Η ζωή στη Γη μπορεί να εμφανίστηκε μέχρι και πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια, πολλά εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα απ’ όσο πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι καμία μορφή ζωής δεν επέζησε από την περίοδο, διάρκειας εκατό εκατομμυρίων ετών, κατά την οποία η τότε νεαρή Γη χτυπήθηκε από μετεωρίτες που δημιούργησαν κρατήρες στο μέγεθος της Γαλλίας και της Ταϊλάνδης. Περίπου 200 εκατομμύρια δισεκατομμύρια τόνοι διαστημικού υλικού χτύπησαν συνολικά τον πλανήτη. Η θερμότητα από αυτό το ανελέητο σφυροκόπημα ήταν τόσο έντονη που προκάλεσε το λιώσιμο της επιφάνειας της Γης, καθιστώντας τη μη κατοικήσιμη ακόμη και για μορφές ζωής ανθεκτικές στη θερμότητα.
Αυτή τουλάχιστον είναι η επικρατούσα θεωρία, που ενισχύεται από το γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα ζωής χρονολογούνται λίγο μετά από αυτή την περίοδο, κατά προσέγγιση πριν από 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα διάφορα απολιθώματα αποκαλύπτουν μικροσκοπικές μορφές ζωής ηλικίας 3,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ γεωχημικά στοιχεία υποδηλώνουν ακόμη πιο πρωτόγονους οργανισμούς, ηλικίας 300.000 εκατομμυρίων νωρίτερα από τους πρώτους.
Ο Στίβεν Μόζις και ο Όλεγκ Αμπράμοφ, από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο πιστεύουν ότι η Γη δεν ήταν τελικά αυτή η «κόλαση του Δάντη», όπως παρομοιάζεται από τους επιστήμονες. Πολλές μορφές ζωής ενδέχεται να έζησαν νωρίτερα από τον βομβαρδισμό του πλανήτη και μάλιστα να επέζησαν στις δύσκολες συνθήκες, σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Με τη χρήση αριθμητικών μοντέλων της προκληθείσας θερμότητας στην επιφάνεια της Γης, οι δύο επιστήμονες δείχνουν ότι το ποσοστό της αποστειρωμένης επιφάνειας δεν ξεπέρασε το 37% σε καμία στιγμή, και ότι μόνο στο 10% της επιφάνειας η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 500 βαθμούς Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή είναι πολύ υψηλή, αλλά μεγάλο μέρος της Γης ήταν αρκετά ψυχρή, κατάλληλη για διάφορες οικογένειες μικροβίων. Επιπλέον, κάποια μικρόβια θα μπορούσαν να ζήσουν αρκετά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, όπως συμβαίνει με πολλές από τις απλές μορφές ζωής που γνωρίζουμε σήμερα.
«Η ανάλυση μας δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποια κατάσταση κατά την οποία η κατοικήσιμη ζώνη της Γης να ήταν αποστειρωμένη στο σύνολο της», επεσήμανε ο Μόζις. «Όλα τα απαραίτητα κριτήρια για την ύπαρξη ζωής, το νερό, οι πηγές ενέργειας όπως το ηλιακό φως και τα χημικά στοιχεία από μετεωρίτες ή την ίδια τη Γη, ήταν παρόντα τουλάχιστον εδώ και 4,38 δισεκατομμύρια χρόνια», εξήγησε ο ίδιος. «Η παλαιότητα της ζωής στη Γη, δεν αποκλείεται να είναι πολύ κοντά στην ηλικία της»
Έρευνα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα δείχνει το πώς μια σειρά χημικών αντιδράσεων στη νεαρή Γη, θα μπορούσε να παράγει RNA, τον «ξάδελφο» του DNA που είναι το αποτύπωμα της ζωής. Σχολιάζοντας τις νέες μελέτες, η Λιν Ρόθτσαϊλντ, του Ερευνητικού Κέντρου Άμις της NASA, επεσήμανε ότι δείχνουν με πειστικό τρόπο τον τρόπο που η ζωή μπορεί να δημιουργήθηκε νωρίτερα. «Επιπλέον, προκαλεί την πιθανότητα να δημιουργήθηκε μια φορά η ζωή στη Γη και ότι ο πλανήτης κατοικείται αδιάκοπα έκτοτε».
Ο Μόζις τάσσεται λιγότερο υπέρ της άποψης ότι τα πάντα στη σφαίρα της βιολογίας προέρχονται από ένα «κοινό παγκόσμιο πρόγονο». «Θα μπορούσαν να είναι μία κοινότητα ταυτόχρονα αναπτυσσόμενων πρώτο-οργανισμών που δημιούργησαν πληθυσμούς», αναφέρει.
