΙΑ

(ἔσωθεν)
ἰώ,
δύστανος ἐγὼ μελέα τε πόνων,
ἰώ μοί μοι, πῶς ἂν ὀλοίμαν;
ΤΡ. τόδ᾽ ἐκεῖνο, φίλοι παῖδες· μήτηρ
κινεῖ κραδίαν, κινεῖ δὲ χόλον.
100 σπεύδετε θᾶσσον δώματος εἴσω
καὶ μὴ πελάσητ᾽ ὄμματος ἐγγὺς
μηδὲ προσέλθητ᾽, ἀλλὰ φυλάσσεσθ᾽
ἄγριον ἦθος στυγεράν τε φύσιν
φρενὸς αὐθάδους.
105 ἴτε νυν, χωρεῖθ᾽ ὡς τάχος εἴσω.
δῆλον ἀπ᾽ ἀρχῆς ἐξαιρόμενον
νέφος οἰμωγῆς ὡς τάχ᾽ ἀνάψει
μείζονι θυμῷ· τί ποτ᾽ ἐργάσεται
μεγαλόσπλαγχνος δυσκατάπαυστος
110 ψυχὴ δηχθεῖσα κακοῖσιν;
ΜΗ. αἰαῖ,
ἔπαθον τλάμων ἔπαθον μεγάλων
ἄξι᾽ ὀδυρμῶν. ὦ κατάρατοι
παῖδες ὄλοισθε στυγερᾶς ματρὸς
σὺν πατρί, καὶ πᾶς δόμος ἔρροι.
115 ΤΡ. ἰώ μοί μοι, ἰὼ τλήμων.
τί δέ σοι παῖδες πατρὸς ἀμπλακίας
μετέχουσι; τί τούσδ᾽ ἔχθεις; οἴμοι,
τέκνα, μή τι πάθηθ᾽ ὡς ὑπεραλγῶ.
δεινὰ τυράννων λήματα καί πως
120 ὀλίγ᾽ ἀρχόμενοι, πολλὰ κρατοῦντες
χαλεπῶς ὀργὰς μεταβάλλουσιν.
τὸ γὰρ εἰθίσθαι ζῆν ἐπ᾽ ἴσοισιν
κρεῖσσον· ἐμοὶ γοῦν ἐπὶ μὴ μεγάλοις
ὀχυρῶς γ᾽ εἴη καταγηράσκειν.
125 τῶν γὰρ μετρίων πρῶτα μὲν εἰπεῖν
τοὔνομα νικᾷ, χρῆσθαί τε μακρῷ
λῷστα βροτοῖσιν· τὰ δ᾽ ὑπερβάλλοντ᾽
οὐδένα καιρὸν δύναται θνητοῖς,
μείζους δ᾽ ἄτας, ὅταν ὀργισθῇ
130 δαίμων οἴκοις, ἀπέδωκεν.

***
ΜΗΔΕΙΑ (από μέσα)Ωωω!Είμαι τόσο δυστυχισμένη, τόσα τα πάθη μου!Ωωω! Ας γινόταν να μ᾽ έπαιρνε ο θάνατος.ΤΡ. Αυτό που έλεγα, λατρεμένα μου παιδιά.Η μητέρα σαςαναταράζει την ψυχή της,αναρριπίζει το μένος της.100Γρήγορα, γρήγορα μέσα,και μην πλησιάσετε, μη σας πάρει το μάτι της,μη βρεθείτε κοντά, φυλαχθείτεαπό το άγριο φέρσιμο και την αποτρόπαιη φύσητης μονότροπης ψυχής.105Πηγαίνετε, γρήγορα μέσα.Φαίνεται πια: Το σύννεφο του θρήνου της,που παίρνει τώρα να υψώνεται, σε λίγο θα αστράψειμε σφοδρότερο πάθος.Τί θα πράξει άραγεη αγέρωχη και αδυσώπητη ψυχή της110τώρα που τη λογχίζουν οι συμφορές;
(Αποχωρεί ο Παιδαγωγός και εισέρχεται με τα παιδιά στο σπίτι.)
ΜΗ. Ααα!Σήκωσα η δύσμοιρη πάθη και πάθηάξια μεγάλων οδυρμών.Να σας δω νεκρά, καταραμένα παιδιάμάνας μισητής, και εσάςκαι τον πατέρα σας μαζί·και το σπίτι ολόκληρο να ρημάξει.115ΤΡ. Αλίμονο! Αλίμονο, ανελέητη γυναίκα!Πού έφταιξαν τα παιδιά για τα έργα του πατέρα;Γιατί τα μισείς;Ωωω! Πονάω τόσο, παιδιά μου, για σας,τρέμω μην πάθετε κάτι.Με τρομάζει ο τρόπος που σκέφτονται οι άρχοντες.120Καθώς λίγες φορές υπακούουνκαι πολύ συχνά επιτάσσουν,η οργή τους πραΰνεται δύσκολα.Πιο καλό να έχεις μάθει να ζεις ως ίσος με ίσους.Εγώ πάντως το μόνο που θα ᾽θελα,να γερνάω δίχως φόβομακριά από μεγαλεία.125Το μέτρο, και μόνο τη λέξη όταν λες,είναι ανώτερο· όταν γίνεται πράξη,οι θνητοί αξιώνονται τότε των αρίστων το άριστο.Ό,τι πάνω απ᾽ το μέτρο υψώνεται,για τον άνθρωπο κέρδος δεν είναι,και όταν κάποιος θεός οργισθεί με το σπίτι,130πιο βαρύ καταβάλλεται της άτης το τίμημα.