Του φθόνου η εξουσία

Η αλαζονεία λένε, πως είναι το ύψιστο των αμαρτημάτων. Όμως, απο τα περισσότερα αμαρτήματα, απο τα περισσότερα των παθών, κάτι διδάσκεσαι και κάτι εχεις να κερδίσεις, αν είσαι καλός ακροατής των μαθημάτων της ζωής.

Η αλαζονεία για παράδειγμα, σε οδηγεί στον γκρεμό, αλλά αν είσαι δυνατός αρκετά, σαν τον φοίνικα θα αναγεννηθείς, κι αν είσαι έξυπνος αρκετά, θα μάθεις, να είσαι και λίγο ταπεινός.

Υπάρχει ομως ενα αμάρτημα, το χειρότερο απο όλα. Αγνό κακό, δίχως ίχνος φωτός, δίχως ίχνος αγαθού. Χειρότερο απο κάθε εξάρτηση. Χειρότερο απο την λαιμαργία. Χειρότερο κι απο την "τρισκατάρατη" αλαζονεία. Κι αυτό είναι ο Φθόνος.

Ο φθόνος είναι το πλέον ύπουλο , το πλέον σκληρό και το πλέον αποτρόπαιο των αμαρτιών. Δεν το ξεχωρίζεις εύκολα οταν υφίσταται και "βράζει", δεν το καταλαβαίνεις οταν σε εχει "καταπιεί", τίποτα το ωφέλιμο δεν έχει οταν στο τέλος η μανία του περάσει, αν τυχόν ποτέ, τέτοιος στόχος επιτευχθεί.

Ο Φθόνος, είναι ίσως το μόνο αμάρτημα που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα, οσο κανένα άλλο στην ιστορία του ανθρώπου.

Ο φθόνος ώθησε ανθρώπους να εμπνευστούν πολιτικά συστήματα-εκτρώματα.

Ο φθόνος ώθησε φιλίες γερά ριζωμένες να καταστραφούν. Ο φθόνος κατέστρεψε και θα καταστρέφει στο διηνεκές, τους μεγαλύτερους των αντρών και των γυναικών. Και τον θεό τον ίδιο, θα έλεγε κανείς.

Του φθόνου η εξουσία είναι ανυπέρβλητη. Ζήλεια, κτητικότητα, ψεύδος, εγωπάθεια, όλα με πηγή και πατέρα τον φθόνο.

Κάνει κανείς τα πάντα, για να γίνει, η για να αποκτήσει, ολα αυτά που φθονεί, γιατί νομίζει, πως με την αξία του δεν μπορεί να τα αποκτήσει. Γιατί νομίζει, πως με την αξία του, δεν μπορεί επάξια να σταθεί. Γιατί δεν του φτάνουν οσα έχει. Γιατί ποτέ δεν τον γέμισε ο εαυτός του. Γιατί σε τελική ανάλυση, ουδέποτε αγάπησε τον εαυτό του.

Κι αν σκοτώσεις τους τσάρους, κι αν ισοπεδώσεις τους πάντες και τα πάντα οπως ο φθόνος σε προστάζει, κι αν ολα "ίσωμα" τα κάνεις στο πέρασμα σου, κι αν σε ζωή δίχως σκοπό εύχεσαι να φτάσεις, ο φθόνος στο τέλος θα καταπιεί εσένα. Αιώνια.

Τα έργα του φθόνου κρατάνε πολύ, πονάνε απεριόριστα, αλλά γκρεμίζονται σε μία τόση δα στιγμή. Μαζί με τους κοινωνούς του.

Ο φθόνος τυφλώνει αδιανόητα τον Νου των ανθρώπων.

Απο φθόνο κλέβει κανείς. Απο φθόνο συκοφαντεί κανείς. Απο φθόνο πουλάει οικογένεια και φίλους. Απο φθόνο οδηγούνται ,οδηγήθηκαν και καθοδηγήθηκαν στο παρελθόν οι μεγαλύτερες αυτοκρατορίες της γης.

Κι αν ποτέ ο φθόνος δεν ηττηθεί, τίποτα ουσιώδες στον κόσμο των ανθρώπων, δεν πρόκειται να σταθεί.

Μόνο οι νεκροί φθονούν. Οι ζωντανοί δεν ασχολούνται με κάτι πέρα απο την φλόγα της καρδιάς τους.

Ας θρηνήσουμε για τους νεκρούς. Κι ας υμνήσουμε τους ζωντανούς.

Δαίμονα του Φθόνου, όσα κι αν κερδίσεις, κι οσα κι αν πετύχεις, μόνο το τίποτα , σε εσένα θα ανήκει. Μόνο το τίποτα, θα είναι η κατάκτηση σου. Μηδενική η παρουσία σου. Ασήμαντη η ισχύς σου. Δαίμονα του φθόνου, χάσου .

Κι εσύ που τον έχεις στην καρδιά και στο μυαλό σου οδηγό, περαστικά σου.