Σαν μυρμήγκι

Όταν αισθάνεσαι χαμένος/η, προσπαθείς να "μαζέψεις το μυαλό σου", όπως το μυρμήγκι που προχωρά πανικοβλημένο προς τη φωτιά, προσπαθώντας να την αποφύγει και έτσι καίγεται.

Αυτή είναι η ενστικτώδης λειτουργία του νου, όταν εισέρχεται σ' αυτήν την πραγματικότητα. Η συνείδηση είναι άλλο πράγμα...

Δεν έχει σχέση με την ποσότητα γνώσης που μπορείς να αποκτήσεις του κόσμου αυτού. Έχει σχέση με την αντίληψη πέρα από αυτόν, με τη σχέση που έχεις αναπτύξει με τον βαθύτερο εαυτό σου, με όλα όσα ο φυσικός νους σου δεν θα σου πει ποτέ.

Είναι λειτουργία ή "δουλειά" που έχεις κάνει διαχρονικά, αφιερώνοντας τη ζωή σου στην υπηρεσία του Είναι σου/του Εαυτού σου. Μα πόσο λάθος έχει ερμηνευτεί αυτό, με αποτέλεσμα να άγεσαι και να φέρεσαι ανάμεσα στη δυστυχία, στην άγνοια και στην πληθώρα ονείρων που μοιάζουν πραγματικότητες.

Όσο λοιπόν περισσότερο εστιάζεσαι στο να "βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου", προσπαθώντας να ελέγξεις τη ζωή σου, που αδυνατεί ο φυσικός, γραμμικός νους σου, εξ' ορισμού και εξ' αρχής να σου φανερώσει το νόημα, την αλήθεια, τη λύση ή την τάξη που ζητάς, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι, μπερδεύεσαι και αντικαθιστάς αυτή τη Γνώση με πιστεύω, με θεωρίες που υιοθετείς για να συμπληρώσεις αυτό το κενό. Και πώς να κάνεις κάτι διαφορετικό, αφού τα ένστικτά σου, "όλο το Είναι σου" (νοιώθεις) προστάζει να κάνεις αυτό, για την "επιβίωσή σου";

Ενδιαφέρον πρόβλημα/ερώτημα, το οποίο όμως, ούτε κι αυτό εμφανίζεται στη συνείδησή σου όταν νοιώθεις απειλή, πόσο μάλλον να του δώσεις υπόσταση.

Και το αστείο, στον ίδιο τρόπο σκέψης είναι πως "η επιβίωσή σου" δεν εξαρτάται καθόλου από αυτό, από αυτή σου τη λειτουργία/συνήθεια. Όση "τάξη" κι αν βάλεις, όσο κι αν "προσέξεις" τις σκέψεις σου, όσο κι συσσωρεύεις γνώση αυτού του επιπέδου, τίποτα απ' όλα αυτά δεν εξασφαλίζει την επιβίωσή σου,την ευτυχία σου, την αφθονία σου ή ότι άλλο κι αν κυνηγάει ο καθένας μας.

Υπάρχει λύση φυσικά και απάντηση, σε κάθε ερώτημα που τολμούμε να βάζουμε. Όμως θέλουμε εξηγήσεις, θέλουμε αναλύσεις, έχουμε μάθει πως από τους "ειδικούς" ή τους "δασκάλους" πρέπει να λαμβάνουμε έτοιμες απαντήσεις, θεωρίες που μάς δίνουν κατεύθυνση και τον τρόπο να προχωράμε. Αλλά αυτό δεν ισχύει.

Ποτέ αυτός ο κόσμος δεν έμεινε δίχως γνώση (πληροφορία), δίχως δασκάλους, δίχως κατεύθυνση.

Κι όμως.... οι κύκλοι του συνεχίζονται. Παραμένουμε το ίδιο αδαείς, αποπροσανατολισμένοι, το ίδιο φοβικοί απέναντι στον Εαυτό μας και στη ζωή.

Σκέψου το κι αυτό....γιατί η συνέχεια απαιτεί κι άλλα άρθρα, κι άλλη επεξεργασία, κι άλλη διάσπαση, κι άλλη διείσδυση.... που έχει ή δεν έχει νόημα, ανάλογα....

Μέχρι να συνειδητοποιήσεις, σε βιωματικό/καθημερινό/πρακτικό επίπεδο μέσω άλλων λειτουργιών, πως όοοοοολες οι απαντήσεις και η γνώση που ψάχνεις, βρίσκονται ήδη μέσα στην ίδια τη ζωή σου, εκεί που δεν θα σκεφτείς να κοιτάξεις ποτέ, με τρόπο που δεν έμαθες να λειτουργείς αφενός  και αφετέρου, δεν εμπιστεύεσαι αφού εμπιστεύεσαι τη λειτουργία του μυρμηγκιού.

Είναι ο τρόπος που όσοι (λίγοι) γνωρίζουν, "μάς προγραμματίζουν", αλλά αυτή η κατανόηση, απέχει ακόμα από τη συλλογική συνειδητότητα. Κι έτσι τους κατηγορούμε! Αλλά πώς να φανταστείς/αντιληφθείς το νου σου μυρμήγκι ε; Ειδικά, που σου έχουν πει πως είσαι θεός...κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση. Και το μπέρδεμα συνεχίζεται...