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι καμία μορφή ζωής δεν επέζησε από την περίοδο, διάρκειας εκατό εκατομμυρίων ετών, κατά την οποία η τότε νεαρή Γη χτυπήθηκε από μετεωρίτες που δημιούργησαν κρατήρες στο μέγεθος της Γαλλίας και της Ταϊλάνδης. Περίπου 200 εκατομμύρια δισεκατομμύρια τόνοι διαστημικού υλικού χτύπησαν συνολικά τον πλανήτη. Η θερμότητα από αυτό το ανελέητο σφυροκόπημα ήταν τόσο έντονη που προκάλεσε το λιώσιμο της επιφάνειας της Γης, καθιστώντας τη μη κατοικήσιμη ακόμη και για μορφές ζωής ανθεκτικές στη θερμότητα.
Αυτή τουλάχιστον είναι η επικρατούσα θεωρία, που ενισχύεται από το γεγονός ότι τα πρώτα δείγματα ζωής χρονολογούνται λίγο μετά από αυτή την περίοδο, κατά προσέγγιση πριν από 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα διάφορα απολιθώματα αποκαλύπτουν μικροσκοπικές μορφές ζωής ηλικίας 3,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ γεωχημικά στοιχεία υποδηλώνουν ακόμη πιο πρωτόγονους οργανισμούς, ηλικίας 300.000 εκατομμυρίων νωρίτερα από τους πρώτους.
Ο Στίβεν Μόζις και ο Όλεγκ Αμπράμοφ, από το πανεπιστήμιο του Κολοράντο πιστεύουν ότι η Γη δεν ήταν τελικά αυτή η «κόλαση του Δάντη», όπως παρομοιάζεται από τους επιστήμονες. Πολλές μορφές ζωής ενδέχεται να έζησαν νωρίτερα από τον βομβαρδισμό του πλανήτη και μάλιστα να επέζησαν στις δύσκολες συνθήκες, σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.
Με τη χρήση αριθμητικών μοντέλων της προκληθείσας θερμότητας στην επιφάνεια της Γης, οι δύο επιστήμονες δείχνουν ότι το ποσοστό της αποστειρωμένης επιφάνειας δεν ξεπέρασε το 37% σε καμία στιγμή, και ότι μόνο στο 10% της επιφάνειας η θερμοκρασία ξεπέρασε τους 500 βαθμούς Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή είναι πολύ υψηλή, αλλά μεγάλο μέρος της Γης ήταν αρκετά ψυχρή, κατάλληλη για διάφορες οικογένειες μικροβίων. Επιπλέον, κάποια μικρόβια θα μπορούσαν να ζήσουν αρκετά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης, όπως συμβαίνει με πολλές από τις απλές μορφές ζωής που γνωρίζουμε σήμερα.
«Η ανάλυση μας δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποια κατάσταση κατά την οποία η κατοικήσιμη ζώνη της Γης να ήταν αποστειρωμένη στο σύνολο της», επεσήμανε ο Μόζις. «Όλα τα απαραίτητα κριτήρια για την ύπαρξη ζωής, το νερό, οι πηγές ενέργειας όπως το ηλιακό φως και τα χημικά στοιχεία από μετεωρίτες ή την ίδια τη Γη, ήταν παρόντα τουλάχιστον εδώ και 4,38 δισεκατομμύρια χρόνια», εξήγησε ο ίδιος. «Η παλαιότητα της ζωής στη Γη, δεν αποκλείεται να είναι πολύ κοντά στην ηλικία της»
Έρευνα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα δείχνει το πώς μια σειρά χημικών αντιδράσεων στη νεαρή Γη, θα μπορούσε να παράγει RNA, τον «ξάδελφο» του DNA που είναι το αποτύπωμα της ζωής. Σχολιάζοντας τις νέες μελέτες, η Λιν Ρόθτσαϊλντ, του Ερευνητικού Κέντρου Άμις της NASA, επεσήμανε ότι δείχνουν με πειστικό τρόπο τον τρόπο που η ζωή μπορεί να δημιουργήθηκε νωρίτερα. «Επιπλέον, προκαλεί την πιθανότητα να δημιουργήθηκε μια φορά η ζωή στη Γη και ότι ο πλανήτης κατοικείται αδιάκοπα έκτοτε».
Ο Μόζις τάσσεται λιγότερο υπέρ της άποψης ότι τα πάντα στη σφαίρα της βιολογίας προέρχονται από ένα «κοινό παγκόσμιο πρόγονο». «Θα μπορούσαν να είναι μία κοινότητα ταυτόχρονα αναπτυσσόμενων πρώτο-οργανισμών που δημιούργησαν πληθυσμούς», αναφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου