Πώς ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί την απάθεια του κι όμως συνεχίζει να την επιλέγει;
Η "συνειδητοποίηση" είναι βαθύτερη έννοια που δεν αντιλαμβανόμαστε. Επειδή το λέει, δεν σημαίνει και πως το αντιλαμβάνεται, το συνειδητοποιεί.
Τι αντιλαμβάνεται; Την κατηγοριοποίηση και την ένταξη του εαυτού του; Τον ορισμό του Είναι του, που δεν διαχωρίζει από την στάση του γιατί δεν καταλαβαίνει τη διαφορά;
Η πραγματική συνειδητοποίηση αφορά άλλες διεργασίες μέσα στον ανθρώπινο νου, που οι περισσότεροι δεν θέλουν και άρα δεν είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν.
Διαδικασίες αλλαγής του τρόπου σκέψης που τον οδηγούν αναγκαστικά στην ελεύθερη, αδέσμευτη σκέψη. Κάτι που όχι μόνο δεν ήξερε να κάνει, αλλά πολύ περισσότερο εμποδίστηκε και μεταλλάχθηκε ώστε να μην ανακαλύψει αυτή τη δυνατότητα ποτέ.
Αφορά μια επικίνδυνη κατάσταση που τον βάζει σε άγνωστα πεδία, όπου τα πάντα σείονται, αμφισβητούνται, καταστρέφοντας ψευδαισθήσεις και βολικές, εικονικές πραγματικότητες, ενώ αναδύουν μεγαλόπρεπα και απλά, την αλήθεια που δεν γίνεται να καταπιέζεται αιώνια η να εξολοθρεύεται.
Κι όμως, η δύναμη της ένταξης, της συμμόρφωσης και της ακολουθίας των αριθμών, του όχλου, είναι τεράστια και όπλο του εξουσιαστή του νου.
Δεν χρειάζεται καν εξωτερικούς εξουσιαστές για να επιβάλλει εύκολα και πειστικά τη βούληση του. Έχει στο χέρι του τη συγκατάθεση και την απλόχερη συγκατάθεση της κοιμισμένης συνείδησης.
Σ' έναν κόσμο όπου το ονείρεμα φαίνεται σαν ξύπνημα είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις τη διαφορά αν κοιμάσαι, ο τρόπος σκέψης που υιοθέτησε, τον παγιδεύει ακόμα περισσότερο, ενώ πιστεύει πως βλέπει με τα μάτια του και σκέφτεται με το νου του.. το νου της μάζας, το νου της κοινωνίας, της εποχής, της ιστορίας και της ομάδας...
Με αφορμή... έναν νέο μπαμπά με τις καλύτερες προθέσεις, μια όμορφη συζήτηση φανέρωσης των κρυμμένων και όλες τις αόρατες διαδρομές της ελευθερίας του νου που επιτρέπει την παρατήρηση.
Ο μπαμπάς έφυγε, εγώ συνέχισα να δημιουργώ την πραγματικότητα μου, απολαμβάνοντας τις στιγμές της ευέλικτης, ανοιχτής προθυμίας μου στη ζωή...χωρίς φόβο, αγωνία, δέσμευση των ψευδαισθήσεων που προσωρινά διαμορφώνουν τον καμβά της ζωής μου, φανερώνοντας τη γνώση που αυτός μου προσφέρει και η συνείδηση μου μετατρέπει σε σοφία.
Μια λεπτομέρεια μέσα στη μέρα...ένας κόσμος άλλος, που πρέπει να θέλεις να δεις... Κρυμμένος από τον κόσμο της αυταπάτης, αν και βρίσκεται πάντα, ακριβώς μπροστά μας, εντελώς φανερός και απλός στη μεγαλοπρέπεια της αλήθειας του.
Η "συνειδητοποίηση" είναι βαθύτερη έννοια που δεν αντιλαμβανόμαστε. Επειδή το λέει, δεν σημαίνει και πως το αντιλαμβάνεται, το συνειδητοποιεί.
Τι αντιλαμβάνεται; Την κατηγοριοποίηση και την ένταξη του εαυτού του; Τον ορισμό του Είναι του, που δεν διαχωρίζει από την στάση του γιατί δεν καταλαβαίνει τη διαφορά;
Η πραγματική συνειδητοποίηση αφορά άλλες διεργασίες μέσα στον ανθρώπινο νου, που οι περισσότεροι δεν θέλουν και άρα δεν είναι πρόθυμοι να εξερευνήσουν.
Διαδικασίες αλλαγής του τρόπου σκέψης που τον οδηγούν αναγκαστικά στην ελεύθερη, αδέσμευτη σκέψη. Κάτι που όχι μόνο δεν ήξερε να κάνει, αλλά πολύ περισσότερο εμποδίστηκε και μεταλλάχθηκε ώστε να μην ανακαλύψει αυτή τη δυνατότητα ποτέ.
Αφορά μια επικίνδυνη κατάσταση που τον βάζει σε άγνωστα πεδία, όπου τα πάντα σείονται, αμφισβητούνται, καταστρέφοντας ψευδαισθήσεις και βολικές, εικονικές πραγματικότητες, ενώ αναδύουν μεγαλόπρεπα και απλά, την αλήθεια που δεν γίνεται να καταπιέζεται αιώνια η να εξολοθρεύεται.
Κι όμως, η δύναμη της ένταξης, της συμμόρφωσης και της ακολουθίας των αριθμών, του όχλου, είναι τεράστια και όπλο του εξουσιαστή του νου.
Δεν χρειάζεται καν εξωτερικούς εξουσιαστές για να επιβάλλει εύκολα και πειστικά τη βούληση του. Έχει στο χέρι του τη συγκατάθεση και την απλόχερη συγκατάθεση της κοιμισμένης συνείδησης.
Σ' έναν κόσμο όπου το ονείρεμα φαίνεται σαν ξύπνημα είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις τη διαφορά αν κοιμάσαι, ο τρόπος σκέψης που υιοθέτησε, τον παγιδεύει ακόμα περισσότερο, ενώ πιστεύει πως βλέπει με τα μάτια του και σκέφτεται με το νου του.. το νου της μάζας, το νου της κοινωνίας, της εποχής, της ιστορίας και της ομάδας...
Με αφορμή... έναν νέο μπαμπά με τις καλύτερες προθέσεις, μια όμορφη συζήτηση φανέρωσης των κρυμμένων και όλες τις αόρατες διαδρομές της ελευθερίας του νου που επιτρέπει την παρατήρηση.
Ο μπαμπάς έφυγε, εγώ συνέχισα να δημιουργώ την πραγματικότητα μου, απολαμβάνοντας τις στιγμές της ευέλικτης, ανοιχτής προθυμίας μου στη ζωή...χωρίς φόβο, αγωνία, δέσμευση των ψευδαισθήσεων που προσωρινά διαμορφώνουν τον καμβά της ζωής μου, φανερώνοντας τη γνώση που αυτός μου προσφέρει και η συνείδηση μου μετατρέπει σε σοφία.
Μια λεπτομέρεια μέσα στη μέρα...ένας κόσμος άλλος, που πρέπει να θέλεις να δεις... Κρυμμένος από τον κόσμο της αυταπάτης, αν και βρίσκεται πάντα, ακριβώς μπροστά μας, εντελώς φανερός και απλός στη μεγαλοπρέπεια της αλήθειας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου